ჭირვეული პატარძალი –3–

''მომიტაცა! მონად მაქცია! ცალკე საძინებელი მომიჩინა და არც მუქარასა და გაფრთხილებებს არ მაკლებს! ნუთუ მას უნდა დავემორჩილო? არა, არასოდეს! მართა მესხი ყველაფერს გააკეთებს თავისუფლებისთვის! თვით დანიელში მხეცის გაღვიძებაზეც კი არ იტყვის უარს!''

ჭირვეული პატარძალი –2–

''ამჯერად მისი შეხება ტკივილს მანიჭებს და შიშს მგვრის. ხელებს ისე ვმუშტავ, რომ გრძელი ფრჩხილები კანში მესობა. ვამჩნევ, რომ დანიელის ცისფერი თვალები ლურჯდება და პულსს ვეღარ ვითვლი... მამაკაცი თითებს სქელ თმაში ატარებს და თავს ჩემს კისერში რგავს...

აფერისტი პატარძალი [ნაწილი მეორე; დასასრული]

საღამოს სახლში ემოციებით გადაღლილი დაბრუნდა. თანამშრომლები სულაც არ იყვნენ კმაყოფილი უფროსის ცვლილებით. ყველაზე მეტად კოსტას საყვედურიანი მზერა ეტკინა, არაფერი უთქვამს, მაგრამ თვალებმა აგრძნობინეს ყველაფერი.

ჩრდილების პატარძალი [6]

კაბა, რესტორანი, ჯვრისწერა, ხელის მოწერა, ყველაფერი მოგვარებული იყო. დაპირებისამებრ, ქორწილის წინა ღამეს, მაკა შევიდა შვილის საძინებელში. ბევრი ილაპარაკეს დედა–შვილმა. გაიხსენა მაკამ თამარის ბავშვობის ამბები. ბევრი იმხიარულეს, იცინეს და იტირეს

ჩრდილების პატარძალი [5]

– და! – კმაყოფილმა, ღიმილით გააწკლაპუნა ტუჩები. უცბად გადაიწია გოგონასკენ და კიდევ ერთი ვნებიანი კოცნა აჩუქა. – ახლა დამშვიდდები და იფიქრებ იმაზე, თუ რა კარგი ქმარი ვიქნები! – ამაყად გაიჯგიმა დანიელი. – იქნები, რომ?! – ცინიკურად ჩაიცინა თამარამ და

ჭირვეული პატარძალი –1–

''კატათაგვობანას'' შემდეგ სრულიად სხვა მიმართულებით გადავდგი ნაბიჯი. იმედი მაქვს ეს განხრაც მოგეწონებათ და მართასა და დანიელის ისტორიაშიც ისევე ჩაერთვებით, როგორ წინამდებარეში.

აფერისტი პატარძალი [ნაწილი პირველი]

კომფორტული, ერთ-ოთახიანი სახლი იქირავა, იმ დღესვე თავის ნებაზე მოაწყო, რაღაცებს ადგილი შეუცვალა, რაღაცები დაამატა და საბოლოოდ, თავისთვის იდეალური საცხოვრებელი გამოუვიდა. ღიმილით გადაწვა რბილ ლოგინზე და ჭაღს მიაშტერდა.

ჩრდილების პატარძალი [4]

ყველანაირად ვცდილობდი, თითოეულ ქალში, რომელთანაც მე გარკვეული და გაურკვეველი ურთიერთობა მეჭირა, თვითონ შენ და შენი თვისებები აღმომეჩინა, მაგრამ რა თქმა უნდა, არ ხდებოდა ასე. მერე უბრალოდ დავიღალე და გონების კუნჭულში დაგმალე, თუმცა როგორც კი

ჩრდილების პატარძალი [3]

– ალბათ ჩენ არ ვიცნობთ სახლის პატრონს, თორემ გვეტყოდნენ ბიჭები. – დაასკვნა კეკემ და სამზარეულოს დასალაგებლად ფეხზე წამოდგა. – ალბათ. – დაეთანხმა თამარამ და კეკეს მიჰყვა კუდში.

ჩრდილების პატარძალი [1–2]

– გინდა დაგიმტკიცო, რომ რ ვცდები? – გოგონას ტუჩებზე გადაიტანა მზერა, შემდეგ კი თვალებში შეხედა, თან ეშმაკურად ჩაიღიმა. – ჰო? ახლა და აქვე? – დიახ. – არა, გმადლობთ. – კარისკენ აიღო გეზი, სანამ გავიდოდა კი უთხრა: – რა გულუხვი ხარ, დანიელ!