ჩემოდანში ჩალაგებული ცხოვრება (ნაწილი 3)

ჩამოვედი. ჩემი მეგობარი აეროპორტში დამხვდა. აუცილებლად უნდა გაიცნოთ ის. ისე უხაროდა ჩემი ჩამოსვლა. აეროპორტიდან ბეიოღლუსაკენ გავწიეთ. საოცარი იყო ირგვლივ ყველაფერი და ძალიან მიმზიდველი. სულ სხვა გარემო, სულ სხვა სამყარო, სულ სხვა ფიქრები...

ლექტორის იარაღი (ნაწილი 1) სრულად

ძალიან ხმაურობს_ამჯერად სერიოზული სახით გააქნია თავი კაცმა და თორნიკეს შემხვედრიც გამოჩნდა. რეზომ ხელით ანიშნა ლინას იწყებაო და ჩამწერი მოამზადა. დამიანემაც გაიგო მოწინააღმდეგეს ხმა და ხეზე ამოფარებული უხმოდ ჩასრიალდა.

შეხება (პირველი ნაწილი)

პირველად მისი შეხება ჩვიდმეტი წლის ასაკში ვიგრძენი, მაჯაზე მისი ძლიერი ხელი შემეხო, ცოტათი მეტკინა კიდეც, მაგრამ ეს ტკივილი სასიამოვნო ტკივილი იყო. მანამდეც ბევრჯერ შემხებია პატარაობაში, თამაშისას, ჩხუბისას, მაგრამ ესეთი უცნაიური რამ მანამდე არ

ჩემოდანში ჩალაგებული ცხოვრება (ნაწილი 2)

თვითმფრინავში ვარ. წასვლა გავბედე. აქედანვე ვიწყებ ფიქრს თუ როგორ იქნება იქ ყველაფერი. გგონიათ არ მეშინია? გგონიათ წასვლა მიხარია? არა, წასვლა არ მინდა, მაგრამ ვერც დავრჩებიი. როგორც ვთქვი წასვლასაც აქვს თავისი ხიბლი... მზად ვარ ახალი

ერთად ყოფნა შეუძლებელია. ნაწილი 3. თავი 4

ჯანდაბა ალი.-იყვირა იბრაჰიმმა და მაგიდას მუშტი დაჰკრა.ნორმალურად გაბრაზებაც ვერ მოასწრო,რომ ახლა ჯამალი შემოვიდა. -გოგო გაიქცა.-თქვა და ჯერ ალის მიაჩერდა,მერე ბატონს. -დაცვას უთხარით კარებები გადაკეტონ და ძებნა დაიწყონ. ჩქარა, ჩქარა წამოდით,რას

ერთად ყოფნა შეუძლებელია. ნაწილი 3. თავი 3

ამის დრო არ არის იბრაჰიმ.თავი ხელში აიყვანე,-გაამხნევა საკუთარი თავი და სავარძელში კომფორტულად მოთავსდა,თან გოგოს პირდაპირ უყურებდა რომ რამე არ გამოჰპარვოდა….

ერთად ყოფნა შეუძლებელია. ნაწილი 3. თავი 2

ძლიერ ქალად ყოფნა არ ნიშნავს იმას რომ ვერასდროს გატყდები.რომ ყველაფერს გაუძლებ და გადაიტან. პირიქით,გატყდები და უამრავჯერ დაეცემი,მაგრამ ყოველთვის იპოვი საკუთარ

ერთად ყოფნა შეუძლებელია. ნაწილი 3. თავი 1

ადამიანებს დაბადებიდან თან გვდევს ბედისწერა.ზოგჯერ ისეთი რომ რამდენსაც არ უნდა ვეცადოთ, რამდენიც არ უნდა ვიბრძოლებთ მას თავს ვერ ვაღწევთ.. და აი მაშინ როცა გვგონია რომ საბოლოოდ გაიმარჯვეს განგებასთან ბრძოლაში,

და... გაბედავ? {ნაწილი III}

-გიჟი ხომ არ ხარ? ისე რას ვკითხულობ... გიჟი ხარ, აბა რა ხარ! - ეჩხუბებოდა ხმაგამტყდარი და ნელ-ნელა უწევდა ხმას მოსემ ტუჩებზე რომ ააფარა სისხლიანი თითები. -ჩუმად. ხალხს გააღვიძებ. - შემდეგ გააცნობიერა სისხლით რომ მოსვრა მისი სახე და უცებ მოაშორა

მეორე (ნაწილი პირველი)

სავარძელში მჯდარ გოგონას მხრებზე ტვირთად დაწოლოდა ღალატის ლოდი. მთვარის შუქით განათებულ ოთახში სევდის ირონია იღვრებოდა ცრემლებად. სუნთქვა გაჭირვებულს ახლა ისღა დარჩენოდა ეცინა თავის გასაჭირზე. მდიდრულ ოთახში ღარიბი მხოლოდ ადამიანის გრძნობები იყო და