მხსნელი 15

კარის უკან ჩავიკეცე და ცრემლებს გზა გავუხსენი. ახლა გიგაც მადარდებდა, მაგრამ ანდრიას გამო ყველას გავიმეტებდი. ოღონდ ის არა, ყველაფერს გადავიტანდი მაგრამ ანდრიას გარშე ყოფნას ვერა. თუ მეცოდინებოდა, რომ ის კარგად იქნებოდა კიდევ შემეძლო მის გარეშე

მხსნელი 14

ჩემს წინ ჩამოჯდა სავარძელში და მომაჩერდა. თვალებში შევხედე და ჩემდა გასაკვირად სინანული დავინახე, თუ სასოწარკვეთა... ყოველშემთხვევაში რაღაც ისეთი, რამაც შიში მომიხსნა და უცბად შემეცოდა. ძალიან შემეცოდა გიგა. ვეღარ მოვითმინე და ლაპარაკი დავიწყე.

მხსნელი (1)

ყოველთვის ვფიქრობდი რომ ოჯახი ადამიანისთვის მთავარი მონაპოვარია. არ ვიცი ჯერ კიდევ ბავშვობიდან რატომ ვოცნებობდი მოსიყვარულე ქმარზე და შვილებზე,ალბათ იმიტომ რომ ჩემს ოჯახში სიყვარული არასოდეს ყოფილა. დედა ჩემს მშობიარობას გადაყვა,ანუ როგორც მამა

მხსნელი 13

ნერვებმა მიმტყუნა და მანქანის კარები რომ გამოაღეს გონება დავკარგე. თვალები რომ გავახილე დედა დავინახე და ტირილი ამივარდა. ყველაზე უკეთ გამოსდიოდა ჩემი დამშვიდება. როცა ვეხუტებოდი და მის გულისცემას ვგრძნობდი ჩემდაუნებურად ვეთიშებოდი სამყაროს. ასე

მხსნელი 12

მაისი დადგა. ჩემი დაბადების დღეც მოახლოვდა და ანდრია უფრო და უფრო ბევრ მიზეზს იგონებდა ბოლო დღეებში და არ მნახულობდა. ასე დადგა ჩემი დაბადებისდღე: 12საათზე ბევრი მოლოცა, მაგრამ არცერთი ანდრიასგან. სამი აზრი მქონდა: ან სიურპრიზს მიმზადებდა, ან არ

მხსნელი 11

_თავი მიარტყა ძლიერად და ხელი იღძო. ყველაფერი გამოსწორებადია ანა, დაწყნარდი თორემ დამამშვიდებელს გავაკეთებინებ. ყველა კუნთი მტკიოდა. ორი თითი მქონდა მოტეხილი, ტვინის შერყევა და ნაკაწრები კანზე. მნიშჰვნელოვანი არაფერი მაწუხებდა, გარდა იმისა რაც

მხსნელი 10

ოცდათერთმეტში ჩემი სიურპრიზებიც ამოვიდნენ მთაში. ყველა ჩვენი მეგობარი, თუმცა ელი და თორნიკე გვეკლდნენ. უკვე ისე მენატრებოდა ჩემი მეგობარი, რომ ჭკვა არ დამიშლიდა მე ჩამეკითხა მათთვის და თაფლობისთვე ჩამეშალა. მაგრამ ახალიწლის ღამეს გაირკვა რატომ

მხსნელი 9

ყველაფერი მოვაგროვეთ და მანქანა გავავსეთ. ანდრიას წყალობით იმის ნახევარი დროც არ დაგვჭირდა გზაში რაც მე და ელის გვჭირდება ხოლმე. ჩემთან მივედით სახლში და ბუხარში ცეცხლი ავაგიზგიზეთ. მთაში თოვდა. ახლა გამახსენდა რომ ახალი წელი კარს მოგვდგომოდა.

მხსნელი 8

ეს დღეც დადგა. ჩემი ჩიტის ბუდიდან გაფრენის დღე.. თორნიკე როგორც ყოველთვის სიურპრიზებს არ იშურებდა ელისთვის და არც ელიმ დააკლო, მე კი ორივეს თანამზრახველი ვიყავი.. ელი ულამაზესი იყო ყველა წვრილმანი რომ მოვამთავრეთ ელის გალამაზებისთვის, ყველა ოთახიდან

მხსნელი 7

ის იყო ანდრიასთვის უნდა დამერეკა რომ მესიჯი მომივიდა. <<აივანზე გამოდი>> ჟაკეტი მოვიცვი და გავაბოტე, უკვე ღამე იყო და ქუჩა ჭრელი შუქებით გაენათებინათ. დაბლა ბევრი ბავშვები იდგნენ, ჩემი აივნის ქვევით კი ანდრია დავლანდე და უფრო მოვიხარე