ზეცის ცრემლები მინდა, რომ ვიყო…

ასობით მეტრის სიმაღლიდან მიწაზე გამოდევნებული საკუთარი ფრთების ჩრდილს მინდა ვხედავდე და ვიცოდე, რომ დღეს კიდევ ერთი მეათედით მივუახლოვდი თავისუფლებას… წვიმის შემდგომი სურნელი მინდა ვიყო და საკუთარ თავში თვითონვე ვიძირებოდე და ვიკარგებოდე…

"ეს სიყვარული შენ რომ მაჩუქე .. "

პირველად სკოლიდან გამოსულმა დავინახე.მანქანზე იყო მიყრდნობილი,ორ ბიჭთან ერთად,რაღაცაზე გულიანად იცინოდა და სათვალეს ხელში ათამაშებდა.მეორედ დაბადების დრეზე ვიცეკვეთ ერთად,სულ შემთხვევით.

ასე ძალიან რომ გვიყვარს....

სიჩუმით ვლაპარაკობთ,თვალებით ვლაპარაკობთ,სახეს ჩემსკენ სწევ, შენი თბილი ჰაერი სახეზე მელამუნება, ტანში ჟრუანტელი მივლის, სუნთქვა მიხშირდება, შენი წვერი სახეზე მეღატუნება,ჩემს სხეულში ცისარტყელაა,ფერადი ცისარტყელა,ჩვენი ცისარტყელა,ჩემი და შენი

არ თქვა რომ გიკვდები..

მოშავ-მოხავერდო შემმოსავს მიხაკი, მე ხომ სიკვდილი ვარ.. არ თქვა რომ გიკვდები, მიხვდები, დრო იყო, ოდესღაც.. მიყვარდი, ოდესღაც გმონებდნენ შენ ჩემი ფიქრები..

მეზიზღება რომ მიყვარხარ (სრულად)

კლუბის მუსიკას ტანი ავაყოლე და მასში მთლიანად დავიკარგე. არასდროს მიყვარდა ხმაური, მაგრამ ახლა ამ სიტუაციაში ხმაურზე მეტად არაფერი მინდა... დაღლილ-დაქანცული გამოვედი გვერძე და გოგონების საპირფარეშოსკენ წავედი როდესაც ვუღაცამ ხელი ჩამკიდა, კედელზე

რომ შემძლებოდა შენს სიკვდილსაც მოვიპარავდი (რამდენიმე სიტყვა

“უთხარით ყველას, რომ ცხოვრობდა ქართველი ბიჭი ალუდა, ზუსტად მაშინ როდესაც ჩვენ ვცხოვრობდით. უთხარით, რომ ასეთები იშვიათად იბადებიან. უთხარით ყველა შლეგს და უბირს სხვისკენ რომ გაურბის გული და გონება, რომ საქართველოში ბიჭი ცხოვრობდა. ვაჟი ცხოვრობდა

მე შენ მიყვარხარ რომ წვიმს კი არა , მთელ სამყაროზე მეტად

საშინლად წვიმდა , მანქანა ნელა მიდიოდა თითქოს არ უნდოდა დანიშნულების ადგილამდე მალე მივსულიყავით , არც მე მინდოდა , თავი მინაზე მქონდა მიდებული და უაზროდ ვითვლიდი წვიმის წვეთებს , არმინდოდა დასრულებულიყო და ისევ შევჯახებოდი რეალობას რომელშიც

ვარსკვლავთა კოლონა, ციდან რომ ცვიოდა...

ვარსკვლავთა კოლონა, ციდან რომ ცვიოდა და თოვლის ფიფქი, რომ დნებოდა ბაგეზე. მე მხოლოდ, მაგ თვალთა ყურება მინდოდა და კოცნა მინდოდა, აფრენა მთვარეზე...

ნუ მეტყვი რომ...

ნუ მეტყვი რომ ოცნებები არასოდეს არ ახდება, ნუ მეტყვი რომ ეს გრძნობები დაიმარხა სამუდამოდ, და ის გრძნობის ჭიდილები, რაც სულს შენთვის გადახდება, გულში უნდა დავუმარხო... თავის ხატი დავუმალო.ნუ მეტყვი რომ არ გიყვარვარ

შენი მშობლები ტერორისტები არიან ასეთი ბომბა რომ გაგაჩინეს?!-18

ოცდაათიოდე წლის მერე, ისევ ამ ხის სახლში, ვართ ყველანი, მთელი სამეგობრო, გაბომაც ნახა თავისი მეორე ნახევარი... ჩვენი შვილები და შვილიშვილები ეზოში, ცალკე თამაშობენ ერთობიან, დამარჩენებიც მათთან არიან.