სხვისი ცოდვებისთვის... (ნაწილი 4) ვინანიებ...

-ცოლად რისთვის მომიყვანე?... ოღონდ არ გინდა ეს ფარსი... "პრესისთვის... ჩვენი ერთად ყოფნა , რომ გამემართლებინა" და მსგავსი სისულელეები... დუმდა... -მიპასუხე!!! იმიტომ რომ საბოლოოდ გაგენადგურებინე? ბოლო მოგეღო? დაგეცინა? თავმოყვარეობა შეგელახა?

აკრძალული ხილი(14 ნაწილი)

-კიდევ გაგიმეორებ. სხვას არასდროს მივცემ იმის უფლებას, რომ ისე შეგეხოს როგორც მე... ისე მოგეფეროს როგორც მე... ისე გაკოცოს როგორც მე, რადგან იმ დღიდან ჩემი ხარ... და ვინც ამას გაბედავს, ვანანებ! - მითხრა მტკიცედ და მომიახლოვდა.

სხვისი ცოდვებისთვის... (ნაწილი 3) ქორწინება...

-უფლებაც არ მაქვს პატიება გთხოვო, იმიტომ რომ ამას ჩემს თავს. მე თვითონ ვერასოდეს ვაპატიებ... - ხმა ჩახლეჩოდა. -უბრალოდ გთხოვ დაივიწყე... გონებიდან ამოირეცხე... ვერ გიყურებ ესეთს.... თინი გემუდარები რამე მითხარი... - ნერვიულად ტკეპნიდა ერთ ადგილს. -

აკრძალული ხილი(13 ნაწილი)

-ღმერთო ჩემო, ნინი, ეს შენ ხარ?(თათა) -აუ ნიინ ძალიან გიხდება(ლიკა) -ულამაზესი ხარ, რავიცი სიტყვები არ მყოფნის(ვიკა) - აი ასეთი კომპლიმენტებით ამავსეს -მეც მომწონს(მე) - ვუთხარი კმაყოფილმა და სარკეში ჩემს თავს თვალი შევავლე

მეცამეტე თვე (პირველი ნაწილი)

_კარგი, -თვითონაც არ იცის, რატომ დასთანხმდა, მაგრამ ახლა ჭირვეულობის თავიც კი არ ჰქონდა. რამე საჩუქარს აურჩევდა და მივიდოდა. მალევე დაბრუნებოდა უკან, ეგ არაფერი. _აუ, მომკლავს ლაშა, მაგრამ რომ არ გითხრა არ შემიძლია, -საცოდავი ხმით ამოილაპარაკა და

სხვისი ცოდვებისთვის... (ნაწილი 2) გაუაზრებელი ნაბიჯი

გაქცევაც ვცადე...არ გამომივიდა... უზარმაზარი ბეტონის გალავანიდან მაშინ ჩამომხსნა დაცვამ , როცა ზედ გაჭირვებით ავფოფხდი და თავი უკვე სამშვიდობოს მეგონა.მაშინვე ბატონ ნიკოლოზს დაურეკეს...ეხლაც მახსოვს ჭიშკართან ბორბლების დამუხრუჭების საშინელი ხმა...

აკრძალული ხილი(12 ნაწილი)

უნივერსიტეტიდან რომ გამოვედით გადავწყვიტე გოგოები მენახა. ალბათ ძალიან ვანერვიულე და ჩემზე გაბრაზებულები იქნებოდნენ. ბაჩომ მითხრა მე წაგიყვანო. ლიკას დავურეკე და მას და თათას შეხვედრა კაფეში დავუთქვი. ხმის ტონზე ეტყობოდა, რომ ახსნა-განმარტებას ვერ

პატარა ზღაპარი არ მთავრდებოდა (|| ნაწილი)

არვიცი ვერ ვხსნი რა დამემართა როდესაც ეს წავიკითხე დავიბენი და როგორც ყველაფერზე რჩევა დაქალებს ვკითხე. ყველამ სხვადასხვა პასუხი გამცა რამაც უფრო დამაბნია და გადავწყვიტე ჩემით მომეფიქრებია რამე. ბევრი ფიქრის მერე მივხვდი რომ ჯობდა სიმართლე მიმეწერა

აკრძალული ხილი(11 ნაწილი)

-რა საქმეები გქონდა ერთი გამაგებინე, რომ რამდენიმე წუთი ვერ მოიცალე ჩემთვის. ან ვისთან ერთად იყავი, ლიკამ და თათამ არაფერი არ იცოდნენ, ან სად იყავი, რას აკეთებდი... და საერთოდ!.. ვისი ტანსაცმელი გაცვია?! - ახლაღა მოავლო თვალი “ჩემს” ბაჩოს სპორტულებს

ლამაზმანი (ნაწილი 11)

არვიცოდი იმიტომ რომ არმინდოდა პირველი ნაბიჯი მე გადამედგა რადგან თუ მას არ ვეყვარებოდი ყველაფერი ცუდად იქნებოდა ამიტომ,უნდა დავლოდებოდი მის პირველ ნაბიჯს,მთელ გამე არმიძინია სულ მასზე მეფიქრებოდ ასაწოლში ვტრიალებდი და ვერ ვისვენებდ,მინდოდა მალე