მან საკუთარ თავს გადააბიჯა... (ნაწილი VII)

პროფესორი მაკგონაგელის კაბინეტიდან გამოსული სემი, ხმებმა შეაჩერა. იქვე ახლოს, კორმაკ მაკლაგენს ალისია კედელთან მიემწყვდია. გოგონა კეკლუცრად აფახურებდა თვალებს და რაღაცას ეუბნებოდა. სემმა რამდენიმე წამი გაოცებით უყურა, შემდეგ კი თავის გზაზე წავიდა.

ორმაგი თამაში.. (ნაწილი VIII)

გერმანიიდან ჩამოსვლის შემდეგ, ჩემ ცხოვრებაში ყველაფერი უკეთესობისკენ შეიცვალა, მე და ერეკლე ერთად ვიყავით. მის გვერდით თავს უბედნიერეს ქალად ვგრძნობდი, სადარდებელიც არაფერი მქონდა ამიტომ სიყვარულითა და ბედნიერებით ვტკბებოდი.

მაინც მაგარი სიყვარული გცოდნია. (ნაწილი 2) 3

უხალისოდ ავდექი ლოგინიდა თან ტუჩების ცმაცუნით ვარჩევდი ტანსაცმელს რა ჩამეცვა, ბოლოს მივაგენი მოკლე შავ კაბას და ჩავეჭედე შიგნით, თმა ჩამოვივარცხენ და უკან გადავიყარე, სააბაზაოში შევრბოდაი დედაჩემს რო გავძახე -დე თეთრი კედები სადა?

მან საკუთარ თავს გადააბიჯა... (ნაწილი VI)

- ჰო, ჩვენ ვართ, - სწრაფად უპასუხა ჯორჯმა. - აუ, რა ცუდ დროს მოვსულვარ, - დაიკნავლა ფრედმა. - დანარჩენები როგორ არიან? - წაუყრუა ლოყებაწითლებულმა სემმა და თმები გაისწორა. - კარგად, თქვენ გეძებდით. შეშინებულები "ბუნაგში" დაბრუნდნენ, მაგრამ ოცნებებით

მაინც მაგარი სიყვარული გცოდნია. (ნაწილი 2) 2

-ჰო მარა ჯერ კიდე მიყვარდა რო დავშორდი, ნუ ისე აღარ როგორც ადრე მარა მაინც, თან მივეჩვიე, არ ვიმჩნევდი მაგრამ მიჭირდა მასთან განშორება ვცდილობდი არ მეფიქრა, როგორც იქნა დავივიწყე აღარ მხვდებოდა ახლა კიდევ იმასთან შემხვდა.- თან ხელი ავიქნიე თითქოს იქ

მანდატური (ნაწილი2) 2 - დასასრული

-პროსტა გაიაზრეთ რიაა (რატი) -პროსტა გეიზრეთ რიაა თორე დაგვეცა მეხი (თოკა) -შეეშვი მა ამათ არ უსმინო რაც მამა ის შვილი სუფთა ჯამბაზები ! -შე ჯმუხო (თოკა) -გითრიე ეხლა ენით ! (ალექსანდრე)-მაა დედას არ ვუთხარი შენ უთხარი არ შემიძლია მაგის ემოციები მე

ორმაგი თამაში..! (ნაწილი VII)

თბილისიდან ბერლინამდე გზა უსაშველოდ გაიწელა. თვითმფრინავით მგზავრობა მეჯავრება ბავშვობიდან, აფრენისას გული მიწუხდება ხოლდე, ახლაც ასე მოხდა, მაგრამ ერეკლემ მიშველა, წელზე ხელი შემიცურა და გულზე ამიკრა ასეთ მდგომარეობაში მალევე ჩამეძინა და უკვე

არარაობიდან სიყვარულის ძალით დავბრუნდი(მეორე ნაწილი)

ბოდიშს გიხდით დაგვიანებისათვის იმედია ეს მცირე მკითხველი რაც მყავდა ის მაინც არ დავკარგე იცოდეთ თქვენ მაძლევთ სტიმულს რომ ვწერო ჯერ დამწყები ვარ ამიტომ რაც არ მოგწონთ ისიც შეგიძლიათ დაწეროთ მადლობა ვინც კითხულობთ

მაინც მაგარი სიყვარული გცოდნია. (ნაწილი2) 1

წამოვდექი და რაც შეილება ნორმალურად ჩავიცვი, თმა ავიწიე რადგან აწეული თმა ძალიან მიხდება და დედასთან გავედი, თან დავტრიალდი-აბა?-ლამაზად გამოიყურები-მადლობა.- ჩანთა ავიიღე და გავედი სახლიდან,ტელეფონი ამიწკარუნდა დავხედე და თეკო იყო, ოო ალბად

ბოლოს მაინც მოგარჯულები (ნაწილი 13 დასასრული)

-ხო და დღეს ანი სადაც დავიბარე პარკში იქ შემხვდა გამომკითხა რაგაცეები მერე ანიც გამოჩნდა ვუთხარი აი ესაათქო მივიხედე და პირდაპირ მაკოცა ვერაფრის გაცნობიერება ვერ მოვასწარი ანის რომ გავხედე თვალები აუცრემლიანდა მეც მას გავეკიდე თუმცა ვეღარ ვიპოვე