მძიმე გზა (პირველი ნაწილი) მეორე თავი

–ეს წყეული მაღვიძარა_ბუზღუნით წამოდგა სოფია საწოლიდან.ზანტად ადგა და ფანჯარა შეაღო. ყოველთვის ცუდ ხასიათზე იღვიძებდა სკოლის პერიოდში,მაგრამ ახლა გაახსენდა.რომ სკოლაში არ იყო წასასვლელი.გაეღიმა და სააბაზანოსკენ წავიდა. როდესაც მოწესრიგდა,დერეფანში

ჯაშუში მაღალ ქუსლებზე ( ნაწილი თორმეტი )

- ვაიჰ, თანო, რა მოუხერხებელი ხარ.. - საკუთარ თავს გაუჯავრდა და გაეცინა. - მმ, ამასაც რა კარგი სუნი აქვს მაგრამ რა ვქნა რომ ხელიდან შემთხვევით გამივარდა ?! რა ჩემი ბრალია ?! - მეორე ფლაკონმაც გაიზიარა წინა მორბედის ბედი.

ICEHEAVEN (განახლებული ვერსია,8 ნაწილი ერთად)

ვენდი ფაჯნარასთან ფარდის უკან იდგა,ცივ ყავას წრუპავდა და მეზობელ სახლს უთვალთვალებდა. სახლიდან მაღალი,ქერა ქალი გამოვიდა შავი მზის სათვალეებით,ხელში 2იოდე წლის ბიჭუნა ეკავა და მანქანაში ჩაჯდა. "როგორც იქნა წაეთრა" თქვა ვენდიმ თავისთვის. -რას

მძიმე გზა(პირველი ნაწილი) პირველი თავი

ზარი დაირეკა და ბოლო გაკვეთილიც დასრულდა,მოსწავლეების ხმაურმა მთელი დერეფანი მოიცვა.ეზოც ბავშვებით გაივსო.ბავშვების მხიარული ჟრიამული ისმოდა ყველა მხრიდან,დამღლელმა სასწავლო წელმაც გაიარა და წინ საზაფხულო არდადეგები ელოდათ. სოფია კი,ჯგუფ–ჯგუფად

ჯაშუში მაღალ ქუსლებზე ( ნაწილი მეთერთმეტე )

თავი როდესაც ასწია და მის სახეს წააწყდა, გულმა რამოდენიმე დარტყმა გამოტოვა. თავიდან ვერ გაიაზრა რა ხდებოდა. მაგრამ როდესაც გოგონას წკრიალა ხმა გაიგონა ტანში განსხვავებულმა ჟრუანტელმა დაუარა.

ჯაშუში მაღალ ქუსლებზე ( ნაწილი მეათე )

ირგვლივ გამეფებული სიწყნარით ტკბებოდა. გრძნობდა რომ მისი სულიერი სიმშვიდე დიდხანს ვერ გასტანდა. მაშინვე დამთავრდებოდა როგორც კი თბილიში შევიდოდნენ და იქაურ ჰაერს ჩაისუნთქავდა. მაგრამ, აქაც ვერ შეძლებდა გაჩერებას, იცოდა ის საზიზღარი კაცი ყველგან

ის, ვინც არავის ჰგავს (მეორე ნაწილი სრულად)

ზოგჯერ ვგრძნობდი, რაღაცის მოყოლა უნდოდა, თუნდაც წარსულში მომხდარი სასიყვარულო თავგადასავლის, მაგრამ ახსენდებოდა, რომ მე მისი მეგობარი თითქმის აღარ მერქვა და თავს იკავებდა. არადა, მესაიდუმლე ყოველთვის ვიქნებოდი.

ჯაშუში მაღალ ქუსლებზე ( ნაწილი ცხრა )

მანქანა უეცრად ფეხებთან ამუხრუჭებს. საბრალო თანანო, კი, წამოკივლეას ასწრებს, ტორტი ზევით მიფრინავს, თვითონ კი ძირს ეცემა საჯდომით. მართლაც ცუდათ დაიწყო მისთვის დღე და მგონი ცუდათაც დასრულდება. ნეტავ ყველაფერი ასე დასრულებულიყო, მაგრამ დღეს აშკარად

მოთამაშე (ნაწილი მეშვიდე)

ცუდად ვარ. ვარჯიშის გამო კუნთები ისევ მტკვა, ჭრილობები კი ჯერ არ შემხორცებია, და ხელს მიშლიან. დეჰიდრაცია მჭირს და მეძინება. მაგრამ ეს არ ნიშნავს რომ მე დასვენების უფლება მაქვს. სკოლაში შევდივარ, და ყველა ისევ ჩემკენ იყურება, ამრეზით. თავიდან ყველა

სუსტი ძლიერი (მეორე ნაწილი)

თავს ვერ ვიმორჩილებდი და თვალსაც ვერ ვწყვეტდი იმ ადგილს, სადაც ეს პატარა გოგონები მეგულებოდნენ ამ აღვირახსნილი მამრების გამრთობებად. უცებ, დავინახე ერთ-ერთმა, ოთხში ყველაზე ახალგაზრდა და საკმაოდ შეხედულმა მამაკაცმა ხელი როგორ შეუცურა მაყვლისთვალება