ქუჩის სამოთხე (მეშვიდე თავი)

ა დამემართა? ერთი წუთი გაშტერებული ვუყურებდი უსასრულობას, როცა გამოვფხიზლდი მივხვდი, რომ ცრემლები მდიოდა. გული მიგრძნობდა, ვიცოდი რომ რაღაც მოხდებოდა, ცუდი მოხდებოდა და ამის მეშინოდა. ამიხდა, დამიანე ავარიაში მოყვა, მე კი არ შევაჩერე უბრალოდ

ქუჩის სამოთხე (მეექვსე თავი)

- მივდივართ ჩქარა. ვწიკვინებდი და ხელებგადაჯვარედინებული ველოდი როდის გამოაღწევდა სახლიდან დამიანე. ბავშვები უკვე წავიდნენ მე კიდე ამ ველურთან და თბილთან დამტოვეს. აბა წყვილებს შორის ხომარ ჩავძვრებოდი.ნუ ჯერ თოკო და თამარი წყვილი არ არიან, მაგრამ

ქუჩის სამოთხე (მეხუთე თავი)

წამო ჩვენ გავიდეთ. მითხრა დამიანემ და გარეთ "გამათრია". - შენი აზრით, გავიმარჯვებთ? ვკითხე და მის მკერდს დავაკვირდი. მშვიდად ადიოდა და ჩადიოდა. მიწაზე დაჯდა და მეც თავის გვერდით მომისვა. მხარზე მიმიხუტა და უსასრულობას გახედა. ცხელი სუნთქვა

ქუჩის სამოთხე (მეოთხე თავი)

- გინდა გავიდეთ? შემომთავაზა თამარიმ, მორჩილად თავი დავუქნიე და უკან გავყევი. - კარგად ხარ? - არა, არ ვარ. ვთქვი და ცივი წყალი სახეზე შევისხი. - დამშვიდდი, არაფერია სანერვიულო, უბრალოდ ხალხი ყველაფერზე ჭორაობს. თითქოს დამამშვიდა მისმა სიტყვებმა,

ქუჩის სამოთხე (მესამე თავი)

ნინა, მიშველე. ისევ დაიწივლა ქეთამ და დათას ზურგში ხელები დაუშინა. - რა ხდება, ბავშვებო, აქ? ვერც კი შევნიშნე როდის შემოვიდა მამაჩემი. ისეთი მკაცრი სახე ქონდა კინაღამ ტაში დავუკარი და ოსკარი გადავეცი. დათას და ქეთას სახე, რომ გენახათ... აღარ

ქუჩის სამოთხე (მეორე თავი)

-ნი, გაგიტყდა? ღმერთო ეს რა უბედურება სიტყვაა? - უკაცრავად? ვუყურებდი ირონიულად მომღომარ დამიანეს და მისი ცემა მინდებოდა. - გადაგითარგმნო შენს ენაზე? ისევ ირონია - არ არის საჭირო. ჩავიბურტყუნე და ზურგი ვაქციე სამივეს. -მოკლედ, კონკურსის მიზანია,

ქუჩის სამოთხე (პირველი თავი)

ნინა ადექი, დაგაგვიანდება. გავიგონე მამაჩემის სასიამოვნო ხმა -ბატონო დავით, მაცალე ძილი. ამოვიზმუილე -ნუ მეძახი ეგრე, თორემ მოგხვდება. არასდროს მოსწონდა როდესაც ფორმალურად მივმართავდი და მუდამ ბუზღუნებდა,მე კი მიყვარს მისი ბურტყუნი. -უიმე, უჟმურო,

უცნაური სამოთხე ანუ კედელზე მიჭედებულ ლურსმანთა ქვეყანა

ბრახ...ბრახ...ბრახ...დაიბადა...მაშინვე დაასაქმეს...საკმაოდ მძიმე ტვირთი აჰკიდეს და უთხრეს:აბა შენ იცი! უნდა გაუძლო!

ჩემი სამოთხე (თავი 7)

-ულამაზესი ხარ.-უცებ მზერა მოვაშორე და ჭიქა პირთან მივიტანე.ყავა მოვსვო და სამზარეულოში გავედი ისე რომ არაფერი მითქვამს.ასე იმიტომ მოვიქეცი რომ ვგრძნობდი როგორ მიყვარდებოდა ნელ-ნელა,ვგრძნობდი როგორ მიყვარდებოდა მისი მწვანე თვალები,მისი ღიმილი,მისი

ჩემი სამოთხე (თავი 6)

-ოჰო ერთი შეხედეთ რაა.ჩემი რომანტიკოსი ბიჭი.-გაეღიმა და შერცხვა კიდეც ,უნებურად წამოაცდა,თავი დახარა და რექციას დაელოდა.ალექსანდრე ტუჩის კუთხე გატეხა და გოგონას მოეხვია.თაია უყურებდა და ტკბებოდა მათი ბედმიერებით.ხვდებოდა მათთვის სიტყვა მიყვახარ