ოდესმე გყვარებია? (4)

სიყვარულის ისტორიაჰეი შენ, არ იცი, რომ ეს ჩემი ადგილია. - ეს ნამდვილად ლიდა იყო. • უკვე აღარ. - შევბრუნდი, მისი გაშტერებული გამომეტყველებით დავტკი და მხარის გაკვრით გავიარე. • ბაბი? - არ ვიცი კითხვა მე დამისვა თუ საკუთარ თავს, მაგრამ ამას

ოდესმე გყვარებია? (3)

სიყვარულის ისტორია...ჯერ ათი საათი არ იყო. გაკვეთილებზე დაბრუნების და მითუმეტეს ლიდას და გიოს სახის ნახვის სურვილი არ მქონდა, სახლში რომ წავსულიყავი დედა ჯერ არ იქნებოდა დაბრუნებული, მითუმეტეს მამა. მხოლოდ ძიძა დამხვდებოდა. სკოლას ისევ სახლში

ოდესმე გყვარებია? (2)

სიყვარულის ისტორია...ვერცხლისფერი ჰიუნდაი მყავდა. ჩემი ოჯახი მაღალი სოციალური ფენის წარმომადგენელი გახლდათ, მაგრამ ჩემთვის რომ შემოგეხედათ ამას ვერც კი იფიქრებდით. რაც შეეხება მანქანას, ისეთ საშინელ დღეში იყო, ჰიუნდაის გარდა ყველა საშინელი ფირმის

- მისტერ უჟმურო ოდესმე იცინით? (6)

ემი წახვალ და ბოდიშს მოუხდი - უკვე მერამდენედ ვაჯავრებდი მათეს ხმას და ისევ ნერვები მიშლებოდა.. არაუშავს მისტერ უჟმურო, ჩემი დროც მოვა

ოდესმე გყვარებია? (1)

ნათქვამი. ჩემს პრაქტიკაში ასეთი რამ ჯერ არ მახსოვს. კითხვის ნიშნიანი თვალებით ვუყურებდი. - ხო შინ საცოდავო, მომბეზრდი. - კარგი. - მშვიდად ვუთხარი. ლიდას ასეთ მობყრობას მიჩვეული ვიყავი, უკვე პროტესტის გრძნობაც აღარ მიჩნდებოდა. ლინდა ჩვენი სკოლის

- მისტერ უჟმურო ოდესმე იცინით? (5)

მათე დილით ადრე ავდექი, ვივარჯიშე, მერე მოვემზადე და ლიზასაც ვეთამაშე.. სამსახურში წასვლას არ ვჩქარობდი

- მისტერ უჟმურო ოდესმე იცინით? (4)

- თითქმის ერთი წელი? მასთან ერთად? - მეკითხებოდა ანა და აქეთ-იქით დადიოდა.. - სხვა რა გზა მაქვს გოგოებო, მამას იმედებს ვერ და არ გავუცრუებ.

- მისტერ უჟმურო ოდესმე იცინით? (3)

ემი სანაძლეო მოგიგე - ვუთხარი ანას, როდესაც ლილი და გიო ერთად შემოვიდნენ, ჩახუტებულები

- მისტერ უჟმურო ოდესმე იცინით?.. (2)

-''თქვენი ბოდიში არ უშველის ამ დასვრილ და გაფუჭებულ დოკუმენტებს.. უყურადღებოდ რომ დადიხარ, ეს მაგის ბრალია, არავის არ უყურებ, იქნებ რა ხდება.''

- მისტერ უჟმურო ოდესმე იცინით?.. (1)

.... - მაა გავედი მეე - ჩავძახე მამას, მისი ყავა მოვსვი და ლოყაზე ვაკოცე.. - ჭკვიანად ემი.. - მომაძახა მამამ ჩვეული ღიმილით..