შთაგონების წყარო (V ნაწილი)

იმის გარკვევის შემდეგ, რომ ცამეტი წლისას დეპრესია მქონდა დედამ მაიძულა სპეციალურ გუნდში მეც გავწევრიანებულიყავი, სადაც ერთ-ერთი დამფუძნებელი ყველაფრის მოყოლას გვაიძულებდა, ვითომ სრულიად უცნობი ადამიანებისთვის ძალიან საინტერესო იქნებოდა ჩვენი

ნინი and დამიანე (XIV ნაწილი)

გამწარდა თან როგორ, ვაიი. თვალებიდან ნაპერწკლებს ყრიდა და ერთი სული ჰქონდა რამე დაემტვრია. ხელები მომუჭა, ყელზე ძარღვები დაეჭიმა, ამ დროს უფრო მიმზიდველია, ფუ ნინი გაჩერდი რაზე ფიქრობ. არაფერი უთქვამს ისე გავიდა სახლიდან, კარი, რომ გაიჯახუნა ლამის

მებაღე (ნაწილი 27)

ზეკი საშინლად გაბრაზებული დაბრუნდა, მანქანის კარი ისე ძლიერად მიაჯახუნა ლამის ნაწილებად დაშალა... პატრონმა შუბლი შეკრა... მანქანა კი ,,გადარჩა’’, მაგრამ ახლა სახლის კარის ასევე ძლიერმა მოჯახუნებამ, კარის დიდი შუშა ჩამოიღო და პირდაპირ კიბის თავზე

გოგონა, სახელად გაზაფხული (ნაწილი 1)

ფერები. ყველგან ფერებია, ისინი ჩვენ გარშემო დაცურავენ და თავიანთ თბილ საბურველში გვახვევენ. მე მომწონს ფერები, მომწონს მათი ურთიერთშეხამება. მომწონს ისინი ერთად და ცალ-ცალეკე.ფერები. ყველგან ფერებია, ისინი ჩვენ გარშემო დაცურავენ და თავიანთ თბილ

მებაღე (ნაწილი 26)

,,ალბათ წარმოსახვა და ილუზია უფრო მისაღებია ხოლმე, ზოგჯერ ხვდები ადამიანს და გული გწყდება რომ ისეთი არაა როგორიც გინდოდა ან გეგონა... შორიდან ყველა კარგია და საუცხოო, მაგრამ სინამდვილეში... და ყველაზე საშინელება ისაა, როცა შენთვის ყველაზე ძვირფასს

მებაღე (ნაწილი 25)

პატრონმა ერთი კი იფიქრა გაგრძელება საჭირო აღარ იყო, მისთვის საინტერესოს ვერაფერს ხედავდა, ამიტომ სხვის ასე სულში ჩაძრომას კითხვის შეწყვეტა სჯობდა, მაგრამ უცებ თვალი მოკრა ნაწერს სადაც დადა მას ახსენებდა და ამიტომ უფრო გულდასმით შეუდგა კითხვის

მებაღე (ნაწილი 24)

ასე იწყებოდა დადას ხელნაწერი... ჩანაწერები ზოგ ცალკე ერთეულ აბზაცს მოიცავდა, ზოგან თითქმის მთელი გვერდი იყო შევსებული, ზოგან ნახევარ გვერდამდეც ძლივს აღწევდა. აბზაცებს შორის დიდი მანძილი იყო დატოვებული, ალბათ სხვდასხვა დროის ნაწერს ასე გამოარჩევდა,

ნინი and დამიანე (XIII ნაწილი)

-დამიჯერე არ შემცივდება._გვერდით ჩავუარე, მის დასანახად გავაღე მანქანა, გავუღიმე და ჩემი ადგილი დავიკავე, გაკვირვებული მიყურებდა მე კი ამის გამო უფრო კარგ ხასიათზე ვდგებოდი. ფაქტია, რომ მისი ნერვების მოშლა ძალიან მსიამოვნებს. დავქოქე, კიდევ ერთხელ

შთაგონების წყარო (IV ნაწილი)

უბრალოდ მიყურებს, ნელ-ნელა მოახლოებას იწყებს, თან მეკითება: - მე დამხატავ? ზუსტად ჩემ პირდაპირ დგება, მისი სუნთქვა უკვე სახეზე მეხაბა და მიღუტუნებს, ოდნავ გაკვირვებული ვუყურებ, თუმცა მალევე ვხვდები, რომ ეს ის არ არის რისი დანახვა ან მოსმენა მას

მებაღე (ნაწილი 23)

ნახევარ წელზე იყო მეტი გასული და პატრონმა უგოს კვალს ვერსად მიაგნო. ძალიან შორს და ბევრ ალაგს დააგზავნა ხალხი, მაგრამ მებაღისნაირ კაცს არავინ იცნობდა... ან იქნებ სულაც კარგადაც იცნობდნენ და შიშითაც მალავდნენ. შესაძლოა დადას დღიურს ბევრ რამეზე