რეალობასა და არარეალობას შორის

თვალებს ვხუჭავ,მეღიმება,სასიამოვნოდ თუ მწარედ არ ვიცი ჯერ ვერ ვამბობ ზუსტად მაგრამ ვიცი რომ მჭირდება უმოძრაოდ, თვალებდახუჭულ მდგომარეობაში ყოფნა.ისევ ვიღიმი და წარმოვიდგენ,წარმოვიდგენ თვალებს

რეალობასა და ზღაპარს შორის... (15) დასასრული.

-დედა ხო მოვა? - კითხა თორნიკემ და გეგამ იგრძნო როგორ დანაღვლიანდა მისი პატარაც , ხმაც შეეცვალა -მამიკო დედა არამგონია რომ მოვიდეს , მაგრამ მე მოვალ და მოგიყვან დედასთან - გეგამ ცადა მისი ხმა შეეცვალა მაგრამ არ გამოუვიდა -მამა წამიყვანე დედასთან -

რეალობასა და ზღაპარს შორის... (14)

-მე ჩემს თავს დღემდე ვერ ვპატიობ - მისკენ მიბრუნდა იოანე და ცრემლები მოწმინდა - იმას რომ გული გატკინე , იმას რომ შენი გული მე მეკუთნის მაგრამ სხვა ადამიანთან ხარ , იმას რომ შენს გოგონას იოანა ქვია , იმას რომმშიშარა ვიყავი და შენს გამო ვერ ვიბრძოლე

რეალობასა და ზღაპარს შორის... (13)

მაგრამ როდესაც თვალები გავახილე უკვე დღე იყო, წინ გავიხედე და ყველას ეღვიძა მაგრამ უძილობისგან უკვე ცუდად იყვნენ ფეხზე წამოვვარდი და სააბაზანოსკენ გავიქეცი , ხელ-პირი დავიბანე და სახეზე ცივი წყალი მივისხი შემდეგ უკან დავბრუნდი და მათ მივაშტერდი

რეალობასა და ზღაპარს შორის... (12)

-დღეს არაფერი მოხდება , ხვალ წავალთ ერთად წყნეთში და ვნახავთ გეგას კაი? - ხელები მომხვია და ჩემი დამშვიდბა უკვე დაიწყო -დამპირდი რომ არაფერი მოუვა! რომ ხვალ ჩემთან იქნება! - უაზროდ ვისროდი სიტყვებს იოანე არაფერს არ ამბობდა , არც მპირდებოდა , რადგან

რეალობასა და ზღაპარს შორის... (9)

რა იყო ეს?.. ღალატი?.. ტყუილი?.. კი ტყუილი იყო მაგრამ როდესაც მელაპარაკებოდი მასში ამას ვერ ვამჩნევდი თურმე ნიზლავი... მე კი მეგონა რაღაცას მართლა ვნიშნავდი მისთვის , არც კი მიკვირდა ასე უცებ რომ შეიცვალა...

რეალობასა და ზღაპარს შორის... (8)

არ ვიყავი კარგად! სირცხვილის გრძნობამ იმდენად შემომიტია რომ სისულელეებზე დავიწყე ფიქრი ყველაფრის დალაგებას ვცდილობდი ანუ რა გამოდიოდა? ადანიანს რომელთანაც კვირებს ვატარებდი არვიცოდი ვინ იყო ვინცობდი შინაგანად მაგრამ სასაცილოა ის ფაქტი რომ

რეალობასა და ზღაპარს შორის... (7)

ყველაფერი აირია. ჩემს თავში აზრებს ვერ ვალაგებდი , ვცდილობდი სწორი გზა ამერჩია მაგრამ ამ გზას ვერ ვხედავდი ნინის იოანე მოსწონდა უცნობი კი ნინისგან მოშორებით ყოფნას მთხოვდა მე მომწონდა მასთან ერთად ყოფნა მაგრამ ნინი უფრო მეტად მნიშვნელოვანი იყო

რეალობასა და ზღაპარს შორის... (6)

ჩვენ გოგოები იცით როგორები ვართ? ყოველთვის ყველაფერს ღრმად ვეძიებით და უსასრულოდ შეგვიძლია ერთ მომენტზე ვიფიქროთ , თუნაც ეს ტკივილთან ასოცირდებოდეს , ჩვენ გვიყვარ გაზვიადება და ზუსტად ერთი ნაბიჯიდან შეგვიძლია გამოვიტანოთ დასკვნა რომელიც ან

რეალობასა და ზღაპარს შორის... (5)

-ანო გაიღიძე! როგორც ყოველთვის დილა დაიწყო ბებიაჩემის გამწარებული კივილით გავიღვიძე და ცოტახანი საწოლზე გაუნძრევლად ვიწექი , ვუსმენდი ამ ქალს და ველოდებოდი როდის გაჩერდებოდა , როდის დამასვენებდა , შედეგს ველოდი მაგრამ უშედეგოდ...