ღამის აივნის შეხვედრა, ანუ რაც გინახავს კიდევ ნახავ! (თავი 12)

„სულ გააფრინეს?!“_ორმაგად გაბრაზებული ქვეცნობიერი ღრიალით მიყრუვებს თავს და ძალიან სწორადაც იქცევა. აბა მეტი რა რეაქცია უნდა მქონდეს როდესაც ათი წლის გაყრილ ცოლ ქმარს, რომლებსაც უკვე სხვადასხვა ოჯახები აქვთ, რამისაა კოცნაში ვუსწრებ.

ღამის აივნის შეხვედრა, ანუ რაც გინახავს კიდევ ნახავ! (თავი 11)

-მო იცი როგორ მიყვარხარ?_გაღიმებული ტატოს სახე ნელ ნელა სერიოზულდება თუმცა თვალებში ისევ მხიარული ჭინკები დახტიან. გული მიჩერდება, ტანი ერთიანად იცლება ყველანაირი გრძნობისგან და თითქოს პარალიზებური პეპელასავით ვიხლართები შხამიანი ობობის კლანჭებში.

ღამის აივნის შეხვედრა, ანუ რაც გინახავს კიდევ ნახავ! (თავი 10)

„ვეჭვიანობ თუ მეჩვენება?“_გაბრაზებით ვეკითხები ჩემს თავს, თან მრისხანე მზერას ვავლებ არემარეს.-ბატონო ტატო, ხომ ვერ მეტყვით რომელი საათია, თორემ საღამოსთვის ძალიან მნიშვნელოვანი გეგმები მაქვს._აზარტული ტონი მერევა ხმაში.-და ხომ

ღამის აივნის შეხვედრა, ანუ რაც გინახავს კიდევ ნახავ! (თავი 9)

ღიმილით ვაქცევ ზურგს და ნახევრად შიშველი კურტუმის ქნევით გაზქურიდან შემწვარ ხორცსა და ომლეტს ვიღებ.მაგიდასთან შემომსხდრები, უხმოდ მივირთმევთ ძლივს-ძლივობით მომზადებულ კერძს რომელის სულაც არაა ცუდი. მართალია კვერცხის ნაჭუჭის

ღამის აივნის შეხვედრა, ანუ რაც გინახავს კიდევ ნახავ! (თავი 1-8)

თვალებს სასოწარკვეთილად ფარული სურვილით ვაპარებ ჩემს მოპირდაპირედ მჯდარი ჟღარი მამაკაცისკენ, რომლის სახე მხოლოდ ერთს ამბობს: „ჯადაბას ყველაფერი...მინდა გაგსინჯო...“...ამ გამოფიტულ, ნაცრისფერ სამყაროში რომელიც არსად-წამსვლელ ვირთხების რასას შობს,

ის, რაც ყველაზე ძალიან მიყვარს (ანუ მე და ღამე)

ჩემი ვერცხლისფერი, მარტოსული და იდუმალი მთვარე! მთვარე, როგორც ღამის მშვენება და მარგალიტი! მთვარე, როგორც ჩემი მეგობარი! ჩემი მთვარე...

10 რამ, რაც იტალიელებისგან უნდა ვისწავლოთ

დოლჩე ვიტას მოყვარული იტალიელებისგან ბევრი რამ შეგვიძლია ვისწავლოთ, მაგალითად, როგორ გავილამაზოთ ცხოვრება, დავტკბეთ ყოველი წამით და თავი დავაღწიოთ უსიამოვნო სიტუაციებს. გთავაზობთ რამდენიმე დაუწერელ კანონს, რომლითაც ისინი ხელმძღვანელობენ:

"ის რაც არ იყო..." (ნოველის მეოთხე ნაწილი)

ზეზვამ სახლის კარები შეაღო და ოთახში ფეხაკრეფით, შეუმჩნევლად შევიდა. ძია კაცი ნოდარ შამანაური ტელევიზორს უყურებდა და ახალ ინფორმაციებს ეცნობოდა საინფორმაციო გამოშვების საშუალებით. ზეზვას მამიდა, მაღალი და ახოვანი ქალბატონი ნინო კი ჩვეულებისამებრ

"ის რაც არ იყო" (ნოველის მესამე ნაწილი)

სოფელში კიდევ ერთი მზიანი და ხალისიანი დილა გათენდა. ზეზვამაც გაიღვიძა და საწოლში გაიზმორა. დღეს ის ისევ ხმაურიან თბილისში უნდა დაბრუნებულიყო, სადაც ისევ ახალი ისტორიები, ახალი ინტრიგები და სულ ცოტა საქმეებიც ელოდა. მიუხედავად იმისა, რომ თბილისთან

"ის რაც არ იყო..." (ნოველის მეორე ნაწილი)

თბილისის ხმაურიანი ცხოვრებით გადაღლილი ზეზვა ახლა უკვე თბილისიდან ხევსურეთისკენ მიმავალ მიკკროავტობუსს დიდუბის ავტოსადგურზე ელოდებოდა. ის დღეს განსაკუთრებულად სიმპათიურად გამოიყურებოდა. წვერები როგორც ყოველთვის ისევ ჰქონდა მოშვებული, რომლითაც