always and forever (ნაწილი3)

ვახშმობას მოვრჩით და წასვლა დავაპირეთ თუმცა ელაიზამ გვთხოვა რომ ცოტა ხნით კიდევ დავრჩენილიყავით და უარი ვერ ვუთხარით. ჯენა და ელაიზა აივანზე გავიდნენ მე კი ბიჭებთან დავრჩი

always and forever (ნაწილი 2)

ვიყიდე ყველაფერი რაც საჭირო იყო და დედას მივუტანე. მალევე ჩაიძინა, მე კი ფანჯრის რაფაზე შემოვსკუპდი და წიგნის კითხვა დავიწყე, ვკითხულობდი მაგრამ ფიქრებით სულ სხვა რამეზე ვფიქრობდი სწორი იქნება თუ ვიტყვი რამეზე კიარა ვინმეზე. ნოაზე

always and forever (ნაწილი 1)

დედა ყოველთვის მეუბნებოდა რომ ცხოვრება რთული და უსამართლოა. პრობლემები ჩნდება და ყველაფერი რთულდება. პრობლემების მოგვარებაში გადის დრო და ბოლოს როცა აცნობიერებ, რომ ყველაფერი მორჩა და შეგიძლია ამოისუნთქო, სარკეში ჩაიხედავ და აღმოაჩენ რომ სახე

ქრონიკულად ჩემში (ნაწილი მესამე)

ან მე რაღა უნდა მეთქვა? სათქმელი მქონდა, თუმცა მაშინ არაფერს აღარ ჰქონდა მნიშვნელობა. არც თავის მართლებას და არც ჩხუბს. მე ვერაფერს ვეღარ ვიტყოდი ისეთს, რაც კოსტას ნათქვამს გაუთანაბრდებოდა ან გადაუსწრებდა. ერთადერთი სურვილი რაც შიგნიდან მჭამდა, მისი

ქრონიკულად ჩემში (ნაწილი მეორე)

ხელები არ მემორჩილებოდა, მობილური ამოვიღე და მისი ნომერი ავკრიფე. რამდენიმე წამი ზარი გადიოდა, შემდეგ მისი ხმაც გავიგე. არ ჰქონდა მძინარე ხმა, პირიქით საოცრად მშვიდი იყო. არ ვიცოდი რა უნდა მეთქვა, რისთვის ვრეკავდი, რისი იმედი მქონდა მაგრამ

ბაიკერის ცხოვრება (სრულად) 1 ნაწილი

სიმართლე გითხრათ, არც მანჩაჩო მქვია და არც ნინჩო. არც მწვანე თვალები მაქვს და არც ცისფერი. არც მთელი თბილისი ლაპარაკობს ჩემზე და სულ ზმანები არ მაცვია. და არც თბილისში ყველაზე სიმპატიურ ბიჭს ვუყვარვარ. არც მდიდარი მშობლები მყავს და არც ჩემ ძმას ან

ქრონიკულად ჩემში (ნაწილი პირველი)

კოსტამ მხოლოდ ჩაიცინა, პერანგი მანქანაზე გაშალა და შავი მარკერი მოიმარჯვა, რაღაც მიაწერა და ისევ უკან დამიბრუნა. ისე გამოვართვი არც დამიხედავს, მინდოდა ეფიქრა რომ სულაც არ მაინტერესებდა. შემდეგ მომიახლოვდა თან აშკარად ჩემს საქციელზე ეცინებოდა,

თანახმა ვარ მოგიყვანო ცოლად( ნაწილი 1 სრულად)

მოგესალმებით მეგობრებო ეს ისტორია წაიშალა ამიტო ახლად ავტვირთე პირველი ნაწილის სრული ვერსია. შემდეგი ნაწილი ჯერ არ იქნება.

არარსებული რაობა (ნაწილი 1)

ადრე სიკვდილზე სერიოზულად არასოდეს მიფიქრია, თუმცა ბოლო დროს ამის მიზეზი საკმარისზე მეტი იყო, მაგრამ მაშინაც კი როდესაც ასეთი აზრები თავში მომდიოდა ვერ წარმოვიდგენდი, რომ ყველაფერი ზუსტად ასე მოხდებოდა. თვალებში ვუყურებდი, ის კი ვერ მამჩნევდა,

ზოი. მეორე ნაწილი. თავი 7

სასაფლაო მკვდართა სავანეში ჩაფლული სიმშვიდით შემოსილი შეეგება იქ მისულ მათეს. არ კრთოდა ფოთოლები არცერთ ხეზე. წყნარი სიგრილე დასრიალებდა საფლავებს შორის გველური კლაკვნით. მდუმარე იყო და სიკვდილთან გარიგებული