საკუთრება.[10]
-მეშინია..-ამოიბუტბუტა მისავლათებულმა,მამაკაცისკენ შებრუნდა და კისერში ჩამალა თავისი სახე-მეშინია-კვლავ ამოილაპარაკა და ცრემლები გადმოსცვივდა,ლუკა კი საშინლად გულნატკენი იდგა და ცდილობდა მის დამშვიდებას,თუმცა იცოდა რომ ტირილის მეტი არაფერი უშველიდასაკუთრება.[9]
ფრთხილად მოაჯდა კატო ბუციფალს და ჯერ ნელა,ხოლო შემდეგ სწრაფად გააჭენა,ყურადღება არ მიუქცევია ლუკას ძახილს,ბავშვობის წლებს იხსენებდა და მთლიანად იკარგებოდა მოგონებებში,ახსენდებოდა დედ-მამასთან გატარებული დღეები,ახსენდებოდა ჯანმრთელი გურამი დასაკუთრება.[8]
-შენ მოხვედი..-ოდნავ წამოიწია და გაუღიმა მამაკაცს -ჰო,მოვედი-ლუკაც ფრთხილად დაიხარა და გულში ჩაიკრა ათრთოლებული გოგონა-მოვედი და არასდროს დაგტოვებ გპირდები.-ხელს ძლიერად უჭერდა პაწაწინა მტევნებზე და მთელი სიფრთხილით უკოცნიდა სახეს-როგორსაკუთრება.[7]
-აუ,რამე ვითამაშოთ რააა-აწუწუნდა თეკლა -მოდი, სიმართლე თუ მოქმედება ვითამაშოთ-წამოაყენა ანანომ -კარგი აზრია-დაეთანხმნენ სხვებიც,მხოლოდ ნიკუშა და კატო იღიმოდნენ,რაც მიშკას არ გამორჩენია თვალთახედვიდან -რა გაცინებთ? -ძველი დრო გაგვახსენდა-მიუგოსაკუთრება.[6]
-ვაიმე არაა,რომ იცოდე რა მოხდა,აუცილებლად მოგიყვები რომ გნახავ ახლა უნდა ჩავალაგო -დამაინტრიგა და მითიშავს,იცოდე ვერ გადამირჩები თუ არ მეტყვი მალე -ორისთვის გამოგივლით -კარგი ,გეოდებით -დროებით-ტლეფონი გაუთიშა გოგონას,ცოტა ხანში თავისი ბარგისსაკუთრება.[5]
-შენ ეს შეძელი,კიდევ ერთი პაციენტი გადაარჩინე-იქვე იატაკზე ჩამოჯდა ლუკა და კალთაში ჩაისვა გოგონა,ცოტა ხანს ჩუმად იყო კატო,მაგრამ როდესაც ნერვები დაიწყნარა და გონს მოეგო სწრაფად წამოხტა -მატყუარავ! არ მომეკარო-განზე გახტა -აი ისიც,ველურისაკუთრება.[4]
-გული ჩერდება,კატო,დეჰიბრილატორი-კატოს მიაწოდეს დეჰიბრილატორი -მუხტი-მიაყვირა,თუმცა კაცს რეაგირება არ ჰქონდა-ისევ ორასზე მოამზადეთ-ისევ ურეაგიროდ -გული გაჩერდა-ანერვიულებულმა ამოილაპარაკა გიგამ-სიკვდილის...-გაგრძელება უნდოდა,მაგრამ არ დააცადასაკუთრება.[3]
-კატო,სალაპარაკო გვაქვს! -კატოს არაფერი აქვს შენთან სასაუბრო -გიგა ხომ?-ამრეზით გადახედა ლუკამ მამაკაცს -დიახ!-მკაცრად მიუგო გიგამ -ძალიან გთხოვ ისე ნუ იქცევი თითქოს კატო შენი საკუთრება იყოს!- შეუღრინა მამაკაცს,გოგონას ხელი თავისაში მოიქცია დასაკუთრება.[2]
-მე..ისა..მაპატიეთ,ანინე,უნდა გამესინჯეთ,არ ვიცოდი თქვენი ქმარი აქ თუ იყო-ჩაახველა და როდესაც გოგონას სიცილი მოესმა თვალები ჭყიტა,გოგონას დააკვირდა სახეზე,რამე ხომ არ უჭირსო- ანინე,კარგდ ხართ?-ფრთხილად მიუახლოვდა გოგონას -კი,კი კარგად ვარ-როგორცსაკუთრება.[1]
-თქვენ!..-ამოიღრინა და ალბათ კვლავ მიწასთან გაასწორებდა გოგონას თავმოყვარეობას აქოშინებული გიგა რომ არ შემოსულიყო,მამაკაცისთვის არ მიუქცევია ყურადღება ისე მივარდა და ჩაეხუტა,გული საგრძნობლად აუჩქარდა,მიხვდა,რაღაც რიგზე კი არა,არაფერი რომ არ იყოტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.