გენერალი (ნაწილი პირველი)

ოჯახში რომ გამოაცხადა იურიდიულზე ვაბარებო მთელ ოჯახს ტკივილმა გაუელვა თვალებში , იცოდა მის ამ გადაწყვეტილებას არავინ მოიწონებდა სანაცნობში თუმცა რაც მტკიცედ გადაწყვიტა აღარ აპირებს გადაიფიქროს,მეტიც ფიქრობს რომ ეს ნაბიჯი თავის სიცოცხლეში ყოველთვის

შურისძიებისთვის... ( პირველი თავი )

ათოშილი,მთლიანად აკანკალებული გადაყუდებოდა ხიდს,დალურჯებული ტუჩები უთრთოდა და დასისხლიანებული ხელებით მოაჯირს ეყრდნობოდა. ტკიოდა სული,ყველანაირ ფიზიკურზე უფრო,სული ტკიოდა და დასასრულს ელოდებოდა. დასახიჩრებულ სხეულს,ცივი ნიავი დაუბერავდა ხოლმე და

მეცამეტე თვე (პირველი ნაწილი)

_კარგი, -თვითონაც არ იცის, რატომ დასთანხმდა, მაგრამ ახლა ჭირვეულობის თავიც კი არ ჰქონდა. რამე საჩუქარს აურჩევდა და მივიდოდა. მალევე დაბრუნებოდა უკან, ეგ არაფერი. _აუ, მომკლავს ლაშა, მაგრამ რომ არ გითხრა არ შემიძლია, -საცოდავი ხმით ამოილაპარაკა და

ვარდნა-თავი პირველი

ბნელ, ხმაურიან ქუჩაზე მშვიდად შეუხვია შავმა აუდმა. მძღოლი ისე თავდაჯერებულად და აუჩქარებლად ატარებდა, საერთოდ ვერ იფიქრებდით რომ აგვიანდებოდა, მითუმეტეს რბოლაზე. მანქანა საინტერესო მანევრით გააჩერა სასტარტო ხაზთან და რომ გადმოვიდა, მაშინვე სიგარეტს

ღმერთი მყავს (ნაწილი პირველი)

ზუსტად ორი წლის წინ 10 ივლისს 2013 წელს დაიწყო ისტორია, ისტორია რომელმაც შეძლო წამებში მოსდებოდა მთელი თბილისის მოსახლეობას და აეფეთქებინა ყოველი ადამიანის სხეული „სიყვარულით“... ამ სიყვარულმა კი შემდგომში შეიწირა ორი პიროვნება რომლებმაც ალბათ

Meet In The Rain (პირველი თავი)

კიდევ ერთი წვიმიანი დილა გათენდა ლონდონში თითქმის სულ ცუდი ამინდები იცის... მზე ათასში ერთხელ გამოვა სამალავიდან და ყველას გაახარებს გოგო წვიმის წკაპუნმა გააღვიძა როგორც ჩანს კოკისპირულად წვმიმდა ლოგინიდან თვალებმოჭუტული ადგა თავის საყვარელ

მებრძოლი (თავი პირველი)

ლილე შუკვანი 19 წლის სტუდენტი გიჯი გადარეული გოგო,რომელსაც თავისნაირი მხიარული დააა უსაყვარლესი პაწუკაა ძამიკო ყავს ილია. ვერცკი წარმოუდგენია მის გარეშე ცხოვრება. პატარა ლილუუს( ასე ეძახიან მეგობრები) სიცოცხლის ძალას აძლევს, რა

უკუნეთს უხდება რითმა ( პირველი თავი)

- დილა მშვიდობის ლიზა!- მეზობელი სახლის მეპატრონე თავს ხრის და პასუხს არც უცდის ისე აგრძელებს გზას სკოლისკენ. - დილა მშვიდობის!- ჩავილუღლუღებ ისე ჩუმად, რომ მეც კი მეპარება ეჭვი, ვთქვი თუ არა რაიმე.

ლურჯი მოგონებები (თავი პირველი)

ზურამ ძმის ნათქვამი დააიგნორა და კომპიუტერში გოგონას ძიებას შეუდგა. ვინაიდან რომ არც სახელი იცოდა სკოლის მიხედვით დაიწყო ძებნა. თორნიკე საწოლზე ჩამოჯდა ვითომ ინტერესით უყურებდა მის ფერშეცვლილ ძმას და ეღიმებოდა კიდეც მისი ძმის სულელურ ქცევებზე.

ერთხელ სიცოცხლეში(თავი პირველი)

უკვე საკმაოდ გვიანი იყო სუხიშვილების დარბაზიდან , რომ გამოვედი. ნელი ნაბიჯებით მივუყვებოდი მარჯანიშვილს . გაზახულის თბილი სიო გახურებულ სახეზე სასიამოვნოდ მელამუნებოდა, თმას მიწეწავდა და ხელით ვცდილობდი მათ გასწორებას . დღეს განსაკუთრებულ განწყობაზე