იცი რა მინდა?!

იცი რა მინდა?! იცი რა მინდა?!. მინდა გითხრა, რგორ მიყვრხარ... მიყვრხარ ისე, როგორც არასდროს... როგორც არასდროს არვის... არ ყვარებია არვინ...

ნეტავ რა ჰქვია?

ნეტავ რა ჰქვია ასეთ სიყვარულს, ან მონატრებს... ან ასეთ სევდას... ან რაღა ჰქვია ამ ჩემს საქციელს – შენზე ოცნებას ურცხვად რომ ბედავს. ნეტა რა ჰქვია ამ მონატრებს... ან შენი ნახვის უაზრო წყურვილს. შენზე ფიქრისას უცნობი განცდა გულსა და სხეულს ერთად

და მაინც, რა არის ცხოვრება?!

ცხოვრება, დანიშნულება, იმედგაცრუება. რა არის ცხოვრება, რა არის ჩვენი დანიშნულება? რისთვის ვიბადებით? რისთვის ვიტანჯებით ხანმოკლე ბედნიერების შემდეგ, ან რაღა საჭიროა ეს ბედნიერება თუ შემდეგ ტანჯვა გველის?!  

სათაურისა რა ვიცი

ერთ დროს შიშიც კი მქონდა, მაგრამ ახლა მისი ორ პირობის გუნება თვითშეფასებაში მიცვლიდა აგრესიას. ასანთის ღერი მოვისროლე და ლამპიონებიან გზას გავუყევი. არანაირი ხმა არ შემომსმენია, ასე მეგონა იქ გვამი დამეტოვებინა. 15ა-ე კორპუს მიახლოებისას, ჩემი

რა არის ბედნიერება??

გამაბრაზა ვიცოდი რომ განძრახ მაბრაზებდა მაგრამ მაინც მეწყინა, თუმცა დიდხანს ვერ გაუბრაზდი, იცის როგორ მომთაფლოს მაგრამ მეც ვიცი როგორ გავაწვალო ამიტო ჩემ ხერხებს მივმართე არ გაუღიმე მისთვის კი ჩემი ღიმილი და კარგად ყოფნა ყველაფერია, სიყვარულმა

რა არის ბედნიერება??

არ ვიცი როგორი იქნებოდა ჩემი ცხოვრება რომ არა შენ, იცი რა მემართება როცა ჩემთან ხარ მინდა ჩაგეხუტო და არასოდეს აღარ გაგიშვა, იმდენად მოქმედებ ჩემზე უშენოდ გატარებული ყოველი წამი რაღაც უაზრობაა, იცი ახლოსაც რომ ხარ მენატრები, ვიცი ჩემი გაბრაზება

რა დაითვლის

არ გამომივა, სიტყვების დათვლა, რომელიც მინდა, რომ გითხრა, არ მეგულება, გრძნობების არსად, გრძნობები სველია, არსად ჩანს წვიმა.

რა ჰქვია ამ გრძნობას?

რასაც დავწერ,არის სრულიად რეალური ისტორია,ლექსებით თუ უბრალოდ ფრაზებით გადმოცემული ტკივილი.

რა ვქნა...

რა ვქნა რომ მიყვარს, და მის გარეშე ცხოვრებას ჩემსას აზრი არა აქვს რა ვქნა რომ მინდა მისი ალერსი მასთან ყოფნა სულ, მარად და მარად.

არ ვიცი რა ვთქვა

რას იგრძნობ რიცა საყვარელი ადამიანის მიტოვება მოგიწევს? გეტყვი. დიდ ტკივილს იგრძნობ გულში...თითქოს და მილიონ ხანჯალს ერთად გიყრიდნენ...