მიუწდომელი სიყვარული ნაწილი-10.

ისე რომ ტყვია ამცდა და არ მომხვდა,მაგრამ მანამ სანამ მე ავდექი,მან დრო იხელთა და გაიქცაა! ფეხზე წამოვდექი თუ არა მეც უკან გავეკიდე,მაგრამ გარეთ გავედი და ამ უდიდეს სივრცეში და თანაც ღამით ,ცხადი იყო მისი მოძებნის შანსი არც ისეთი დიდი იყო,თან მეის

სიყვარულის სახელით (ნაწილი 2)

დივანზე დააწვინა,საფეთქელები ნაზად დაუზილა და კაპლი დაასუნინა, გონს მალე მოვიდა, ნიკოლოზი ეალერსებოდა ლამაზ სახეზე, ფრთხილად და მთელი გრძნობით, ოდნავ გაახილა მარიტამ თვალები...

მიუწდომელი სიყვარული ნაწილი-9.

ყვავილებს გადაეფარათ საკურთხევლამდე მიმავალი გზა,ნაზი სიო უბერავდა და ნაზად სწევდა ჰაერში ყვავილებს,გარშემო კი ტკბილი და სასიამოვნო სურნელი ტრიალებდა. ყველა მე მიყურებდა ,მე კი მეის ვუყურებდი ,რომლის სახესაც ფატა ფარავდა,მაგრამ ამ ფატის მიღმაც

სიყვარულის სახელით (ნაწილი 1)

1997 წელს დავიბადე,ჩემს დაბადებას,რაიმე განსაკუთრებული არ მოჰყოლია, ჩვენი ოჯახისთვის, აი ხალხისთვის კი, ვიყავი,ერთი საცოდავი , რომელთანაც,ბავშვებს აკრძალული ჰქონდათ თამაში, მაშინ ამას ძალიან განვიცდიდი, ახლა კი მეცოდება ყველა, ის ქალი ვინც, ჩემთან

მოუწდომელი სიყვარული ნაწილი-8.

ამ კინკლაობაში ვიყავი ჩაფლული და მთელი ძალით ვაჭერდი თითებს ეკრანს ,გაბრაზებულ გულზე და მთელი სიჩქარით ვწერდი გამოსალანძღ ტექსტებს,უეცრად სიგნალზე რომ შევხტი! თავი ავწიე და წინ ნაცნობი მანქანა დამხვდა...ნუ ნაცნობია,მაგრამ საიდან მეცნობა? დიდხანს რომ

უდედობა უბედობაა (ნაწილი 2)

დარეჯანი,გამოვარდა გარეთ , -მიდიხარ და მიწაში წასულხარ, ფუი,შეიფურთხა და სახლში შესვლას აპირებდა რომ, დამინახა სკამზე. -მოიცა, მოიცა თქვა და ჩემსკენ წამოვიდა,საშინელი კანკალი დავიწყე, ძალიან გულქვა და ენამწარე ქალი იყო, რაც ბებია მოკვდა,აღარაფერეს

მიუწდომელი სიყვარული ნაწილი-7.

-აჰ,სულ მომცილდა ტუჩსაცხი. უეცრად ბრის გამაღიზიანებელი კომენტარი მომესმა,რომელმაც ყველას გასაგონად ხმამაღლა გამოაცხადა ეს და თან მაცდური ღიმილით გადმომხედა,შემდეგ კი შუა სუფრაზე ჩანთიდან პატარა სარკე ამოიღო და ტუჩსაცხის წასმა დაიწყო! ამაზე კი უკვე

მინდვრის ყვავილები (ნაწილი XI)

როგორ, ადგები და უბრალოდ წახვალ? ჰკითხა საკუთარ თავს. ვერ წახვალ, ვერ დატოვებ მას ვინც ასე ძალიან გიყვარს , უკარნახა შინაგანმა ხმამ. არა ვერ წავალ, გაიმეორა ხმადაბლა.საკმარისია! ჩემი ცხოვრების დატირება უნდა შევწყვიტო!

უდედობა უბედობაა (ნაწილი 1)

მ საშინელი დღიდან,უკვე 15 წელი გავიდა თვალებს რომ დავხუჭავ გუშინდელი დღესავით, გამოუტოვებელ კადრებად, გამივლის გონებაში ეს დღე, ისევ ახლიდან და ისევ ახლიდან იწყება ღია ჭრილობიდან სისხლდენა,

მიუწდომელი სიყვარული ნაწილი-6.

-კარგი,მაგრამ ხომ იცი რომ ამას ასე ვერ დვტოვებთ არაა? მე ეჭვი მეპარება რომ ის მძარცველი ყოფილიყო. ეს რომ თქვა სულ ამიხურდა სახე. -აბა...აბა ვინ? ვიკითხე ხმის კანკალით.