აკრძალული ხილი(19 ნაწილი-მეორე ნაწილის დასაწყისი)

- მართლა არ მეტყვი სად მივდივართ? - ვკითხე და იმედიანად შევხედე. -არა - ეშმაკურად ჩაიცინა და ტუჩებზე მსუბუქად მაკოცა.-აუ, კარგი რაა... ახლა მაინც გამოაცხადებენ ჩვენ რეისს და ხომ გავიგებ - წარბი ეშმაკურად ავზიდე და გამარჯვებული მზერა მივაპყარი

იბრძოლე და გადარჩები (ნაწილი 3)

სამყაროს წინაშე და შემეშინდა,რა მეშველებოდა,ნუთუ ჩემი ყველა ოცნება,ჩემი მიზნები და გეგმები არაფერს ნიშნავდა,უცბად გადაწყვიტეს ჩემი ბედი ისე რომ არც მკითხეს,მე სულით დავეცი და მორჩილად მივიღე მათი გადაწყვეთილება. ვიღაც ქალმა დამავლო დამავლო ხელი და

ცხოვრება ცეცხლის ალში (11 ნაწილი)

დილას კარზე კაკუნმა გამაღვიძა,საშინლად მეზარებობა ადგომა და ნახვა თუ ვინ იყო,რომც მდომოდა ვინ მაძლევდა მაგის უფლებას,ლევანს თავი ჩემს მკერდზე ედო და ძლიერად მეხუტებოდა.ადგომას კი არა განძრევას ვერ ვახერხებდი.დარწმუნებული ვარ ლიკა არის,დილით ადრე

ყველაფერი ხდება (1 ნაწილი)

მოვდივარ და ვფიქრობ მომხდარ ამბებზე.. ზაფხულის საღამოა მაგრამ მე ტაო მაყრის, მცივა.. თიკას დავემშვიდობე და გავუყევი აღმართს ჩემი სახლისკენ. რა რთულია იმასთან შეგუება რომ დროს ვერ დააბრუნებ. გაინტერესებთ რაზე ვლაპარაკობ არა?! ზაფხულის ცხელი დღე

გენერალი ( ნაწილი მეორე)

**** სახლის კარებთან ბარგი რომ დაინახა სულ დაავიწყდა გარეთ მომხდარი ინციდენტი და სულ ხტუნვა-ხტუნვით შევარდა მისაღებში და სანდროს ჩამოეკიდა კისერზე,მონატრებული ლოყები სულ ჩაუკოცნა ვაჟმაც და კეკეს ცხივრზე უკბინა. -ისეთი გემრიელი მყევხარ მეშინია არ

აკრძალული ხილი(18 ნაწილი-პირველი ნაწილის დასასრული)

გაკვირვებისგან განძრევაც ვერ მოვახერხე. ყველამ თავისი ადგილი დაიკავა. გოგოებმა მეც მიჯიკეს დაჯექი რას წამოჭიმულხარო. წარწერა გაქრა და ყველაფერი ერთბაშად დაბნელდა, შემდეგ კი ვიდეო ჩაირთო.

გენერალი (ნაწილი პირველი)

ოჯახში რომ გამოაცხადა იურიდიულზე ვაბარებო მთელ ოჯახს ტკივილმა გაუელვა თვალებში , იცოდა მის ამ გადაწყვეტილებას არავინ მოიწონებდა სანაცნობში თუმცა რაც მტკიცედ გადაწყვიტა აღარ აპირებს გადაიფიქროს,მეტიც ფიქრობს რომ ეს ნაბიჯი თავის სიცოცხლეში ყოველთვის

იბრძოლე და გადარჩები (2 ნაწილი)

პირზე ხელს მაფარებდნენ,ბოლოს კი კეფასთან დარტმა ვიგრძენი და გავითიშე.გონს რომ მოვედი საწოლზე ვიწექი ხელებშეკრული.სხეულში სისუსტეს ვგრძნობდი,ვერ ვიგებდი ამ ხალხს ჩემგან რა უნდოდა,მე არც მდიდარი ოჯახიდან ვარ და არც არავისთვის არაფერი

სიყვარული მეტასტაზებით (ნაწილი 1)

ისევ ის შეგრძნება,ძლიერი ეიფორია. ამფეტამინის მოქმედების მსგავსი..გახშირებული გულისცემა,კუნთების კანკალი და გრძნობა,გრძნობა სხვა სამყაროში გადასვლის. ვგრძნობდი მის მზერას ჩემს ზურგზე,რომელიც მთლიანად მბოჭავდა. ვგრძნობდი როგორ მოდიოდა,თუმცა ამაზე

მეცამეტე თვე (მეორე ნაწილი, დასასრული)

_ბელ, ბელ, -გოგონა ხელში აიტაცა მატათამ და იმდენი ხანი ატრიალა სანამ თვითონაც არ დაეხვა თავბრუ. _დამსვი, სულელო! -კისკისს ვერ წყვეტდა ანაბელი. _ჩემი ორსული ცოლი! ეს სულელები ახლაღა მიხვდნენ ანაბელის კაპრიზების მიზეზს და მეც გულზე მომეშვა!