ოიზისი( XXV, დასასრული)

-გამიმეორე. მარიტა მის უკან , აივნის კარში არეკლილ საკუთარ თავს უყურებს და ისე ეუბნება. -აღარ მიყვარხარ. -არა! შემომხედე- მარიტა მისკენ არ იხედება- ბლუმ შემომხედე.

ოიზისი XXIV

-რა იყო ეს? -არაფერი. -რა უნდოდა ჩვენს განყოფილებაში? -აი ეგ საბუთები მოგიტანა და რომ არ იყავი ვუთხარი ჩემთან დაეტოვებინა

ოიზისი XXIII

-არა არ გაბედო მაგის სროლა. მარიტა უკან უკან მიიწევს, წინ გაწვდილი ხელითა და სიცილით. მის წონ მდგომ მის სიყავრულს, ერთპ-ერთ მათგანს მაინც, კი გამაფრთხილებლად უყურებს, ისე თითქოს ამ ყველაფრით არ ერთობოდეს. აქ წამოსვლა ხომ სწორედ მაგ ადამიანის იდეა

ოიზისი(XXII)

-ისევ არ გადარდებს? ისე რომ მას არ უყურებს, ჯანჯღავა დაბოხებული, წინასწარ იმედგაცრუებული ხმით ეკითხება. -და შენ? ისევ გიყვარს? მარიტა მის ხელს თავისაში იქცევს და ტუჩებთან მიაქვს.

ოიზისი XXI

რაკლი კვირისტავზე ჰკოცნის და თან მზერას მის თვალებს არ აშორებს. -არ ჩამოხვალ ბლუმ? -არა. შენ ამო. -მე? სიგიჟეა არ მინდა. მიდი ჩამო უკვე, ან ეგ მომეცი.

ოიზისი XX

-მოყევი. -არ მინდა. მარიტა დუდღუნებს და ჰუდის სახელოს აწავლებს თითებით. -გთხოვ ბლუმ.

ოიზისი XIX

-ამ შაბათს გეგმები გაქვს? მარიტა უარყოფის ნიშნად თავს აქნევს და სიგარეტის კიდევ ერთ ნაფაზს არტყავს. -მაშინ პაემანზე გეპატიჟები. გალდავას თვალები სიხარულისგან ანათებს.

ოიზისი XVIII

-აჰა ანუ გგონია რომ გრიფიტსა და შენს შორის მას ავირჩევდი? -კი ეგრე მგონია. -სწორიცაა. იმდენად დებილი მაინც არ არის რომ გამოგონილ გმირზე იეჭვიანოს. მგონი უკვე აღარ იცი რა მოიფიქრო დრამისთვის.

ოიზისი (XVII)

მარიტას გაეღიმა, ისე ფართოთ და ისე ლამაზად მანამდე რომ არასდროს გაუღიმია, მაგრამ მას შემდეგ მხოლოდ ირაკლის ყველაზე თბილი და ტკბილი სიტყვები რომ გააღიმებდნენ. თვალებში ცეცხლი ენთო, ჩაუქრობელი, სულიდან მომავალი ცეცხლი რომელიც ყველაფერს ანათებდა.

ოიზისი(XVI)

მარიტა ირაკლის ყველა ნაკვთს ერთდროულად უყურებს, მერე თვალი შეხსნილი პერანგისკენ გაურბის და ირაკლი ამ მზერას ამჩნევს. -მომკლავენ შენები. -მხოლოდ კოცნა.