მომავალ წელს ღრუბლებში ვიფრენ... (3 ნაწილი)

დაგვიანებით არასოდეს და არსად დამიგვიანია, ყოველთვის პუნქტუალური ვიყავი, მოწესრიგებული, საიმედო, საქმეს და სწავლას არასოდეს ვუღალატებდი. ლექციაზეც 10-მდე მივედი და სანამ ყველა

ლურჯი მოგონებები (ნაწილი მეორე, თავი IX)

- რამე საჭმლის გაკეთება იცი? - ჰკითხა მარიამს ზურამ როცა თორნიკეს ზარმა გააღვიძა. - რათქმაუნდა - გაეცინა გოგონას,- მაგრამ მაგის იმედი არ გქონდეს. - ოოო.. - აბუძღუნდა ზურა, მარიამმა ტელეფონს ძებნა დაუწყო, ვერსად პოულობდა, უნდოდა დაერეკა, ნიკისთვის

მტრობა (ნაწილი 9)

- ანდრო შენგან სამახსოვროდ საჩუქარი მინდა. ანდრომ ჯერ ხმა არ ამოიღო არც განძრეულა, რამდენიმე წამის მერე გადმოტრიალდა და მარის შეხედა, მერე ყელისკენ წაიღო ხელი და ყელსაბამის შეხსნა დაიწყო. - ეგ არ მინდა, მარიმ ხელი დაუკავა.

მომავალ წელს ღრუბლებში ვიფრენ... (2 ნაწილი)

9 საათთან ერთად ნერვიულობაც მიახლოვდებოდა. ვიდექი სახლის წინ გარეთ, გავყურებდი გზას და თან თითებს ვიტკაცუნებდი მღელვარებისგან. მე და ბაბიმ ერთად წასვლა გადავწყვიტეთ, რადგან ეს ჩემი პირველი საღამო იყო "მათ" წვეულებაზე. ჯონი მარტო გაუშვა და ჩვენ ჩემი

ლურჯი მოგონებები (ნაწილი მეორე, თავი VIII)

გოგონა არ ინძრეოდა. საბოლოოდ თავი ორივე ხელში ჩარგო და აქვითინდა. ზურა მანქანიდან გადავიდა და სიგარეტს მოუკიდა. მარიამს ზედაც არ უყურებდა. საბოლოოდ როცა ჩაამთავრა მანქანას მოუარა და კარბეი გაუხსნა გოგონას. - გადმოდი. - ურეაქციოდ უთხრა, მარიამი არც

ღამის ზმანება (9 ნაწილი)

„ვაუუ...“ - გავიფიქრე გაკვირვებულმა. ნამდვილად არ ველოდი რომ ასე მალე დამთანხმდებოდა. ოთახში მარტოდ დარჩენილმა ტანსაცმელი გავიხადე და საცვლებისამარა შევწექი საბანში... დაღლილობას ვგრძნობდი, მაგრამ თვალს ვერ ვხუჭავდი... „ალბათ არც დემეს არ სძინავს...“

მომავალ წელს ღრუბლებში ვიფრენ... (1 ნაწილი)

მაღვიძარა რომ არა, ალბათ ისევ ჩამეძინებოდა. დილის 5 საათია და მივხვდი, რომ დროა... დახუჭული თვალებით გავეშურე სააბაზანოსკენ და ცივი წყლით გამოვიფხიზლე თავი, სწორედ ისე შევიმშრალე სახე პირსახოცის ნელი მიდებით,

ყინულის ყვავილები (ნაწილი 1)

"წამით შეყოვნდა ჩემი მეუღლე და დაღლილი,ერთი შეხედვით არაფრისმთქმელი მზერა მომაპყრო,რომელმაც,როგორც ყოველთვის,საშინელი დანაშაულის გრძნობა გამოიწვია ჩემში. თავი დავხარე. ის იყო ადამიანი,რომელსაც ცხოვრება დავუმახინჯე და რამდენჯერაც არ უნდა ეცადა ამ

ღამის ზმანება (8 ნაწილი - მეორე ნაწილის დასაწყისი)

-ნიტაა... - ყურში ჩემი სახელი ჩამესმა და თვალები მოჭუტულად გავახილე. - მოვედით... - მითხრა დემემ და ნაზად მიბიძგა წამოჯდომისკენ, რომ გამოვფხიზლებულიყავი. მანქანაში ჩვენ ორნი ვისხედით, ვახო და თოკო ბარგს ეზიდებოდნენ.

არ გადამეჩვიო (ნაწილი 3)

დავემშვიდობე და წამოვედი, ღმერთო როგორ მინდოდა ჩავხუტებოდი და ხმამაღლა მეყვირა რომ მიყვარს ! ძალიან მიყვარ მიუხედავად ყველაფრისა თავის სიცანცარეს არ ეშვება -ხო მართლა ტასო ჯერ კიდევ ძველი ნომერი მაქვს და შეგიდზლია მომწერო ოოოო (ღიმილიანი სახით