მოთამაშე (ნაწილი მეხუთე)

თვალებს ვახელ და ხელში ჩაბღუჯულ წერილს დავყურებ, რასთან ერთადაც დამეძინა. წერილს ვკეცავ და უკან კოლოფშივე ვინახავ. მეშინია რამე არ დაემართოს. ამ წერილს ჩემთვის უამრავი მოგონება მოაქვს და მახსენებს თუ როგორი ცუდი ადამიანი ვიყავი და ვარ, და ის რომ

სექსი და სუში (ნაწილი 1 სრულად)

გათანგული გადაწვა თავის მხარეს და ამაზრზენი სახით ახედა ღამის პარტნიორს,რომელიც ისევ ვნებიანი თვალებით აკვირდებოდა მის გამოძერწილ სხეულს. -რას მიყურებ შეგიძლია წახვიდე-ხელი აუქნია ბიჭს და გადმობრუნდა. თვალები დახუჭა და კარის მიჯახუნებას ირონიული

სამი ფიფქი ანუ ისტორია რომელსაც სახელი არ აქვს (ნაწილი პირველი)

მაშინ დაიწყო დასასრულის დასაწყისი... ჭორი გაგორდა არაბული ქურდიაო არაბული მკვლელიაო არაბულმა დევდარიანებს ყველაზე ძვირფასი, მაგდა მოპარაო... დიდხანს ლაპარაკობდნენ თუ რას იზამდა არჩილ დევდარიანი, თუმცა არაფერი გაუკეთებია შვილის დასაბრუნებლად...

ჯაშუში მაღალ ქუსლებზე ( ნაწილი ექვსი )

ხშირად გაუგია ბებოსგან რომ ცხოვრება აფრებიანი ნავია, რომელსაც ძალიან ბევრი აფრენა აქვს. ამიტომ ის შეიძლება ნებისმიერ დროს ამოტრიალეს ძლიერი ქარბუქის დროს. რომელიც ნებისმიერ დროს შეიძლება თავს დაგატყდეს როდესაც არ ელი.. ვერ მოემზადები..

წყვდიადში მყოფის პირველი ნაბიჯი. (ნაწილი პირველი)

კიდეზე ვარ უკვე მისული, აღარ ვიცი რა ვქნა, როგორ მოვიქცე, გაჩერებული ვარ და წინსვლას ვეღარ ვგრძნობ, უკვე მზად ვარ ყველაფერს წერტილი დავუსვა, მაგრამ მაინც, ვერ ვბედავ... სისუსტეა თვითმკვლელობაო და თუ ვინმე იკლავს თავს, იძახიან სუსტი იყო, დანებდაო..

სულამდე (ნაწილი მეორე)

ამ დღის მერე მე და ფრედის ურთიერთობა რადიკალურად შეიცვალა..რათქმაუნდა უკეთესობისკენ..უფრო დავახლოვდით.. ამის შემდეგ აღარ მიწევდა სამსახურამდე ოცი მეტრით შორს ჩამოსვლა,რადგან მე და ფრედი აღარ ვმალავდით იმას რაც იყო..კი არააფერი იყო ურთიერთ მოწონების

ჯაშუში მაღალ ქუსლებზე ( ნაწილი ხუთი )

ხანდახან საერთოდ არ გჯერა იმის რასაც აკეთებ. მაგრამ, მაინც აკეთებ, რადგან რაღაც ან ვიღაც, ან საკუთარი თავი გავალდებულებს. ხანდახან საერთოდ არ გინდა იმ რაღაცის გაკეთება, რაც შენს ხასიათში არ ჯდება, მაგრამ პრინციპებს ეწინააღმდეგები.

მაშინ როდესაც ვარდები ჭკნებიან (ნაწილი 2)

გიგას ნათქვამმა ფიქრისთვის დიდი მიზეზი მარგუნა. სავარძელში ჩასვენებული გრძელი ნაპიფი თითეფით საფეთქლებს იზელს,ცალი თვალით ქვეშ-ქვეშურად ამომყურებს,შემდეგ კი მზერას გახუნებულ იატაკს უშტერებს..

ჯაშუში მაღალ ქუსლებზე ( ნაწილი მეოთხე)

ფეხით მიუყვებოდა ნაწვიმარ ქუჩებს. არ აინტერესებდა რომ სველდებოდა. ხალხი ქოლგა გადაფარებულნი მირბოდნენ რომ არ დასველებულიყვნენ. თან მას შეხედავდნენ ამზერით და გზას გააგძელებდნენ.

მაშინ როდესაც ვარდები ჭკნებიან (ნაწილი 1)

მახსოვს,ბავშვობაში დედის კალთაზე ჩამომჯდარი როგორ ვითვლიდი ხის ტოტებზე მჯდარ ჟღურტულა ჩიტებს. ვუსმენდი მათ ტკბილ გალობას საამურად გახვეული ნეტარებაში. დედაჩემის ჩამოშლილი ქერა,ხვეული თმა იპყრობდა მუდამ ჩემს ყურადღებას და სულაც მავიწყდებოდა ამ