უცხო ქალის ცრემლი 1 ნაწილის დასასრული

ერთ დღეს ზამთრია უსხიანი დღე იყო.ელისო იქვე ჩაჯდა ბებოსთან ახლოს დაღლილი,ამ დროს მამაკაცმა გამოიარა და შეჩერდა ელისოს დააკვირდა,ჯიბეში ხელი ჩაიყო და ქაღალდის ფული ამოიღო და ელისოს ხელში ჩაუდო.ელისომ ფულს დახედა და შემდეგ მიმავალ მამაკაცს

მეგობრის სიკვდილი საკუთარი სულის ნაწილის სიკვდილს ჰგავს

რომ იტყვიან დანა პირს არ მიხსნისო, სწორედ ახლა ვარ მასე. ამ დამპალ და დაუნდობელ ცხოვრებაზე დაბოღმილი. გული ზიზრით მაქვ სავსე, რომელსაც ვერანაირი ძალა ვერ გამიქრობს. სერთოდ არსებობს ისეთი ძალა, რომელიც გარდაცვლილებს აცოცხლებს?

ირმის ნახტომი -10- (პირველი ნაწილის დასასრული)

''შიო უნდა ვნახო. მერე შეიძლება ისევ გაქრეს და თათასაც ბავშვთა სახლში ყოფნა გაუგრძელდეს. მარტო ამიტომ? სხვა მიზეზი არ არსებობს? რა უნდა არსებობდეს? მე ხომ ჯერ არ მინახავს ეს კაცი! ნუთუ ასე უნახავად რაიმე კავშირის გაჩენა შესაძლებელია?''

ის... თავი №6 (პირველი ნაწილის დასასრული)

ეს უბედნიერესი წამები არასდროს დამავიწყდება! არასდროს!.. მართალია ყველაფერი ყოველთვის კარგად არ მთავრდება, მაგრამ... დაივიწყეთ! მე მაინც უბედნიერესი ვიყავი! ერთ საღამოს, ყავის დალევის შემდეგ გადავწყვიტე აივანზე გავსულიყავი. გავედი თუ არა ეგრევე

ნაკვალევი პირველი ნაწილის დასასრული (21-22 თავები)

დიმკას სახლი ციხე-სიმაგრეს უფრო გავდა ვიდრე საცხოვრებელ ბინას. ოჯახი კავკასიურ ოჯახის ტიპთან შედარებით არ იყო მრავალრიცხოვანი, დედა, ცოლი და სამი მცირე წლოვანი შვილი: ორი ვაჟკაცი და ერთი გოგონა. ქალები აღმოსავლური წესით იყვნენ შემოსილნი. თავზე

სკოლა ბავშვების წესებით(I ნაწილის დასასრული)

ელენეს სიხარულის ღიმილმა გადაურბინა სახეზე. ელოდა კიდევაც ,რომ ჩააბარებდა ,მაგრამ როგორც ხდება ხოლმე გულში მაინც რეჩხად ჰქონდა ეჭვი. საწოლიდან გადმოხტა და მშობლების ოთახისკენ გაქანდა .

ღამის ზმანება (8 ნაწილი - მეორე ნაწილის დასაწყისი)

-ნიტაა... - ყურში ჩემი სახელი ჩამესმა და თვალები მოჭუტულად გავახილე. - მოვედით... - მითხრა დემემ და ნაზად მიბიძგა წამოჯდომისკენ, რომ გამოვფხიზლებულიყავი. მანქანაში ჩვენ ორნი ვისხედით, ვახო და თოკო ბარგს ეზიდებოდნენ.

"ლაბირინთში მორბენალი" (1 ნაწილის,ჩემებური დასასრული-სრულად)

-გავაღწევთ..აუცილებლად გავალთ.არა,ასე არ მოხდება.ჩვენ გავალთ,აი ნახავ-ოთახში გამეფებულ სიჩუმეს,მხოლოდ თომასის ბურტყუნი არღვევდა. ყველა იქ იყო.ყველა ვისაც ოდნავ მაინც ადარდებდა მისი მდგომარეობა,ყველა გალის ჩათვლით

ოცნების მჭერი (17 - პირველი ნაწილის დასასრული)

„შეინარჩუნე, თუ შეგიძლია, ნაწილი მაინც შეინარჩუნე, რადგან უმზეოდ გაგიჭირდება, გაგიჭირდება, გაგიჭირდება... მზე ამოვიდა, მზემ გამაბრუა. მზეს შევეფარე. მზის იმედი მაქვს. მზით გავთამამდი, მზედ მინდა ვიქცე. მზეო, ნურასდროს ნუ წახვალ ჩემგან."

გენერალი (ნაწილის მეექვსე )

1 თვე გავიდა მას შემდეგ და კვლავ დამნაშავედ მიიჩნევს თავს , ერთი თვეა არ უძინია წესიერად , ათენებს და აღამებს საავადმყოფოში , მედ პერსონალი მხიარულობს უხელფასოდ მუშაობს ჩვენთანო, მართლაც ყოველ დღე იქ არის და ხან ვის ეხმარება ოპერაციაზე ხან ვის .ვერ