ბედნიერების პარანოია (2 თავი)

მიუხედავად იმისა, ბედნიერების მეშინია, მაინც მგონია, არსებობს რაღაც გრძნობა, რომელიც გაიძულებს ბედნიერების გჯეროდეს. როგორც იქნა, მატარებელი ჩავიდა. შიმშილი ვიგრძენი და ვაგონიდან ჩამოვედი. ტანზე კვლავ ის ტანსაცმელი მაცვია. მაქვს 100 ლარი და იმედი,

ბედნიერების პარანოია (1 თავი)

თითქოს, ყველაფერი უარესობისკენ მიდის. მამაჩემი ყოველდღე მთვრალი მოდის სახლში და დედაჩემს სცემს. ამტვრევს ყველაფერს, რაც კი ხელში მოხვდება და მერე მე მესვრის. ჩემი დაიკო დანჯღრეულ ლოგინზე წევს და სულმოუთქმელად ტირის. აი, ასეთია ჩემი ცხოვრება,

ყვავის პარანოია (დასასრული)

პერიმეტრს კვეთს, ლუკა სოფის ხელს კრავს და მაინც ვერ ასწრებს... ტყვიების ხმა აყრუებს მთელს ტყეს. მარიამი თავს სწევს, კივილით მორბის და ძირს დავარდნილ სოფისთან იმუხლება. ლუკა გოგონასთან ერთად ვარდება და თავს ხელებში რგავს. სანდრო გახევებული დგას, ვერ

ყვავის პარანოია (13)

კედელზე ერთ წერტილს გაუშტერა თვალი და წარმოიდგინა, რომ დედამიწამ ახლა ბრუნვა შეწყვიტა და ყველა სულიერმა სუნთქვა. ეს დაეხმარა, ტკივილი სულ ცოტათი მაინც გაუნელა. მაგრამ... მერე ლაშა გაახსენდა, ალბათ ძალიან ეტკინებოდა და კოკას მოკლავდა. სოფი არ

ყვავის პარანოია (12)

მერე ტკივილო იგრძნო, აუტანელი და მტანჯველი ტკივილი. მუცელში გაიშალა რაღაც, ოღონდ ეს არ იყო სიამოვნება. უხეში ბიძგები არ იყო სოფისთვის სიამოვნება, პირველისთვის არ იყო სიამოვნება... თავი უკან გადასწია და ტირილი დაიწყო. ლაშას შერცხვა... საწოლზე

ყვავის პარანოია (8)

_ შენთან გადმოვალ, გთხოვ, მეშინია _ როგორ გაბედა, თვითონაც არ იცის. ბიჭმა უხმოდ დაუქნია თავი და სოფი მაგიდიდან წამოდგა. მანამდე სალოს გახედა. _ ამომყევი, უნდა გელაპარაკო. სალოს თვალები გაუფართოვდა და უკან მიყვა.

ყვავის პარანოია (7)

_ თქვენი დედაც, გიპოვი გესმის? ყველას გიპოვით. განანებთ, ასე არ შეგარჩენთ, მე ამას ასე არ შეგარჩენთ _ ყვირილი უნდოდა, მაგრამ ყელში გაჩხერილი ბურთი იზრდებოდა და ტირილი დაიწყო. მთელი სხეულით გადახრილს უნდოდა აქედან სადმე შორს წასულიყო, ოთახიდან უნდოდა

პარანოია -1-

- თვალები გავახილე, პატარა ოთახში ფანჯრიდან მთვარის შუქი იჭრებოდა... ვხედავდი ჩემს ოთას, თუმცა ვერ ვხვდებოდი...ვერ ვხვდებოდი სად ვიყავი ან რას ვაკეთებდი. თითქოს ჩემს თვალწინ იყო რაღაც არაამქვეყნიური.... რაღაც რაც ჩემი გონებისთვის მიუღებელია.

ყვავის პარანოია (6)

_ ორი გვამი ვნახეთ ტყეში, თქვენ გელოდებოდით, წავიდეთ _ უთხრა მარიამმა და ყველანი უკან მიყვნენ გოგონებს. არც ისე შორს, ხის ძირას, ერთმანეთზე გადაწყობილი ორი აჩეხილი სხეული ეგდო. ლიკამ წამოიკივლა და თვალებზე ხელები აიფარა. ორი გვამი სისხლში ცურავდა,

ყვავის პარანოია (5)

_ კარგი, მეც მაპატიე და ასე ცივად არ შემომხედო არასდროს კაი? _ გაეცინა და ლოყა მიუშვირა ბიჭს. ლაშამ ხმაურიანად აკოცა ლოყაზე და ხელი გადახვია. სოფიმ შენიშნა მაქსიმეს გამჭირვალე, წყლისფერი თვალები. მისი თვალების დანახვისას საკუთარი თვალების სიმახინჯის