,, რაც არ მითქვამს" (1)

სამსახურში ენით აუღუწერელი ხმაური დამხვდა. ყველა თავის ანდროიდში იყო ჩამძვრალი, კლავიატურას აწკაპუნებდა და ყავას ხვრეპდა. მშვიდად მივუახლოვდი ჩემ მაგიდას, ლეპტოპი გავხსენი და ,,დისკორდზე“- შესვლის შემდეგ გავიაზრე რომ ამ ყველაფრის ნაწილი მეც ვიყავი.

შეირგე ის რაც გაქვს.....

აქამდე ვწერდი რჩევებს მაგრამ დავფიქრდი და ვხვდები რომ უკეთესი იქნებოდა გადმომეცა ის სიხარული და ის ეგოისტობა რაც მე გამაჩნია. ბევრი იქნებით ჩემხელა, 20 წლის ვხდები და ჯერ რა მაქვს გამოვლილი? მხოლოდ ბავშვობის რაღაც კადრები მახსოვს შემდეგ კი უცბად

რაც ზაფხულში ხდება , ზაფხულშივე რჩება..(დასასრული)

მოვიკრიბე ყველანაირი ძალა, რომელიც ჩემში სისხლთან ერთად მიდი-მოდიოდა და ვენებს მიხეთქავდა ისე უნდოდა ჩემი გამაგრება..ხარბად ჩავისუნთქე ჰაერი და ფილტვებში მოვიმარაგე.. პირი მოვაღე და თავისით ამოფრინდნენ სიტყვები : - ნინი ორსულად არის.

რაც ზაფხულში ხდება, ზაფხულშივე რჩება ( ნაწილი 9)

მონატრებულებს ერთმანეთი არ გვყოფნიდა და თითები გვტკიოდა მესიჯობით. ყველა სმს-ის ბოლოს მიყვარხარ-ს ვწერდით, გულს და სულს ვაყოლეებდი ამ სიტყვის თითო ასოს.. ყველა ტკივილს, სიხარულს, სოყვარულს და სურვილს ვაქსოვდით ამ სიტყვაში და მაინც არასაკმარისად

რაც ზაფხულში ხდება, ზაფხულშივე რჩება (ნაწილი 8)

ოთახში შემოვიდა, თვალი არ მოუცილებია ჩემთვის.. არცერთი არ ვიღებდით ხმას, ან რა გვქონდა სათქმელი თვალებში გვერეკლებოდა ის სიყვარული , რომელსაც გულით დავატარებდით.. ტუჩებზე მისი ტუჩების შეხება ვიგრძენი, მინდოდა ის წამი უსასრულოდ დარჩენილიყო ჩვენში...

ის შენ ხარ, რაც ჩემში ძგერს

იცი? ხანდახან ვფიქრობ ხოლმე, იმაზე თუ რამდენად დიდი ხარ და ამასთანავე რამდენად მცირე, არ ვიცი რას შეგადარო. შენ ხარ ყველაფერში და ყველაში, ანდაც შენშია ყველა და ყველაფერი. შენ ხარ ბედნიერებაში, სიხარულში, სილამაზეში, ნგრევაში, ომში, ცრემლებში,

რაც ზაფხულში ხდება , ზაფხულშივე რჩება..(ნაწილი 7)

იმ დღეს გარეთ გასვლა არ მინდოდა , თავს სუსტად ვგრძნობდი და ფიზიკურზე მეტად სულიერად ვიყავი განადგურებული..რამდენჯერაც ჩამთვლიმა კოშმარებში გადავეშვი.. ვიხრჩობოდი , მე კი არ ვსვავდი წყალს , წყალი სვავდა ჩემს სულს და სხეულს.. ყვირილით ვიღვიძებდი და

რაც ზაფხულში ხდება , ზაფხულშივე რჩება..(ნაწილი 6)

მზის სხივები დამთამაშებდნენ სახეზე. თვალები გავახილე, საათს დავხედე და მომზადება დავიწყე.. არ მინდოდა მდინარეზე წასვლა.. წყლის შიში იმდენად არის მოდებული ჩემს გონებას, რომ ფიქრიც მზარავს.. ფიქრი იმაზე, რომ ზღვაც, ასეთი მშვენიერება ათასი გზააბნეული

რაც ზაფხულში ხდება , ზაფხულშივე რჩება..(ნაწილი 5)

რაც უფრო მეტად ახლოვდებოდა საღამო ხასიათი მეტად მიფუჭდებოდა. არ მინდოდა გარეთ გასვლა და მითუმეტეს ნინის გაცნობა. ხომ არაფერი დაუშავებია, მაგრამ უკვე არ მომწონდა. ასეა თურმე ყოფილ შეყვარებულთან ვერ იმეგობრებ, სისულელეა, როცა სხვას დაინახავ მასთან ან

რაც ზაფხულში ხდება , ზაფხულშივე რჩება..(ნაწილი 4)

- ცოტახნით დაგვტოვე -თუ მალაქიას უნდა მხოლოდ იმ შემთხვევაში ლუკამ მუჭი შეკრა და მთელი ბრაზი მასში მოაგროვა.მისკენ გადადგა რამდენიმე ნაბიჯი. თითქოს დრო გაიწელა და ყველა ნაბიჯს, ქმედება შენელებულად ვხედავდი.. ნელ-ნელა ხელს მაღლა სწევდა.