რეალობა (თავი 4)

-ეგოისტი ვარ? - არც ვახო მობრუნებულა, ისიც სივრცეს გასცქეროდა. -არა... მაგარი კაცი ხარ, ყველაზე საუკეთესო... გაუმართლა ლიზას. -შენ? -მეც ეგრე ვარ. -შენც მაგარი კაცი ხარ? - გაეღიმა ვახოს. -არა, მეც გამიმართლა, - ჩაიცინა მიშომ. - თუმცა არც მე ვარ ცუდი

რეალობა (თავი 3)

-ოღონდ ქეთო არა... -რატომ? არ შემეფერება და პატიოსან ოჯახში შემოსაშვები არაა? -მშვენივრად იცი რომ არ ვხუმრობ. -ვიცი, მაგრამ ადამიანობას გეფიცები, მირჩევნია ხუმრობდე. -მიშო არაა სწორი... კონტრაქტზე გაქვს ხელი მოწერილი... -მშვენივრად იცი რომ ეგ შენი

რეალობა (თავი 2)

ჩ-არ მკითხო რაში ვხედავ იდეალურობამდე სიახლოვეს, პასუხი არ მაქვს. უბრალოდ გთხოვ, დამარწმუნე რომ იდეალური ადამიანი არ არსებობს. -ვხვრინავ. -რომანტიულად. -ჩემი სარკაზმი. -ვგიჟდები იუმორზე. მიშო გაჩუმდა. -სულ ეგ არის? ამოგეწურა არგუმენტები? -არა, -

რეალობა (თავი 1)

ჰმ... ახალი ისტორია, ჩემთვის დასაწერად ცოტა განსხვავეული... მეტი დიალოგი და იუმორი შეძლებისდაგვარად. ვეცადე კარგი გამოსულიყო... იმედია მოგეწონებად და კიდევ - დიდი ხანი გამომივიდა შესვენება.... მომენატრეთ!

ფიქრი, ოცნება და რეალობა...

მხოლოდ ერთი წუთით დახუჭა თვალები და ამ ერთი წუთის მანძილზე იმდენი რამ გაიხსენა... ფიქრები ოცნებებში აერია. ოცნებები - რეალობაში. რეალობა - ფიქრებში და ასე განუწყვეტლივ. ნელა ჩამოუვარდა ჯერ ერთი ცრემლი, შემდეგ - მეორე და ასე ნელ-ნელა იწყეს ცრემლებმა

სიზმარი რომ რეალობა იყოს

15 წუთში დავამთავრე უკვე კითხვა და ჩავძვერი ჩემს ფუმფულა ლოგინში. და როგროც ყოველთვის მთელი ღამე მესიზმრებოდა როგორ ვკლავდი დემონებს, როგორ ვიბრძოდი ჩემ მეგობრებთან ერთად სასიკვდილო თასის საპოვნელად. ალბათ მიხვდით. მესიზმრებოდა

მწარე რეალობა

არ ვიცი ბავშვებო რამდენად მოგეწონებათ და რამდენად მიიღებთ ამ ისტორიას,მაგრამ ერთი მინდა გითხრათ რომ ეს არის ნამდვილი ისტორია,რომელიც ჩემთვის ძალიან ძვირფას ადამიან გადახდა და მომცა ნება დამეწერა.იმდენად მტკიოდა თითოეული სიტყვა და წინადადება რომ

სიზმარი თუ რეალობა (დ ა ს ა ს რ უ ლ ი)

-ეჰ რამხელა შარში გაყავი ბატონო თორნიკე თავი შენ ხომ არ იცი -ნამდვილად მაგრამ ყველა საფრთხეს ვაცნობიერებ საქალბატონე მარიამ და კიდევ ერთხელ გიმეორებ რომ მიყვარხარ და ეს არასდროს შეიცვლება რადგან დაბადებიდან შენს გვერდით ვარ ყოველ ღამე, და ყოველ

სიზმარი თუ რეალობა (თავი4)

უცბად ჩადო იარაღი და ფული ჩანთაში, შემდეგ ნახატი პატარ პატარა ნახატებად დაჭრა და ისინიც ჩანთაში ჩაყარა, იქვე კალამი და ფურცელი იპოვა და წერილი დაწერა მშობლებისთვის: " ყველაფერი დროებითია, დავბრუნდებით ერთად, ის დამპირდა რომ დამაბრუნებს, არ

სიზმარი თუ რეალობა (3თავი)

ელაპარაკები ადმიანს, იღიმი ემშვიდოებბი დროებით,გგონია მეორე დღეს კვლავ იხილავ და წარმოდგენაც არ გაქვს რომ ეს თქვენი ბოლო შეხვედრაა, ბოლო შეხება, ბოლო საუბარი... საინტერესოა რომ იცოდე რომ ეს ბოლო შხვედრაა რას იზამდი? მე ვეტყოდი რომ მიყვარს