ქუჩაში ერთხელ (სრულად)

-იდიოტო დედაშენს იმედია კიდევ ყავს სხვა შვილიც,-გაჰკიოდა თათია ბოლო ხმაზე და შუა ქუჩაში წელში მოხრილი ცდილობდა სუნთქვის აღდგენას -მწვანე ჩემთვის ანთია და არა შენთვის ინდაურო,-დაუღრიალა

როგორ შემიყვარდა კრიმინალი l თავი (ნაწილი ll)

პირველად,მთელი ამ დროის განმავლობაში მის სახეზე გულგრილობა გამქრალიყო. ნიაც მშვიდად შეჰყურებდა თავისი ღია მწვანე თვალებით. ლუკამ ერთხანს უხმოდ ათვალირებდა ქალს,ბოლოს კი თვალისმოუშორებლად ამოილაპარაკა:

მწვანე სხივი (2)

გამომძიებელი ლუკი ქალაქში საუკეთესო გამომძიებლად ითვლბოდა და თავის საქმეს მართლაც შესანიშნავად აკეთებდა, ბევრი რთული საქმე მისი გახნილი იყო, საშიშ დამნაშავეთაგან უმეტესობა მისი დაჭერილი, ბევრჯერ შეხვედრია სირთულეებს, თუმცა არაფერს ისეთს

მწვანე სხივი

კარი ჭრიალით იღება და ჩაბნელებულ ოთახში გამომძიებელი შედის, მხოლოდ რამდენიმე ნათურა ანათებს, ისინიც სანახევროდ, ალბათ ესაა მიზეზი რომ ოთახში ბნელა, ცენტრში მხოლოდ ორი სკამი და მაგიდა დგას, ნათურები ბჟუტავენ, თუმცა ცუდი განათების მიუხედავად,

მწვანე

იყო ბედის ირონია,თუკი შეიძლება ამას საერთოდ ბედი ან ირონია ეწოდოს.ოთხშაბათი იყო,ექვსი ივნისი,ნელი ნაბიჯებით მივუყვებოდი გზას საკუთარი კაბინეტისკენ,თეთრი ხალათი მეცვა როგორც ყოველთვის და ყვითელი კონვერსები.ცხელოდა და სწორედ ამ სიცხეს ვაბრალებდი

მწვანე

ეს იყო ბედის ირონია,თუკი შეიძლება ამას საერთოდ ბედი ან ირონია ეწოდოს.ოთხშაბათი იყო,ექვსი ივნისი,ნელი ნაბიჯებით მივუყვებოდი გზას საკუთარი კაბინეტისკენ,თეთრი ხალათი მეცვა როგორც ყოველთვის და ყვითელი კონვერსები.ცხელოდა და სწორედ ამ სიცხეს ვაბრალებდი

მწვანე #3

-ბუბ,რა ხდება ? -როცა დრო მოვა,მაშინ მოგიყვები კაი ? -კარგი -იმედია,ეგ დრო არ მოვა_ორაზროვნად ჩაილაპარაკა ნიკამ.

მწვანე #2

გვიანობამდე მომიწია მუშაობა ასალაგებელი იყო მაგიდები,ნეტავ ნანიკო მხედავს ხო გადამამტვრევდა ამ თეფშს თავზე. ვიცი,რატომაც და ისიც ვიცი,რასაც მეტყოდა,რამე გაკლიაო და მერე ისევ ჩხუბი იქნებოდა და მეტი არც არაფერი. ნიკამ მეც ვრჩები,გეხმარებიო. -ნიკა, ის

მწვანე #1

რა მთაწმინდა ? რის მთაწმინდა ? მეღადავებით ? ყველაფერი ჩანდა, შენი მთაწმინდიანად. დაათვალიერა თუ არა,მაშინვე იკივლა აქ მინდაო. იყიდეს და ახლა ? ბარგდებოდა. ნანიკოს არ ეცალა, შესაბამისად ტაქსისებთან ერთად მოუწია ბოდიალი.

მწვანე ყინული [მეორე ნაწილი; დასასრული]

თვალების გახელისთანავე ტუმბოზე დადებულ სურათს ვხედავ.. მეღიმება. ყოველ დილით ეს სურათი ხდება ჩემი პოზიტივის წყარო. ჩამოსვლისთავანე დავბეჭდე და მას შემდეგ, საწოლის გვერდით ტუმბოზე მიდევს.