პატარა სიკვდილი (დასასრული)

მგონი გული გამიჩერდა. ერთხანს შევკრთი კიდეც და რომ მივხვდი, მალე ცახცახი ამიტანდა, უფრო მჭიდროდ მოვხვიე ხელები. თითქოს მისი ბაგეებიდან გადმოფრქვეულ ცხელ ჰაერს გადმოჰყვნენ უკანასკნელი სიტყვები, ჩემს კისერზე დასრიალდნენ და მთელს სხეულს საოცარი

მე შენ აგირჩიე, პატარა ქალბატონო! 3

სიგნალების ხმა გავიგე და აივანზე გავედი რომ მენახა რა ხდებოდა. ჩემი კორპუსის წინ შავი BMW დავინახე, მანქანის კარი გაიღო და იქედან დიტო გადმოვიდა, ყველას მიესალმა და აივანზე ამომხედა.

მე შენ აგირჩიე, პატარა ქალბატონო! 2

-ეგღა მაკლია, გოგო გვერდით გყავს და ჩემთან რა გინდა? ასეთი გგონივარ თუ რა?-მომისმინე გოგონი, შენნაირ მახინჯს რომ ჩემნაირი ცეკვას შეთავაზებს მადლობა უნდა თქვას. აი ეს ვეღარ ავიტანე და ისე ძალიან ვლეწე როგორც არავის არასდროს. ყველა ჩვენ გვიყურებდა და

მე შენ აგირჩიე,პატარა ქალბატონო!

აი ისიც, უნივერსიტეტის ჭიშკრის ზღურბლს გავცდით თუ არა ყველას თავი და ყველას თვალი ჩვენი მიმართულებით იყო. აქ მე და ანის ძალიან ცოტა მეგობარი გვყავს, რადგან ისეთი ხალხია ყველა ზემოდან გიყურებს, ბევს ამაღლებული წარმოდგენა აქვს თავზე, ზოგი მამიკოს

მე შენ აგირჩიე, პატარა ქალბატონო!

გამარჯობათ, მე ნინი დადიანი ვარ, 18 წლის. ვცხოვრობ თბილისში. ვარ პირველი კურსის სტუდენტი, ჯავახიშვილში ვსწავლობ. გარეგნობით - საშუალო სიმაღლის, არც ისეთი გამხდარი, გრძელი ქერა თმა, თაფლისფერი თვალები, კურნოსა ცხვირი და თხელი ტუჩები. გარეგნობას

პატარა სიკვდილი 19 თავი

იქნებ მასში ყველაფერი შეიცვალა, როცა ქეთი დაინახა? იქნებ სულაც გავუფერულდი, როცა მას ჩაეხუტა? იქნებ მისთვის გაქრა ჩემთან დაკავშირებული წარსული აწმყოს გამო? რა თქმა უნდა, მიხაროდა ქეთის დაბრუნება, მან ხომ იგივე, ანდაც უარესი გადაიტანა, რაც მე.

ჩემი ხარ პატარა ჩემი (ნაწილი 6)

-სიხარულო,ლუკა ვერ ვიპოვეთ.სანამ მას არ დაიჭერენ აქედან უნდა წაგივანოთ.ვერ დავუშვებ რამე დაგებართოთ! როცა მითხრეს რომ გაგიტაცეს არ ვიცოდი რა გამეკეტებია.შენი,თქვენი დაკარგვის შემეშინდა.არ ვიცოდი სად მეძებნე!რა გამეკეთებინა!მადლობა ღმერთ რომ ორივე

ჩემი ხარ პატარა ჩემი (ნაწილი 5)

თითქმის მთელი იტალია დავათვალიერეთ,ვერონასაც ვესტუმრეთ,რომეოს და ჯულიეტას სამყოფელიც მოვინახულეთ,ჩვენი საქართველოში დაბრუნების დღეც დადგა.ყველანი აეროპორტში დაგვხვდნენ,სალხში წასვლისას დიდი წვალებით დაგვაშორეს მე და ალექსანდრე და მაშინვე ვიგრძენი

ჩემი ხარ პატარა ჩემი (ნაწილი 3)

:ფაქტი იყო,რომ ალექსანდრეს ჩემი გაგიჟება ნამდვილად არ უჭირდა.მთელი დღეების მანძილზე,ყოველ წამს მისი სახელი მეორდებოდა გონებაში. -ნინი.ნიიიი...გოგო დაყრუვდი?! ანას საქორწილო კაბა გვაქვს გამოსატანი.ჩვენს ხომ უნდა მოვემზადოთ.ასე რომ მორჩი ფიქრს და

ჩემი ხარ პატარა ჩემი (ნაწილი 2)

:-კი გვაქვს (ალექსანდრე) -არა არ გვაქვს (მე) -ანუ გინდა თქვა რომ ჩემთან საუბარი არ გინდა? (ისე მომიახლოვდა ლამის გული წამივიდა) -არა არ მინდა. (გაუბედაბად ვუთხარი) -კარგი მაშინ ვიმოქმედებ (ალექსანდრე) წელზე ხელი მომხვია და მის მკერდს ამაკრა.ჩემი