სურვილი რომელიც მკლავს...(თავი 6)

შენ ის ერთადერთი სურვილი ხარ რომელიც არ ამისრულდება. და ის ერთადერთი ვინც არ დამავიწყდება.-შუბლი შუბლზე მომადო.-ელენე შენ საოცრება ხარ, მაპატიე რო მე უღირსი ვიყავი შენს გვერდით. მაპატიე რომ, ასეთი შაჩუქარი ბედნისგან არ დავაფასე..-ნაზად მაკოცა და

სურვილი რომელიც მკლავს.. (თავი5)

გვიან ღამით გამეღვიძა.წყლის დასალევად ჩავედი დაბლა. აივნის კარები ღია იყო და ფარდას ნიავი ნელა არხევდა. არ გავედი ვიცოდი ვაჩე იქნებოდა. სამზარეულოში ონკანი მოვუშვი და ცივი წყალი დავისხა. ერთი მოსმის გამოვცალე ჭიქა და ცოტახანი ასე გაუნძრევლად ვიდექი.

გოგონა რომელიც სულ იცინის

გოგონა რომელიც სულ იცინის და ყველა იცნობს გოგს რომელიც სულ იღიმის ,,ის თავისივე ღიმილის ქვეშ დიდ ტკივილს მალავს მაგრამ ვინ რაიცის ,,რადგან მაის იცნობენ ისეთ გოგონად რომელიც სულ იღიმის....

სურვილი რომელიც მკლავს.. (თავი4)

-შენ დალაგებული თუ ხარ? რა უფლებით მიკრძალავ მეგობართან შეხვედრას, ვინ ხარ? ქმარი? ძმა თუ მამა?ერთი გამაგებინა რა უფლება გაქვს ჩემზე?-მოთმინება ამომეწურა და საოცრად ხმამაღლა ველაპარაკებოდი.

7 საფეხური, რომელიც ნამდვილი სიყვარულისთვის ყველამ უნდა გაიაროს

ფსიქოლოგები გამოყოფენ 7 მთავარ საფეხურს, რომლებიც ნამდვილი სიყვარულისთვის ყველამ უნდა გაიაროს.

სურვილი რომელიც მკლავს.. (თავი3)

-შენი ერთი ღამის გასართობი არ ვიქნები. კაცივით მოიქეცი, ერთი ადგილით ნუ ფიქრობ მარტო.. -საიდან ამდენი ძალა არ ვიცი. - ჩემი პირველი მამაკაცი შენ არ იქნები.. -ტირილით გამოვარდი ოთახიდან, მკერძე აფარებული მაისურით. სასწრაფოდ გადავიცვი და ოთახში

სურვილი რომელიც მკლავს..(2 თავი)

-რათქმაუნდა- ნელა ავიყვანე პატარა და თვალებით ვეფერებოდი. -რა სიცოცხლე ხარ, დანი-თითებზე ვეფერები და თან იმ მამაკაცის გამჭოლ მზერას ვგრძნობ.არ მადარდებდა. მივხვდი რომ ეს პატარა შემიყვარდა. მისი შავი თვალები ისე ანათებდნენ. ეს როგორ უნდა დატოვო

სურვილი რომელიც მკლავს. (თავი 1)

მე ელენე დეკანოიძე, 27 წლის . ერთ ჩემთვის ჩვეულებრივ დღეს დაიწყო, ყველაფერი ცუდი რაც შეიძლებოდა მომხდარიყო იმ დღეს მოხდა, თავს საშინლად ვგრძნობდი. თავზე ჩამომექცა ჩემი შრომა. ცხვირ წინ მომიკეტეს სამუშაოს კარები. ორი სიტყვა მომიგდეს და დამემშვიდობნენ.

წერილი რომელიც შენამდე ვერ მოაღწევს!!!

ისეთი შეგრძნება მაქვს, თითქოს ძალიან დიდი ხანია ვიცნობთ ერთმანეთს.. თითქმის საუბრის გარეშე მოახერხე ჩემი გამოუთქმელი სურვილების გამოცნობა.. მას შემდეგ ბევრს ვფიქრობ, ცოტა მძინავს, ბევრს ვდარდობ და ცოტას

გზა რომელიც დაუსრულებელია.

აი ყოველივე ამის გამო ათასობით ადამიანი უბედურდება, დიახ, ადამიანებს მოთმინება არ უყვართ, მათ არ იციან რომ წვიმის მერე ცაზე ცისარტყელა ჩნდება, წვიმა ქრება, მზე ამოდის, ისინი აღარ ოცნებობენ, ისინი ახლა