სიზმარი თუ რეალობა (2თავი)

რას გრძნობდა თორნიკე... ოო თორნიკეში ყველა ცხოველი დარბოდა რაც კი არსებობდა როცა მარიამის სახელს წარმოთქვამდა ხოლო როცა მარიამს უყურებდა უარეს დღეში იყო, როცა უყურებდა მის თვალებს, ეგონა რომ მარიამის თვალები ცა იყო და თვითონ ის

სიზმარი თუ რეალობა (1თავი)

ისევ იგივე, უკვე სასაცილოდაც კი მეჩვენება. მივრბივარ, გაუაზრებლად, ყოველგვარი რუკის გარეშე, სიბნელეა და ვიღაც განწირული ხმით ყვირის ჩემს სახელს... ხმა უფრო და უფრო მიახლოვდება, მაგრამ უცბად უცხო ბარიტონმა გააყრუა არემარე და ახლოს მოსული ხმაც

"ალტერნატიული რეალობა"

სკოლაში წასვლა მიხაროდა,ალბათ სიხარულის მიზეზს ის მაძლევდა რომ ახალი ტანსაცმლით სანდროს ყურადღებას მივიქცევდი.სანდრო ის ბიჭია რომელიც აგერ უკვე 3 წელია მიყვარს.თმები საგულდაგულოდ ჩამოვივარცხნე და ყოველი შემთხვევისთვის თუ დამრიგებელი ტვინის ბურღვას

რეალობა

ღმერთს შეუძლია ყველაფერი მოგვცეს და მოცემული ერთ წამში წაგვართვას. ჩვენი ბედი თურმე დიდი ხნის წინ ყოფილდა დაწერილი და მისი შეცვლა არ შეგვძლებია , თუმცა გზის არჩევა მაინც ჩვენზე ყოფილა დამოკიდებული. ამბობენ ღმერთს ბავშვები ძალიან უყვარს მათ ანგელოზებს

ზღაპრული რეალობა (დასასრული)

ნათაისთვის,რომ გეკითხათ ყველაზე ბედნიერი როდის იყავიო,ალბათ ზუსტ დროს ვერ გეტყვით..ცხოვრებაში იმდენჯერ გამოცადა ბედნიერება,ღმერთს ყოველ დღე მადლობას უხდიდა ამის ღირსი,რომ გახადა..ჯერ იყო და მისი ცხოვრების სიყვარული იპოვა,მისი

ზღაპრული რეალობა (24)

სავადმყოფოდან მეორე დღესვე გაწერეს...ცოტა თავისუფლად სიარული უჭირდაა..მომენტებში მუცელიც ტკიოდა და ექიმის რჩევით ცოტახანი წოლითი რეჟიმის დაცვა სჭირდებოდა..ძალიან წუხდა იმის გამო,რომ აქ სამუშაოდ იყო ჩამოსული და ამდენი პრობლემა შეექმნა

ზღაპრული რეალობა (23)

იმდენად ძლიერად ყავდა მამაკაცს ჩახუტებული ბედნიერებისგან შეაკანკალაა..ნათაის გაფითრებულ ლოყაზე ცრემლის ბურთულები მოგორავდნეენ...მთლიანად მოწყვეტილი იყო გარესამყაროს.ერთადერთი რაც იმ წუთას ესმოდა ჩაათაის საოცრად აძგერებული გული და მის სხეულში

ზღაპრული რეალობა (22)

ძლივს მოწყდა სიზმრების სამყაროს..თვალები,რომ გაახილა მზე უკვე ზენიტში იყოო...საათს ახედა და გაოცებულმა ამოიოხრა..ამდენი ხანი არასოდეს არ ძინებია..ახლა რა დაემართაა..ალბათ გუშინდელი სტრესის ბრალია..გვიანობამდე არ დაეძინა..ფიქრობდა და

ზღაპრული რეალობა (21)

-შეხედე ჩემო პატარა,შენი მამიკო-ჩურჩულით უთხრა შვილს და სიხარულისგან გაუზარლებლად მოიკიდა მუცელზე ხელიი..უცებ ენით აუღწერელი ბედნიერება იგრძნო..პატარამ ფეხი მოარტყააა..პირველაად..სწორე მამიკოს სახის დანახვისაას..გაუზარლებლად გაეღიმა და მთელი სითბოთი

ზღაპრული რეალობა (20)

-ხომ ვამბოობ..მწყენს და მაინც ვსვაამ-იქიდან გამოსულმა საწყლად თქვა და პირზე ხელის ზურგი დაისვა -შენს მდგომარეობაში ეგ ჩვეულებრივი მოვლენაა-ღიმილით უთხრა ექიმმა -მართალი ხართ..ყოველთვის ასე ვიცი-კიდევ ერთხელ დაეხვა თავბრუ და კედელს მიეყრდნო