კომა. თავი 7. წარსული. ნაწილი 3.

ივნისის მშვიდი საღამო იყო...ჩემს სულში კი ედემის ბაღივით გაფერადდა სამყარო...სამყარო, სადაც ამდენი წელი გაუჩერებლად თოვდა...ის დაბრუნდა...ის აქ არის...რეალურია? არ ვიცი...მაგრამ, თუ სიზმარია, მინდა რომ არასდროს დასრულდეს...

აქ სიტყვები ზედმეტია (მეორე ნაწილი) პროლოგი

თითქოს არ მსიამოვნებდა ის ფაქტი, რომ ჩემს ცხოვრებაში როცა მოეპრიანებოდა მაშინ იჭრებოდა და ყველაფერს თავდაყირა აყენებდა, თითქოს არ მსიამოვნებდა რომ არ მაძლევდა იმის საშუალებას, მის გარეშე კარგად ვყოფილიყავი (ძალიანაც რომ მოენდომებინა

იძულება (ნაწილი 2)

- იოანა გაჩუმდი მანამ სანამ ჩემთავს ჯერ კიდევ ვაკონტროლებ. მე შენი ბიძაშვილისთვის სულაც არ შემითავაზებია ფული მაგრამ თვითონ დამიწყო ვაჭრობა. ჩემს ადგილას სხვა რომ ყოფილიყო ახლა სადღაც ეგდებოდი გაუ*****რებული. ახლა კი ცრემლები მოიწმინდე და დაბლა

კომა. თავი 6. წარსული. ნაწილი 2.

უცნაურმა სიცივემ გამკრა სხეულში, ერთიანად დამიარა და სისხლძარღვებში ყინულის ნატეხებად ჩაესვენა წარსული...რატომ არ მასვენებენ ფიქრები...წიგნების გამყიდველი..."-წლების შემდეგ თუ ისევ შევხვდებით..."

საიდუმლო სამუშაო (ნაწილი1)

სხარტად ავდექი. ჩავიცვი, წიგნები გადავქექე, რვეული ავიღე, გადავიმეორე, კალამი ჯიბეში ჩავიდე, სამჯერ პირჯვარი გადავისახე და გავედი. სკოლის კარებს ვუახლოვდები. წესით გული უნდა მწყდებოდეს, რადგან მეთორმეტე კლასელი ვარ,

შეუძლებელი (ნაწილი 6)

ჭიშკრიდან გამოსული გაგოშიძე ქუჩის გადაჭრას აპირებდა მისკენ მომავალი შავი ჯიპი რომ დაინახა. მანქანამ ნელი სვლით ჩაიარა. დაბურულ შუშებში არ ჩანდა არც მძღოლი და არც ის იჯდა თუ არა ვინმე სხვა შიგნით. რატომღაც ძალიან შეეშინდა ელენას.

მე შენამდე (ნაწილი მეთორმეტე)

იმ ღამით თვალი არ მომიხუჭავს.უბრალოდ ვიწექი და ღრმად ვსუნთქავდი.გონება რამოდენიმე საათით გავთიშე და ყველაფერზე ფიქრი შევწყვიტე.უკვე ვიცოდი გიორგისთვის რა უნდა მეთქვა.ახლა მთავარი ის იყო,რა პასუხს მივიღებდი მისგან.

მე შენამდე (ნაწილი მეთერთმეტე)

გონებაარეული სასწრაფოდ ნიკას სახლში შევვარდი,სადაც ერთი ამბავი დამხვდა.მისაღებში მისი და იდგა და ტიროდა იქვე ახლოს მარი ტრიალებდა და ხელებაკანკალებული ვიღაცასთან დარეკვას ცდილობდა.მათთან ერთად ოთახში ნიკას მშობლები

შეუძლებელი (ნაწილი 5)

გონს რომ მოვიდა პალატაში იწვა და თავთან ტირილისგან თვალებდასიებული ქეთინო ედგა. გრძნობდა ხელი როგორ საშინლად უხურდა. წამოწევა სცადა მაგრამ ვერ შეძლო. ნელ-ნელა დაიწყო რაღაც ფრაგმენტების გახსენება.

მე შენამდე ( ნაწილი მეათე )

მე ყოველთვის ვფიქრობდი,რომ ჩემს საქციელებს აუცილებლად რეაქცია მოჰყვებოდა.ვფიქრობდი,რომ დადგებოდა ის დღეც,როცა ყველაფერი გაირკვეოდა.ამის შესახებ ძალიან,ძალიან ბევრს ვფიქრობდი.მაგრამ,ყველაზე სასაცილო იცით რა არის? არ ვიცოდი