გოგონა ნიღბით [ნაწილი მესამე]

ტუჩებზე გამალებით მკოცნიდა, ხან ერთს მიგემოვნებდა ხანაც მეორეს, შემდეგ იყო ის ტკივილი, ის საშინელი მომენტი, მერე ვითომ სიამოვნებაში გადავიდა თუმცა რომელ სიამოვნებაზეა ლაპარაკი, ერთი სული მქონდა მალე წამოვსულიყავი. როცა ყველაფერი მორჩა, ზლაზვნით

ბნელი ლორდი [ნაწილი 4]

სკოლა დავათვალიერებინე,როგორც იქნა მოვრჩი ჩემ საქმეს და კლასში შესვლა დავაპირე,რომ ძმაკაცობა შემომთავაზა. ადამიანი დიდია თავი ზრახვებში,მაგრამ უძლურია მათ განხორციელებაში. სწორედ ამაშია მისი დიდი უბედურებაც და მომხიბვლელობაც. იშვიათია

ბნელი ლორდი [ნაწილი 3]

სანამ მე ჩემს თავთან ვსაუბრობ მოულოდნელად კარი გაიღო და ნინი შემოვიდა. გაოცებული სახე ჰქონდა,ნაბიჯი შეანელა და ახლა დამდგარი შემომცქეროდა. ის სურვილი რომ მივვარდე და ჩავეხუტო კიდევ გამომიცოცხლდა და მკლავს ეს, აი მისი გამოხედვა კი მაჩოქებს.

ბნელი ლორდი [ნაწილი 2]

-რა მომენტს გულისხმობ ბიჭო?-ვითომ არ იცის ქალბატონმა რაა-ფანარს დაუწყო წვალება.-დიახაც რომ არ ვიცი! და საიდან უნდა ვიცოდე ერთი? და რომ გეკითხები უნდა მიპასუხო კიდევაც!!!-რადა მიყვარხარ!!აი ახლა გიაგეე??

გოგონა ნიღბით [ნაწილი მეორე]

უამრავ რამეზე დავფიქრდი, ახლა გავაანალიზე რომ მარი მართალი იყო, მე თუ ვინმე შემიყვარდებოდა, ჩემი საქმის გამო შეუძლებელი იყო რომ ვინმესთან ვყოფილიყავი, ყველა ვარიანტში გამოჩნდებოდა ვინმე "კლიენტი" ვინც ჩემს ვინაობას გაამხელდა ისეთ ადგილას სადაც არ

ბნელი ლორდი [ნაწილი 1]

-ბიჭო,რა დაგემართა ჰა? ექიმებმა კომაში არისო, ეს გეკადრება შენ ლუკა? ეს გეკადრებაა?? მაგრა გვიტეხავ ძმაო,ნინიზე მაინც არ ფიქრობ? ან დედაშენზე? და საერთოდაც ჩვენზე? არფიქრობ თუ როგორ გვიყვარხარ ჰა?აქ უნდა ამოგხდეს სული?მარტო აქ კი არა კაცობაშიც

გოგონა ნიღბით [ ნაწილი პირველი]

დიდიხანი ვეძებდი სამსახურს, რა აღარ ვცადე თუმცა უშედეგოდ, ისევ სამსახურის გარეშე დავრჩი, რამდენიმემ დამირეკა მივედი, თუმცა არ დამიტოვეს, არ ვიცი უბრალოდ ამ ქვეყანაში ხალხი როგორ ცოცხლობს.. მაინცდამაინც ნათესავი უნდა გყავდეს სადმე ან ფულიანი უნდა იყო

ორი მოწმე (ნაწილი 2) სრულად + დასასრული

დიდი მადლობა ასე მოუთმენლად რომ ელოდით დასასრულს, თითოეულ თქვენგანს მადლობა ვინც კომენტარებს მიტოვებდით, იმედია დასასრული მოგეწონებათ, მე პირადად არ მეყო, კიდევ ბევრი დაჩი და ლილია მინდოდა,მაგრამ

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 17)

-არ გადახტე-მისი ხმა გონებაში წუთი-ჭუთზე ჩაწერილი კადრებივით მიტრიალებს და დეჟავუ მაწვება-გაიყინები. მინდა, სხვა რამე ვუპასუხო, მაგრამ პირიდან სიტყვები თავისით მცდება-მერე შენ რა?

ორი მოწმე (ნაწილი 2 --12)

გოგონების გასაკვირად, სრულიად ჩვეულებრივ, ორ სართულიან სახლში მივიდნენ, სამაგიეროდ არ გაკვირვებიათ შიგნით კბილებამდე შეიარაღებული დაცვა. ბიბლიოთეკის მაგვარ ოთახში შეიყვანეს და დაცდა თხოვეს.