ცრემლების პრინცესა ( დასასრული)

- იცი, თათი რა ბედნიერი ვარ, როცა გხხედავთ ოთხივეს ერთად... ამაზე ოცნებაც კი არ შემეძლო... ოცნებაშიც კი ვერ წარმოვიდგენდი ამას... მე, შენ და ჩვენი შვილები... ყოველი წუთი მიხარია, ყოველი დილა და საღამო...

ცრემლების პრინცესა (მეცხრამეტე თავი)

- ვიცი, ყველას ძალიან გაინტერესებთ თქვენი აქ შეკრების მიზეზი, დარწმუნებული ვარ ხვდებით, რომ მხოლოდ დაბადებისდღე არაა შუაში. დღეს ისეთი რამ გავიგე, რამაც ძალიან ძალიან გამახარა. ამდენი ტკივილის მერე მართლა ბედნიერი ვარ ახლა. ძალიან რთული იყო ჩემთვის

ცრემლების პრინცესა (მეთვრამეტე თავი)

"ტასო შენი შვილია" "ტასო შენი შვილია" "ტასო შენი შვილია". გაუჩერებლად მხოლოდ ეს უტრიალებდა თავში. რამდენიმე წუთის განმავლიბაში ვერ შეძლო კითხვის გაგრძელება. " ტასო? ტასო ჩემი შვილია? ჩემი შვილია? როგორ... კი მაგრამ როგორ... როგორ..."

ცრემლების პრინცესა (მეჩვიდმეტე თავი)

თათია მთელი დღე ვერ ისვენებდა. გულს ვერაფერს უდებდა. აფორიაქებული იყო. კონცენტრირებას ვერაფერზე ახერხებდა. ერთ ადგილას ვერ ჩერდებოდა. თითქოს რაღაცას ელოდებაო. რაღაც ცუდს... და აი... იამ დაურეკა. იას ნათქვამმა გააშეშა. შოკში ჩააგდო. ტელეფონი ხელიდან

ცრემლების პრინცესა (მეთექვსმეტე თავი)

- ნუ ბრაზობ. შენ ჩემი სიცოცხლე ხარ... ჩემი სუნთქვა. ჩემი ბედნიერება. გგონია რამე შეიცვალა? გგონია გრძნობა განელდა? ახლა ათასჯერ მეტად მიყვარხარ... ჯანდაბა.... ნეტა მაშინ მეთქვა... ნეტა მაშინ მეთქვა როცა საჭირო იყო...

ცრემლების პრინცესა (მეთხუთმეტე თავი)

- იციი, უამრავჯერ წარმომედგინა როგორი იქნებოდა ჩვენი შეხვედრა. არაერთხელ დავატრიალე გონებაში წარმოსახვით ის კადრები. დღეს რომ იყო, ისეთს ვერ წარმოვდგენდი, თათი.

ცრემლების პრინცესა (მეთოთხმეტე თავი)

- წავიდა.... ის წავიდა... დამტოვა. ყველა მიგვატოვა. როგორ ვიცხოვრო ახლა მე. როგორ ვისუნთქო უიმისოდ. როგორ უნდა ვიარსებო. მე ხომ მისი მბრწყინავი თვალების დანახვა მახალისებდა, მე ხომ მისი სუნთქვა მამშვიდებდა. მე ხომ მისით ვცოცხლობდი. ეხლა რა უნდა

ცრემლების პრინცესა (მეცამეტე თავი)

გვერდიგვერდ იწვნენ, მაგრამ ფიქრებით ორივე სხვაგან იყო. თათია მიზეზს ეძებდა გუგას ამ მდგომარეობაში ყოფნის. გუგა კი... გუგა სრულ გაუგებრობაში იყო. გამოსავალს ვერ ხედავდა. ვერ წარმოედგინა თათიას გარეშე არსებობა. ვერ წარმოედგინა მის გარეშე სუნთქვა.

ცრემლების პრინცესა (მეთორმეტე თავი)

უცებ წინა ღამის ნამოქმედარი გაახსენდა და ხელი გაუშვა თათიას. როგორ უნდოდა სულ გაექრო ის ღამე, მაგრამ.... წასვლა გადაწყვიტა. რომ არ წასულიყო, ყველაფერს იტყოდა.... ახლა კი ყველაზე ნაკლებად უნდოდა თათიას გულისტკენა. - ახლა წავალ, კარგი? ბაჩოსთან უნდა

ცრემლების პრინცესა (მეთერთმეტე თავი)

გუგამ ძლივს გააძრო სველი ტანსაცმელი. ხელში აიყვანა და საძინებელში გაიყვანა. საგულდაგულოდ გაამშრალა პირსახოცით. სირცხვილი არ უგრძვნია, როცა გუგამ ხალათიც გახადა და თავის მაისური გადააცვა. მიაფარა და მარტო დატოვა. ნახევარი საათი გავიდა. თანდათან