ყველაფერი "გუშინად" დარჩა (ნაწილი V)

გადიოდა დღეები, ყველა ქორწილის სამზადისში იყო. ყოველ საღამოს ადიოდნენ ელესთან ბავშვები, მაგრამ დემეტრე არ ჩანდა. მაჩაბელი უკვე გიჟს გავდა. მონატრებისგან სტკიოდა კიდეც, პრინციპებს არ ღალატობდა და დემეტრეს არ ურეკავდა.

იყალთოელი ბიჭები ,,დანაშაულზე დასწრება,, (ნაწილი 19)

სნაიპერმა სანდროს რჩევა დაიჯერა და მებაღის სახლისაკენ გასწია. შორიდან დაიძახა. არავინ გამოხმაურებია. კიდევ დაიძახა. უეცრად საიდანღაც გამომტყვრალი ძაღლი ღრენით გამოექანა ხევში ჩასასვლელისაკენ. ვახტანგმა ჯერ უკანვე გამობრუნება დააპირა, რიყეში, რათა იქ

ყველაფერი "გუშინად" დარჩა (ნაწილი IV)

-ამდენს რას ელაპარაკები? მთელი საღამოა ენა არ გაგიჩერებიათ. -ნახე ის ვარსკვლავი როგორ ანათებს. -თითი გაიშვირა ცისკენ. -ერთიც და შევიდეთ. -გეყოფა. -ნახე იმ კორპუსის ფანჯარაში შუქი როგორ ანათებს. -დემეტრეს მიბაძა და მოპირდაპირე კორპუსისკენ თითი

იყალთოელი ბიჭები ,,მოსწრებული სიტყვის ძალა'' (ნაწილი 18)

რგოლის ხელმძღვანელმა ბინდისას მოიხმო სნაიპერი და უთხრა: -შენ წადი და, აქედან მოყოლებული ტურის უბნამდე, შეატყობინე ჩვენს ბიჭებს, რომ ამ საღამოთი ლენა, დეიდამისი და გროზნა თბილისში წავიდნენ. ხვალ კვირაა, მაგრამ ადრე დასჭირდებათ ადგომა. წყაროს ბაღის

იყალთოელი ბიჭები ,,ვალდებულება,, (ნაწილი 16)

ტყის პირას მდგარ საბძელში მიმავალ მრელაშვილს დააგვიანდა, რადგან რაზმის ყოფილ ხელმძღვანელს გადაეყარა. ნიკომ დაინახა თუ არა მისკენ მიმავალი ბიჭი, გზა გადაუღობა და, ვიდრე სნაიპერი რამეს მოიფიქრებდა, უკვე ჩაბღუჭული ჰყავდა. -ხომ მოგიგდე ხელში, ლუკას

ყველაფერი "გუშინად" დარჩა (ნაწილი III)

-რატომ ექცევი ეგრე? -არ ვიცი ლიზ, რაც გავიცანი იმდღიდან მოყოლებული ესე ვართ. წეღან ხმას რომ არ მცემდა რამის გავგიჟი. -ყველას რომ სიყვარული უხსენი და ეგ გამოტოვე მაგიტომ. გაუტყდა.

ყველაფერი "გუშინად" დარჩა (ნაწილი II)

იმას ვამბობ რომ მიჩვეული ვარ ყოველ დღე ვხედავ, ბავშვობიდან სულ ჩემთან არის, ეს ერთი წელი დღე არ გავიდოდა ჩემთან არ ამოსულიყო. თავიდან მარტოს რომ მეშინოდა ღამის სამ საათზე ამოდიოდა ხოლმე.

იყალთოელი ბიჭები ,,თათბირი,, (ნაწილი 16)

იმ ღამის შემდეგ რაღაც დაღვრემილნი დადიოდნენ სკოლაში ბიჭები. ერთმანეთს დამდურებულებივით ერიდებოდნენ და კლასშიაც ისე წყნარად ისხდნენ, მასწავლებლები გაოცებულნი იყვნენ. ლენაც დაბღვერილი იცქირებოდა და გოგოებთან ხანგრძლივ ურთიერთობასა და ყოფნას გაურბოდა.

ყველაფერი "გუშინად" დარჩა (ნაწილი I)

-არ მენდობი? -გიკვირს? ხუთი წუთის გაცნობილ ბიჭს უნდა ვენდო? მითუმეტეს შენნაირს. -ხელებ "გადაჯვარედინებული" ჩამოუდგა მოტოზე შემომჯდარ ბიჭს. -ჩემნაირს როგორს? -ძალიან კარგად ხვდები რასაც ვგულისხმობ.

ნოემბრის ნაყინი (ნაწილი I)

რა იყო ეს? დაქალის მნიშვნელოვან საღამოს უცხო ადამიანისთვის მოვწყდი? მაგრამ ხომ გავბედნიერდი? ეგოისტობაში ჩამეთვალა. ალბათ მთელი ხალხი ჩემზე ლაპარაკობს. რა სირცხვილია! სახლში რომ შევედი,