ნაბიჯი წინ (თავი 7)

-ნინა ნატა ვარ,გამოდი რა დღეს ჩემთან-ტელეფონს მიღმა ნატას მოწყენილი ხმა გაისმა. -დღეს არ წამოვედი სახლში?-გაკვირვებულმა ვკითხე და სკამზე ჩამოვჯექი. -ნინაა-გაწელა და დავიფიცებ ზუსტად ის სახე მიიღო,რომელსაც ვერ ვიტან. -ხო მშვიდობაა?-ავფორიაქდი მე.

ნაბიჯი წინ (თავი 6)

ოცდაათი წლის წინ გელოვანების ოჯახში ბავშვის ტირილის ხმა,რომ გაისმა მთელმა სამეზობლომ მეხუთე სართულზე მოიყარა თავი.დიმიტრი გელოვანმა,ოჯახის უფროსმა კაცმა,ახლობლებს და მეზობლებს თავი მოუყარა და მისი შვილის დაბადება რესტორანში აღნიშნა.მირზა წყნარი

ნაბიჯი წინ (თავი 5)

დიდხანს,ძალიან დიდხანს ჰქონდა ჩემი ხელი თავისაში მოქცეული და მე უხერხულობისაგან არ ვიცოდი რა გამეკეთებინა.სერგომ,რომ ჩაახველა მხოლოდ მაშინღა მოვიფიქრე და ხელი გავინთავისუფლე.ლოყებახურებულმა რაღაც ჩავიბუტბუტე და სამზარეულოში გაქცევით ვუშველე

ნაბიჯი წინ (თავი 4)

სახლის კედლებს შორის გამეფებული მყუდროება ჩემი ტელეფონის განწირულმა კივილმა დაარღვია.არეული საწოლიდან თავი ძლივს წამოვწიე და მობილურს დავწვდი.ჩემი საუკეთესო მეგობარი,დაქალი,დობილი და ჩემი და რატის ურთიერთობის ყველზე დიდი გულშემატკივარი,თვით ნატალია

ნაბიჯი წინ (თავი 3)

მამა,რომ დამეღუპა რატისთან ურთიერთობა უკვე დამთავრებული მქონდა. სახლში დაბრუნებიდან ორი წლის შემდეგ დამტოვა კაცმა,ამ ქვეყნად ყველას და ყველაფერს,რომ მერჩივნა.მამა ერთადერთი იყო,რომელთანაც ნებისმიერ საკითხზე დაუღალავად საუბარი შემეძლო და ისიც ჩემი

ნაბიჯი წინ (თავი 2)

ცხრა წლის განმავლობაში გემოვნება ფაქტიურად ახლიდან ჩამომიყალიბდა.ადრე თუ უპირატესობას რომანტიკულ და ლამაზ ბიჭებს ვანიჭებდი,ამ დროის განმავლობაში უდრეკი და რაღაც დოზით უხეში მამაკაცებით დავინტერესდი.ალბათ გარკვეული გავლენა იქონია სხვადასხვა

ნაბიჯი წინ (თავი 1)

მახსოვს პირველად დედაჩემს ბიჭების შესახებ,რომ დავუწყე საუბარი,წარბებშეკრულმა გადმომხედა და სწრაფადვე განაჩენივით არც მეტი,არც ნაკლები ზუსტი დიაგნოზი დამისვა:“დედის ალღოთი ვგრძნობ,რომ დაიღუპები“.მეც ავდექი და ჩვიდმეტი წლის ასაკში დედას იმედები არ

სხვისი ცოდვებისთვის... (ნაწილი 2) გაუაზრებელი ნაბიჯი

გაქცევაც ვცადე...არ გამომივიდა... უზარმაზარი ბეტონის გალავანიდან მაშინ ჩამომხსნა დაცვამ , როცა ზედ გაჭირვებით ავფოფხდი და თავი უკვე სამშვიდობოს მეგონა.მაშინვე ბატონ ნიკოლოზს დაურეკეს...ეხლაც მახსოვს ჭიშკართან ბორბლების დამუხრუჭების საშინელი ხმა...

გაუთვალისწინებელი შემთხვევა (სრულად)

რატის 25 წლის იუბილე იყო. მთაწმინდაზე სეირნობდნენ მანქანით. უზარმაზარი საკუთარი სალისკენ გაახედა ხატიამ. -აი იმ სახლს ხედავ? -კი. -ბავშვობიდან ჩემი ოცნებაა, რომ ის სახლი მქონდეს. -ჩემხელა რომ გახდები, უეჭველი გაჩუქებ. რომც ვიჩხუბოთ, მაინც გაჩუქებ.

იძულებით გადადგმული ნაბიჯი (სრულად)

-აუ, აზრზე ხარ? ზუსტად 1 თვეში, ვაბშე ყველაზე მაგარი ცოლი მეყოლები მთელ თბილისში! -შენ თუ ხარ აზრზე, შოშიაშვილი? ზუსტად ერთ თვეში ვაბშე ყველაზე მაგარი ქმარი მეყოლები მთელ თბილისში! - ხატატომ ზუსტად რატის ხმის ტემბრით გაიმეორა მისივე სიტყვები,