სათნოების ორმოცდაათი ელფერი

დავიღალე -თქვა ჰანანამა და სკამზე ჩამოჯდა.ამჯერად ასადი მისგან მოშორებით იდგა და ნურას ელაპარაკებოდა.ჰანანი ხედავდა და უკვირდა,როგორ ახერხებდა ასეთი თბილი ყოფილიყო ნურასათან და საშინელად უხეში მასთან. ვეზიზღები-გაიფიქრა ჰანანმა

სათნოების ორმოცდაათი ელფერი

-სასტუმროში დაბრუნდი-მიმართა ასადმა მძღოლს და მანქანაც მოტრიალდა. ჰანანი ასადთან მარტო დარჩენის საფრთხემ შეაშფოთა და წინააღმდეგობის გაწევა ცადა,მაგრამ უშედეგოდ.

სათნოების ორმოცდაათი ელფერი

ასე ჩაეყარა საფუძველი სათნოების ორმოცდაათ ელფერს...ყოველდღე როცა ამ სურათს უყურებდა გრძნობდა ,რომ გოგონას სახე ორმოცდაათამდე ელფერს იღებდა და მაინც,ყველაში მომავლის იმედი ჩანდა.

სათნოების ორმოცდაათი ელფერი

რა ოყო ძვირფასო ?ასე გიხარია ჩვენს ბუდეში მოსვლა ?-ასადმა გაიღიმა და ჰანანს წელზე ხელი მოხვია. -რას აკეთებ ?ახლავე გაიწიე-იყვირა ჰანანმა და თავის გათავისუფლება სცადა. -ჩუმად ძვირფასო,მძღოლს გაუკვირდება...ჩვენ ხომ ახლა თაფლობის თვე გვაქვს...

სათნოების ორმოცდაათი ელფერი

-დიახ-გაისმა ჰანანის ხმა და მთელი ქორწილის განმავლობაში დავიდმა პირველად გაიხედა მისი ცოლისკენ. -შენ? -რატომაც არა-თქვა გოგონამ და საბუთისკენ მიუთითა.დავიდმა გაუცნობიერებლად მოაწერა ხელი

სათნოების ორმოცდაათი ელფერი

ასადის წინ,გაზეთის ფურცლებზე მისთვის კარგად ნაცნობი სახე დაებეჭდათ.ჯერ თვალებს არ დაუჯერა მამაკაცმა,ეძნელებოდა დაეჯერებინა რომ ადამიანი ვისაც უკვე ერთი თვეა ეძებს და ვერსად პოულობს ცოცხალია და თანაც უკვე ამდენს მიაღწია.მერე კი სიხარული

სათნოების ორმოცდაათი ელფერი

ასადმა შეხედა სურათს და გახსენდა ყოველი კოცნა,ყოველი ხვევნა და შეხება რაც მისთვის ჰანანს უჩუქნია.სითბო,რომელიც გოგონადან მოდიოდა...

სათნოების ორმოცდაათი ელფერი

ერთი კვირის წინ საშინელმა ქუხილმა გააპო უკუნი და გოგონა მძმედ დაეცა ცივ მიწაზე.იქ მარცხენა მხარეს,გულიდან ოდნავ ზემოთ ტყვიამ ტანსაცმელისა და კანის ფენა გაარღვია და მის ქვეშ დატყვევებულ სისხლს თავისუფლება აჩუქა.სადღაც ტყეში

სათნოების ორმოცდაათი ელფერი

ძილისას საბანი ნახევრად გადახდოდა და შიშვლი მხრები უჩანდა,დავიდს მზერა გაეშტერებინა ქალის გულმკერდისთვის.საჩვენებელი თითი გაყოლაა გოგონას ლავიწს და ცხელი კოცნის კვალი დაუტოვა მთვარით განათებულ კისერზე.

სათნოების ორმოცდაათი ელფერი

-ლამაზი ხარ-უთხრა დავიდმა ,მკლავში ხელის მოკიდებით შემატრიალა და თავის სხეულზე აიკრა.გოგონდა დუმდა,მის ცისფერ თვალებში იძირებოდა. -გამიშვი -სწაყლად თქვა ჰანანმა.-რატომ?-არ შეიძლება.-შეიძლება.თქვა მაამკაცმა