ზღვარს მიღმა და ზღვარს შორის (ნაწილი 8)

- ადამიანის უფლებათაგან ერთ ერთი ბედნიერების უფლებაა, ამიტომ ყველას გვაქვს უფლება, რომ ბედნიერებისთვის ვიბრძოლოთ და ვიყოთ კიდეც. - ხანდახან ბედიერების უფლებას ვკარგავთ ან გვართმევენ... სამწუხაროდ, ბევრჯერ გარემოებები ჩვენს საწინააღმდეგოდ მოქმედებენ.

ზღვარს მიღმა და ზღვარს შორის (ნაწილი 7)

იმედი როცა ქრება, ადამიანი მაშინ კვდება, ხომ არ მოგესმათ, კვდება და არა-გარდაიცვლება! იმედის უქონლობა ძალიან საშიშია. სასოწარკვეთილება შიგნიდან გჭამს, განადგურებს და სული სხეულთან ერთად სასწაულად იტანჯება. როცა ჩვენგან საყვარელი ადამიანები მიდიან

ზღვარს მიღმა და ზღვარს შორის (ნაწილი 6)

... მჯერა, რომ ცხოვრება დაუსრულებელი ისტორიებით არის სავსე და ერთ-ერთი ჩვენი ისტორიაა. და მჯერა, ერთ დღეს ჩვენ შევძლებთ ჩვენს ქუჩაზეც მოვიყვანოთ გაზაფხული და მერე, ხელს ჩავჭიდებთ ერთმანეთს, - ფრთხილად შეახო ხელი საყვარელი ქალის ხელებს, - და ნელი

ზღვარს მიღმა და ზღვარს შორის (ნაწილი 5)

სიყვარულის ზღვარზე, სიძულივილის ზღვარზე, ტირილის ზღვარზე... ადამიანებს რაღაც ზღვრები გვაქვს დაწესებული ემოციებთან... გვეშინია ამ საზღვრებს არ გავცდეთ და თუ გავცდებით, იწყება ბევრი შინაგანი არეულობა, ქაოსი, ხან კარგი, ხანაც ცუდი, გააჩნია რა ზღვარს

ზღვარს მიღმა და ზღვარს შორის (ნაწილი 4)

ადამიანები სიმარტოვისთვის არ ვიბადებით, თუმცა ხანდახან ცხოვრების ბედი უკუღმა ტრიალდება და ნებით თუ უნებლიეთ სიმარტოვის ქარცეცხლში ვეხვევით. ხანდახან ისეთი მარტოსულები ვართ, იმდენად არავინ გვყავს, რომ ჩვენს თავს ვესაუბრებით

ზღვარს მიღმა და ზღვარს შორის (ნაწილი 3)

- მე რომ დავტოვე სულ სხვა იყო, ეს ქალაქი იმ ქალაქს აღარ გავს. - არ თქვა, არ თქვა, - იომ დანანებით გადააქნია თავი, - შენ რა აბრა არ გინახავს ქუთაისში, რომ შემოხვედი? - რა აბრა? - „მე ის ქუთაისი აღარ ვარო!!!“

შეპყრობილი სული ნაწილი 2

გვანცას ახალი ამბავი ჰქონდა ნიკასთვის სათქმელი, უნდოდა თავის სიხარული გაეზიარებინა და ეთქვა, რომ ორსულად იყო, თავისუფალ დროს მისწერა. - ნიკა როგორ ხარ? რამოდენიმე წუთის შემდეგ კი პასუხობს - სულ რომ ცუდად ვიყო,როდესაც

ზღვარს მიღმა და ზღვარს შორის (ნაწილი 2)

ხანდახან ისე ხდება, ხოლმე რომ ერთ დღეს ჩვენს ცხოვრებაში მზიანი დღეები წვიმიანი და ღრუბლიანი დღეებით იცვლება და იმედი ბედნიერების, სადღაც ქრება! თითქოს ცის ფერიც გვავიწყდება, გვავიწყდება კაშკაშა მზის ათინათები და ცხოვრების ნაცრისფერ ფერს ისე

შიში პატივისცემა და სიყვარული {ნაწილი 2/16}

სასამართლო დარბაზიდან გამოსული, ბედნიერი თათა, ეხვეოდა ჯინას და მადლობებს უხდიდა. ჩვეული სიდინჯითა და მომხიბვლელი ღიმილით უსმენდა მათ ანასტასია, შემდეგ თემოს კმაყოფილმა მიმართა:

იძულებითი ქორწინება (ნაწილი 2) თავი 34

სანდროსთან ლაპარაკმა ვაჩე კიდევ უფრო არია და თათია საერთოდ რომ აღარ პასუხობდა მის ზარებს და შეტყობინებებს საბოლოოდ გაგიჟდა, რეზისთან ერთად