თბილის'ელები (პირველი ნაწილი სრულად)

-გაიგე გოგო მაყაშვილი საზღვარგარეთ წასულა.. -ეგ როგორ -აი ასე, მიუტოვები ყველა ანდრიას ჩათვლით და წასულა -რატომ ნეტავ რა მოხდა -ეგ არავინ იცის ამბობენ სასწავლებლად წავიდაო -შანსი არაა, მაქ რაღაც სხვა ამბავია, აბა გოგო ანდრიას ნაირ ბიჭს რო მიატოვებ

ლაღიძე!მომაჯადოე! (პირველი თავი)

-რატო გამოხვედი? -იმიტომ! -დიდხანს უნდა მეუხეშო? -კი! აა და მართლა მადლობა -რისთვის? დაბნეულმა მიპასუხა -სუნამოსთვის ჩემი სახლი საიდან იცი

ახალი სიცოცხლე (ნაწილი პირველი)

დადიანების საგვარეულო შტოს გამგრძელებელი ერთადერთი მემკვიდრე,ეჟენი დადიანი.თბილისის მახლობლად,კიკეთში დიდ სამ სართულიან სახლში ცხოვრობდა,არ გაგიკვირდეთ ისინი ხომ თავადები იყვნენ და შესაფერისი სამყოფელი სჭირდებოდათ.

შეშლილი და მანიაკი (თავი პირველი)

სერიოზულად შევშინდი, ქაღალდი მოვკუჭე და იქვე კიბეებზე ვისროლე. კარს გასაღები ძლვს მოვარგე და სახლში შევიკეტე.ყველაფერი იქვე მიყვარე და სამზარეულოში შევვარდი წყლისთვის. უკან მოტრიალებულს მაგიდასთან მჯდარი უცნობი დამხვდა

შემიყვარდი/თავი პირველი/

ამ მოთხრობის წერას დიდი ხანია ვგეგმავ და დღეს უკვე მოვიკრიბე ძალები...ნუ ამ მოთხრობაში შეხვდებით მელანოს,რომლის ცხოვრებაც რადიკალურად შეიცვლება ახალი წლების შემდეგ...დაბნეული,სასოწარკვეთილი და შეყვარებული გოგონა სიყვარულისთვის იბრძვის და მზადაა

bad boys girl❤️ (თავი პირველი)

თვალებს ვახელ და ვხედავ ცას.. ფანჯარაში ვიყურები და ვხედავ როგორ ლამაზად მოდის თოვლი... მიუხედავად თოვლისა საკმაოდ თბილა ვწევარ და მინდა რომ სამუდამოდ ამ სიჩუმეს მივეცე,თუმცა რათქმაუნდა

სექსის თაობა (თავი პირველი)

ერთადერთი რაზეც ბოლო რამდენიმე კვირაა ვფიქრობ, ალბათ ისევ ესაა ქვეყანა სადაც ჩვენ ახალ თაობას არ შეგვიძლია ვისაუბროთ საკუთარ გრძნობებზე და შეხედულებებზე, რადგან ჩვენს უკან ჩვენი ოჯახებია, ოჯახები რომლებიც, მგონი არასოდეს გვაპატიებენ თითოეულ დაშვებულ

გასროლა (თავი პირველი)

-გეყოფა ნუღა ცემ...გაჩერდი გთხოვ...ნუ მოკლავ....ამად არ ღირს... მისი აღელვებული ხმა ჩამესმოდა ყურში,მაგრამ მაინც არ მინდოდა გაჩერება მინდოდა ეს ნაბი*ვარი მომეკლა,მინდოდა მთელი ბრაზი მასზე ამომენთხია,ვინ გაცდის დატკბე ამ სიამოვნებით,შორიდან საპატრულო

მიყვარხარ (თავი პირველი)

ლიზა ბარამიძის პატარა და მხიარულ ცოხვრებაში სადაც ის მხოლოდ ძმას და მცირერიცხოვან სამეგობროს ხედავდა უეცრად აღმოჩნდება უსაყვარლესი ალექსანდრე ყანჩელი, ვნახოთ როგორ განვითარდებს მოვლენები :)

არ დამივიწყო (თავი პირველი)

გაღვიძებამდე ვგრძნობ ნაბახუსევის თავისტკივილს, თითქოს თავზე ვიწრო ქუდი მახურავს. თვალებს არც კი ვახელ ისე ვემალები მზეს, ვგრძნობ რომ ფეხით რაღაც უცხოს ვეხები, სხეულია, მაგრამ ჩემი არა. -ჯანდაბა-სწრაფად გავახილე თვალები, თითქოს ყველაფერმა წამში