ის, ვინც არავის ჰგავს (მეორე ნაწილი სრულად)

ზოგჯერ ვგრძნობდი, რაღაცის მოყოლა უნდოდა, თუნდაც წარსულში მომხდარი სასიყვარულო თავგადასავლის, მაგრამ ახსენდებოდა, რომ მე მისი მეგობარი თითქმის აღარ მერქვა და თავს იკავებდა. არადა, მესაიდუმლე ყოველთვის ვიქნებოდი.

ჯაშუში მაღალ ქუსლებზე ( ნაწილი ცხრა )

მანქანა უეცრად ფეხებთან ამუხრუჭებს. საბრალო თანანო, კი, წამოკივლეას ასწრებს, ტორტი ზევით მიფრინავს, თვითონ კი ძირს ეცემა საჯდომით. მართლაც ცუდათ დაიწყო მისთვის დღე და მგონი ცუდათაც დასრულდება. ნეტავ ყველაფერი ასე დასრულებულიყო, მაგრამ დღეს აშკარად

მოთამაშე (ნაწილი მეშვიდე)

ცუდად ვარ. ვარჯიშის გამო კუნთები ისევ მტკვა, ჭრილობები კი ჯერ არ შემხორცებია, და ხელს მიშლიან. დეჰიდრაცია მჭირს და მეძინება. მაგრამ ეს არ ნიშნავს რომ მე დასვენების უფლება მაქვს. სკოლაში შევდივარ, და ყველა ისევ ჩემკენ იყურება, ამრეზით. თავიდან ყველა

სუსტი ძლიერი (მეორე ნაწილი)

თავს ვერ ვიმორჩილებდი და თვალსაც ვერ ვწყვეტდი იმ ადგილს, სადაც ეს პატარა გოგონები მეგულებოდნენ ამ აღვირახსნილი მამრების გამრთობებად. უცებ, დავინახე ერთ-ერთმა, ოთხში ყველაზე ახალგაზრდა და საკმაოდ შეხედულმა მამაკაცმა ხელი როგორ შეუცურა მაყვლისთვალება

შენ ყველაფერი შეცვალე (ნაწილი მეორე )

გაიღიმა ალექსმა , იმ ღიმილში იყო დიდი აზრი ჩადებული . ასე იცოდა ამ ქალმა , ერთი ღიმილით ერთი შეხედვით, ერთი სიტყვით, ერთი კოცნით შეეძლო მთელი სამყარო ნიკასთვის ეჩუქებინა, შეეძლო პასუხი გაეცა , სიყვარული აეხსნა , მოფერებოდა . ახლაც, ეს ღიმილი სცემდა

ჯაშუში მაღალ ქუსლებზე ( ნაწილი რვა )

გასასვლელში ვიღაცას შეასკდა. თავის სტიქიაში მყოფს ყურადღება არც მიუქცევია. მხოლოდ ,,ბოდიშიო’’ უთხრა და გზა გააგრძელა. არც იმისთვის მიუქცევია ყურადღება ნაცნობი სურნელმა რომ აუწვა ცხვირის ნესტოები. სხეულში კი ჟრუანტელმა დაუარა.

მოთამაშე (ნაწილი მეექვსე)

მოსიარულე მკვდარს ვგავარ, მალე თამაში მექნება, მაგრამ ჯერ ისევ ვერ ვბედავ რომ ეს კესის ვუთხრა, მისი ღიმილი კი ნელ-ნელა უფრო და უფრო ფართო ხდება და მიხარია რომ მას ასეთ ბედნიერს ვხედავ. სკოლის შესასვლელში ვდგავარ და კესის ველოდები, აჯეჯილი ტანსაცმელი

შენ ყველაფერი შეცვალე (ნაწილი 1 )

თავისით მოხდა ყველაფერი, ერთი შეხედვით მოწონება, მერე ფიქრი, ბევრი ფიქრი, ნერვიულობა , შიში, გაქცევა ერთმანეთისგან გარესამყაროსგან , როგორც ხდება ხოლმე როცა ახალი ისტორია იწყება. ეს ისტორიაც არაფრით განსხვავდებოდა სხვა სასიყვარულო ისტორიებისგან,

სანდრა. (ნაწილი პირველი)

მაგიდაზე უამრავი ფანქარია, ყველას სათითაოდ ვეხები. მუქი წითელი, შავი, ყვითელი. ალბომისკენ წაღებული ხელი თითქოს მიშეშდება, ფანქარს თითებს მთელი ძალით ვუჭერ, წვერთან ერთად მთლიანი ფანქარი ტყდება და ჩემს უკან სივრცეში ვისვრი. ალბომი ცარიელია, არაფერი

ჯაშუში მაღალ ქუსლებზე ( ნაწილი შვიდი )

კვლავ ღამის უცნაურ სიზმარზე ფიქრობდა. იმ უცნობ ადამიანზე რომელიც უკუნეთ სიბნელეში თეთრი, ნათელი წერტილივით მოჩანდა. შორიდან უყურებდა მამაკაცს, რომელსაც შარვლის ჯიბეებში ხელები ჩაეწყო და პირდაპირ სახეში უყურებდა თანანოს.