ოიზისი (IX)

-შენ საკმარისი ხარ, მარიტა შენ საკამრისი ხარ. საკმარისად საჭირო, საკმარისად ლამაზი, საკმარისად ჭკვიანი, საკმარისად კეთილი და არაფერს აქვს მნიშვნელობა ამ სამყაროში გარდა შენი აზრისა. მე ყოველთვის შენს მხარეს ვიქნები ,არასოდეს არ მიგატოვებ და ეს იცი!

ოიზისი(VIII)

-რა გიხარია რო ფსიქოპატი ხარ? -აჰა. -უფალოოოო!!! ნუ მომკლავ და მცხეთაში რომ ჩავალთ ლიზის ვთხოვ ერთ ოთახში დავიძინოთ.

ოიზისი(VII)

მშვენივრად იცის რომ გოგო ბოლომდე მისი არასოდეს იქნება, მაგრამ სულ არაფერს ისევ ის სჯობს რაც ახლაა. ბოლოს გამბედაობას იკრებს და იმ კითხვას სვამს რაც მარიტას მიერ საიდუმოოს გამხელის დღიდან გონებაში უტრიალებს და ვერ იშორებს. -მან რომ გითხრას

ოიზისი VI

მარიტა უღიმოდა და გრძნობდა სხეულში სიმშვიდე როგორ ბუდდებოდა. ირაკლისთან ყოფნა თითქოს სამყაროსა და ყველა ტკივილს ავიწყებდა. მერე უცბად მარიტას რაღაც ახსენდება, საწოლზე ჯდება და ირაკლის რომელიც ზურგზე წვება, ზემოდან დაჰყურებს.

ოიზისი(V თავი)

- არ ადგები? გადავხტეთ თორემ ან დავიწვებით ან მზის დარტყმას მივიღებთ. -მე უკვე მივიღე. ქეთი სიცილით უყურებდა, უკვე ორივე თვალი გაეხილა. -რა? -შენ მე წეღან დამარტყი. -შეშლილო ბავშვო.

ოიზისი(IVთავი)

-არ მესმის სიმართლე გითხრა. -ხო ვიცი არც გთხოვ.. -და მაინც მართლა მინდა ისევ ერთად ვიყოთ. -იკა... -გულწრფელად მითხარი იმიტომ ცდილობ ასე არ იყოს რომ შენ არ გინდა თუ იმიტომ რომ ბესოსი და ქეთისი გეშინია.

ოიზისი (III თავი)

ადრე, სანამ სანდრო გამოჩნდებოდა, ყოველთვის ჯეროდა რომ სიყვარული საოცარი გრძნობა იყო და ტკივილზე მეტი სიამოვნება მოჰქონდა. სანდროს გამოჩენის წამიდანვე, იმ წუთიდანვე ქეთის რომ შეხედა და გაუღიმა სხეულში ნაცრისფერი ეჭვი ჩაუბუდდა და მის გაგდებას ვერ

ოიზისი (II თავი)

-სიყვარულის დედაც... -ხო სიყვარულის დედაც ალუბალო.. მათემ დას მიბაძა, თავი მის მხარეს გადაატრიალა და დას ცისფერ თვალებში ჩახედა. -სიყვარულის დედაც კურუპირავ და ალუბალო.

ოიზისი (I თავი)

-რა მიქარე? -მე?- ხელი დრამატულად მიიდო მკერდზე, მერე კი მხრები აიჩეჩა- არაფერი. -დარწმუნებული ხარ? -ვაიმე ჩართე და შემეშვი თუ შეიძლებოდეს.