ორში ერთი - ( სრულად )

მაგდა! მაგდა! მოიცადე- ყვიროდა დედა. მეკი გამწარებულმა ჩემი ოთახის კარები მივაჯახუნე მთელი ძალით და იმწუთასვე ჩავკეტე. ჩავიმუხლე და ღრმად დავიწყე სუნთქვა, ვცდილობდი დავწყნარებულიყავი მაგრამ ვერაფრით ვერ ვახერხებდი. ტირილი მინდოდა მაგრამ ვერ ვტიროდი,

ორში ერთი 17

-არა! არა! ოღნდ შენ არა! - ვყვიროდი ბოლო ხმაზე, ამდენი ხნის განმავლობაში ვტიროდი, პირველად ვტიროდი! - შენ არა გთხოვ - ვღრიალებდი ხმას ვეღარ ვიმორჩილებდი - ამისთვის ყველას მიეზღვება, გპირდები ჩემო პატარავ - ამოვისლუკუნე და მის უსიცოცხლო სხეულს

ორში ერთი 16

ლუკ გაიღვიძე..... - დავუყვირე და თავზე დავადექი. ხმას არ მცემს -ლუკ.... - შევანჯღრიე, ისევ არაფერი -კარგი, შენ მაიძულე - თავი დანანებით გავაქნიე და ბორუტულად გავიღიმე. წასვლა დავაპირე, მაგრამ უცბად მკლავზე ძლიერი ხელი ვიგრძენი, დამქაჩა და წამებში

ორში ერთი 14

სახის შესწავლა დავიწყე, ისე გამიტაცა ამ ყველაფერმა რომ ვერ შევამჩნიე როგორ გაახილა თვალები -მაშტერდები - ოთახში ლუკის ძილისგან დაბოხებლი ხმა გაისმა -თვალები იმტომ გვაქვს რომ ვუყუროთ იმას რასაც გვსურს - მის მკერდზე თავი კომფორტულად მოვათავსე და

ორში ერთი 14

-ლუკ, არ მომწონს ეს კინო - ამოვიბუზღუნე, მან კი უბრალოდ ხელის მარტივი მოძრაობით ტელევიზორი მთლიანად გათიშა -ეს რატომ გააკეთე? - აღმომხდა გაკვირვებულს -შენთან საუბარი მირჩევნია ამ უაზრო ფილმის ყურებას, შენი უკეთ გაცნობა მსურს მაგდა - თვალს არ

ორში ერთი 13

-ყველაფერი კარგადაა, მე შენთან ვარ - წელზე ძლიერ მხვევდა მკლავებს და სითბოთი მავსებდა. უეცრად გულის აჩქარება ვიგრძენი...... რატომ? თავს კითხვა დავუისვი. -შენ ყველაფერი იცი ლუკ, ახლა საფრთხეში ხარ ჩემს გამო - უფრო ძლიერ მივეკარი და ცხვირი მის კისერში

ორში ერთი 12

ეს ვთქვი თუ არა კარები გიჟივით გავაღე და გარეთ გავვარდი, მანქანაში ჩავჯექი და ადგილს მოვწყდი. გავრბოდი, ლუკისგან გავრბოდი. რა ვუთხრა? ამის შემდეგ შეძლებს რომ მენდოს? - ჯანდაბა მაგდა! ეს ხომ შენი საიდუმლო იყო? ახლა კი შენ ეს ხმამაღლა აღიარე და მათ

ორში ერთი 11

მაგდა საიდუმლოს ამხელსმოკლედ მოგიყვებით ჩემი პატარა გეგმის შესახებ: ანას სახლის მახლობლად გავაჩერე მანქანა, მინები დაბურული მქონდა ამიტომ ვერავინ ვერაფერს დაინახავდა. კომპიუტერი მოვიმარჯვე და მისი (ანას) სახლის კომპიუტერულ სისტემაში შევედი. დიჯეის

ორში ერთი 10

ლუკს შევხედე რომელიც მე მიყურებდა და მიღიმოდა, აშკარად ცდილობდა ჩემი სახის თითოეული ნაკვთი შეესწავლა. ფიქრებიდან ტელეფონის ხმამ გამომარკვია, რომელიც რეკვას არ წყვეტდა. ჩემი აღმჩნადა, გამიკვირდა ბარბარას ზარი ამ დროს -ბარბარა? - ავღელდი, ეს ლუკმაც

ორში ერთი 9

კოლეჯში პირდაპირ ბარბარასკენ გავემართე, ახლა შუა დღეა ამიტომ ის გარეთ იქნება, რომელიმე ხესთან ჩამომჯდარი, დასასვენებლად. როგორცვე დამინახა ჩემსკენ წამოვიდა და იმდენად ძლიერ ჩამეხუტა რომ რამის გავიჭყლიტე " ამ პატარა სუსტ გოგოს ამხელა ძალა როგორ აქვს?