ფიქრებით სავსე ღამე

რაღაც მჭირს თითქოს ვიკარები დიდ ლაბირინთში და ბრძოლის ძალაც გამომელია ვზივარ და ველოდები ვინმეს ვინც მიშველის მაგრამ ამაოდ შეუმჩნევლად მაბიჯებენ ადამიანები მათვის უსარგელო მხდალი არსება ვარ აჰაჰაჰ არადა მათ არც იციან რამდენი პრობლემა გამოვიარე

ნატვრის ნაჭრებით სავსე ტოტები

თავი დავუქნიე და სახლისკენ გავწიე, სადაც სინათლე მელის, სადაც ჩემს სიხარულს ყველას გავუზიარებ. აბა, ვის არ ჰქონია ნატვრა? თუ არა, ამ პატარა, ხუჭუჭა ბიჭს მიბაძეთ!

სიხარულით სავსე ერკეს პასუხი მილოცვაზე...

ყველამ ძალიან გამახარა, ყველამ აბსოლუტურად! საოცრებები ხართ... არ დაეტია ჩემი კომენტარი საიტზე (გოგას რა ვუთხარი, ცოტა ზღვარი გაზარდოს მაინც) და ამიტომ სიახლედ ვდებ ჩემს პასუხს, რომელიც გეკუთვნით თქვენ, ვის გარეშეც მე სიყვარულის ჯადოქარი ვერ

ტანჯვით სავსე სიყვარული 2 (დასასრული)

ელენეს გათხოვების ამბავი რომ გავიგე,მინდოდა მომკვდარიყავი.სიცოცხლე აღარ მინდოდა,ბარში წავედი მაგრად გამოვთვერი,ჩემს ფულზე თუ მამაჩემის ფულზე შეყვარებული გოგო სახლში მოვიყვანე და გამოვაცხადე რომ ორ კვირაში,ზუსტად ელენეს და ბექას ხელის მოწერის დროს

ტანჯვით სავსე სიყვარული 1

ვერ ვხვდებოდი რა ხდებოდა და ინსტიქტურად ლუკას გავხედე,ის კმაყოფილი სახით იდგა და მანიშნა უკან ეკრანისთვის შემეხედა.მეც შევბრუნდი და მაშინვე მოცელილივით დავეშვი სკამზე.იქ ჩემი პრეზენტაციის ნაცვლად ჩემი შიშველი სხეული იყო გამოსახული,სრულიად შიშველი

ემოციებით სავსე მოულოდნელობა...(6)

გავიძრე ფეხსაცმელები და ჩაბნელებულ სახლში ფეხშველამ გავაგრძელე სვლა. სასტუმრო ოთახში შარფიც მოვიძრე და შემოსაცმელიც მივაყოლე...მე თუ ესე გავაგრძელე, ოთახში სრულიად შიშველი მომიწევს შესვლა -ოდნავ შესამჩნევი ხმით ჩავილაპარაკე და ჩემს სიტყვებზე

ემოციებით სავსე მოულოდნელობა...(5)

ცრემლებმა ვეღარ მოიცადეს და თვალებს მოწყდნენ. ერთს მეორე მოჰყვა, მესამე, მეოთხე და ესე გრძელდებოდა უსასრულობამდე...ჟაკეტში თავჩარგული ყველასგან მალულად ჩემს დიდ სიყვარულს ვგლოვობდი.უმოქმედობას დავტიროდი...ანდრიას სიტყვები კი უფრო და მისერავდა გულს.

ემოციებით სავსე მოულოდნელობა...(4)

სამზარეულო მივალაგე და გარეთ გავედი. უკვე მოსაღამოვებული ო, მზე ჩადიოდა და ზუსტად კარგი დრო იყო აუზში ბანაობისთვის. ამ იდეით ისე მოვიხიბლე გამმწარებული გავიქეცი ჩემი ოთახისკენ, სასწრაფოთ მოვიძიე ჩემი თეთრი, სპეციალურად აუზისთვის განკუთვნილი

ემოციებით სავსე მოულოდნელობა...(3)

ეს რა მჭირს? გონს ვერ მოვდივარ...ესე მოულოდნელად..ათი წლის შემდეგ...ეს უბრალოდ ყველაზე საშინელი გრძნობაა რაც გამომიცდია...სახელიც ვერ მომიძებნია..რა დავარქვა არ ვიცი..ყველაფერი ერთმანეთში აირია.-ლილე გონსს მოდი..მიმოიხედე..დროზე დაბრუნდი

ემოციებით სავსე მოულოდნელობა...(2)

მუშაობას რომ მოვრჩი უკვე დაბნელებული იყო. ფანჯრებზე წვიმის წვეთები ეხეთქებოდა. -უკვე მერამდენე დღეა წესიერი მზე არ გამოსულა. წავიბუზღუნე ჩემთვის. წვიმაზე ბავშვობიდან ვგიჟდებოდი, უბრალოდ მზე მენატრებოდა. გარეთ წვიმის სასიამოვნო სურნელი იყო.