ძველი პიანინო - 65
გათენებას აღარაფერი უკლდა. ფიფოს ერთი სული ჰქონდა სანამ სახლიდან გაეტეოდა. პირველი სადაც მისვლას აპირებდა ეს იმ თვითმკვლელი გოგონას კლასის დამრიგებელი იყო... ძლივს მიაგნო მის მისამართს. ჯერ სკოლის არქივებში ეძება, და იქ აღნიშნულ მისამართზე აღარძველი პიანინო - 64
ფიქრი ტელეფონის ზარმა გააწყვეტინა. ფიფო ზანტად დასწვდა მობილურს... „ხანუმა“ დეიდა ურეკავდა... დეიდა არა, მაგრამ ბებიად უფრო შეეფერებოდა. ძველი ყაიდის დარბაისელი ქალი, ჯერ კიდევ მამამისს და მის ნათლიას უკითხავდა ლექციებს. საკმაოდ გამჭრიახი ჭკუისძველი პიანინო - 63
მხატვარი შინ არ დაუხვდა, ფიფომ ისარგებლა მისი არ ყოფნით და გულდასმით დაიწყო დათვალიერება. ვერაფერი ნახა ისეთი, რაც მის ინტერესს ოდნავ მაინც დააკმაყოფილებდა. მერე ნახატებს დაუწყო დაკვირვება... მიმის სურათს თვალი ვერ მოსწყვიტაძველი პიანინო - 62
ფიფო თავზარდაცემული იდგა, ფურცლიანი ხელი უკანკალებდა, თუმცა არავის შეუმჩნევია, ყველა თავისთვის ფუსფუსებდა, კაბინეტიდან კაბინეტში დაუსრულებლად გადი-გამოდიოდნენ. მაშინღა გამოერკვა, როცა შემთხვევით მხარი გაჰკრეს და ფურცელი ისე ძლიერად ჩაბღუჯა, რომძველი პიანინო - 61
ფიფო ჩაფიქრებული მიუყვებოდა სანაპიროს. ზამთრის სუსხი სახეს უწვავდა, მაგრამ მაინც სიამოვნებით აყოლებდა თვალს მდორედ მიმავალ მდინარეს. აქედან ქუჩის მოპირდაპირე მხარეს, სულ რაღაც ას მეტრში იყო დანაშაულის ადგილი... მისი ყურადღება სიგრძეზეძველი პიანინო - 60
ფიფო წასვლას არ ჩქარობდა, თითქოს რაღაცის თქმა უნდოდა, მაგრამ დუმდა. მხატვარი ჩვეული სიდინჯით წრუპავდა კონიაკს და ელოდა როდის ამოღერღავდა სათქმელს მისი სტუმარი, ის კი ამ დროს მონუსხულივით შეჰყურებდა ფანჯრის რაფაზე მდგარ, უბრალო მინის ქილაში ნახევრადძველი პიანინო - 59
ერთხანს მოსაცდელში აყურყუტეს, მერე როგორც იქნა კაბინეტის კარი გაიღო, თითქოს არ ეთმობოდათო, ნელ-ნელა ზლაზვნით იწყეს გამოსვლა, ბოლოს უფროსიც გამობრძანდა, ფიფო ფეხზე წამოდგა - აჰ შენ აქ ხარ... – წამით ჩაფიქრდა, შეეპატიჟებინა კაბინეტში თუ სხვა დროსძველი პიანინო - 58
გამოძიების კვალს არსად არ მიჰყავდა, ანდა სად იყო იქ კვალი?.. ერთ ადგილას შეყინულ საქმეს ძვრა არ ჰქონდა, სამაგიეროდ კი დანაშაული მატულობდა და მატულობდა... ისევ თვის ბოლო შაბათი, მაგრამ ამჯერად მსხვერპლი ნიღბის გარეშე.ძველი პიანინო - 57
მიმის სიტყვებმა პიპა წამით ადგილზე გააშეშა, თუმცა მალევე მოეგო გონს: - არ დაგსიზმრია და არც მოგჩვენებია, სულ ორი წუთით გადავედი, აი იქ - ქუჩის მოპირდაპირე მხარეს, თითის მინიშნებით მარკეტისკენ გაახედა. - შოკოლადებიც წამოგიღე, ვიცი გიყვარს. – თავისიძველი პიანინო - 56
გოგონა ორიოდე წლის თუ იქნებოდა, პერანგისა ამარა, გაპუწული თმებით, ხელში გაქუცული პლუშის დათუნია ჰქონდა ჩაბღუჯული. „ნუთუ ყველაფერს უყურა?.. ან როგორ ვერ შევამჩნიე... არადა ვიცოდი, რომ მთელი კვირა მარტო უნდა ყოფილიყო...“ დროის დაკარგვა არ ღირდა,ტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.