სიყვარული სახელად სიკვდილი!(სრულად)

ამ ამბის შემდეგ ორი კვირა გავიდა და ემილი ისევ შეხვდა დემეტრე .ბევრი მიკიბვ მოკიბვის გარეშე ოთხეული შეიკრინა:დემე,ემილი,ნენე, იოანე. ოთხი განუყრელი მეგობარიი....? ამას დრო გვიჩვენებს. არარსებობდა ემილისთვის დღე რომელიც დემეტრეთი არიწყებოდა. ხვდებოდა

გრძნობა სახელად სიყვარული

როდესაც შენს გვერდით შენი საყვარელი ადამიანია და ვერ ეუბნები ,რომ გიყვარს ტკივილია,როდესაც უყურებ და გტკივა რაღაც სულში სიყვარულია .უყურო მის ტკივილს და გტკიოდეს სიყვარულია..გიღიმის და ბედნიერეი ხარ გიყვარს.ოცნებობდე -გიყვარს

ბიჭი სახელად 66-33-XX (სრულად )

ქუხილი კი არადა არ ჩერდებოდა, უფროდაურო მეტად გრუხუნებდა... ტირილის ზღვარზე ვიყავი უკვე მისული. რომ ვაჩემ საბანი გადამხადა, ხმის ამოუღებლად დაწვა საწოლზე, საბანი გადაიფარა, ახლოს მოიწია და გულზე მიმიხუტა. აქამდეც გაგონილი მქონდა მისი გულის ცემა,

ბიჭი სახელად 66-33-XX (დასასრული)

ვგრძნობდი, რომ მოვწონდი ლილეს, რომ რაღაცას გრძნობდა ჩემს მიმართ, მაგრამ ასეთი სიტყვები? გაოგნებული ვუსმენდი, როგორ ყვებოდა თავისი გრძნობების შესახებ.. ხმას კი ვერ ვიღებდი. ღმერთია მოწმე, მინდოდა იმ წამსვე მეთქვა, როგორ ძალიან მიყვარდა, მაგრამ ვერ

ბიჭი სახელად 66-33-XX (9)

ახლოს მოიწია და გულზე მიმიხუტა. აქამდეც გაგონილი მქონდა მისი გულის ცემა, მაგრამ ახლა ამოვარდნას ქონდა. -ვაჩე.. თავი ამოვყავი მისი ძლიერი ხელებიდან და რაღაცის თქმა დავაპირე.. მაგრამ არ დამცალდა... მუჯირი ტუჩებზე დამაკვდა. ძალიან ნაზად მაკოცა... მერე

ბიჭი სახელად 66-33-XX (8)

ის ოდნავი ღიმილიც დავინახე, რომელიც ასე მიყვარდა, თავი ვეღარ შევიკავე, ცერებზე ავიწიე და მთელი გრძნობით დავაკვდი ტუჩებზე... და სულ არ მაინტერესებდა გაოგნებული მსმენელი ... იქ იმ წამს ვიყავით მხოლოდ ჩვენ ორნი, ჩვენი მუსიკა და წვიმა, რომელიც

ბიჭი სახელად 66-33-XX

-ლილე... -ბატონო? შევბრუნდი მისკენ. მაგრამ ის ისევ იმავე პოზაში , ანუ ჩემკენ ზურგით იდგა და ცას აჰყურებდა. -მადლობა, რომ შენი ოჯახი გამაცანი და მადლობა, რომ აქ წამომიყვანე. ესეთი ბედნიერი ბოლოს როდის ვიყავი აღარ მახსოვს. ისეთი სევდა და სითბო

ბიჭი სახელად 66-33-XX (6)

-მიდი ახლა შენ დაიძინე, თორემ დიდი გზაა და შეიძლება კიდე რამე სურვილი გამიჩნდეს, ასე რომ არ გირჩევ ფხიზლად ყოფნას. მეც შეშინებულმა თავი მაშინვე საქარე მინაზე მივდე, ფანჯარას ოდნავ ჩავუწიე და ტუჩები გავბუსხე. ხმამაღლა გაეცინა ჩემს რეაქციაზე, მაგრამ

ტკივილი სახელად "სიყვარული" 5-6-7 დასასრული

ლექსო. ვერ ვხვდებოდი როგორ მოვქცეულიყავი, ერთი თვეა უკვე ერთად ვართ მე და ნინო მაგრამ ყოველთვის ვკამათობთ ვერაფერზე ვერ ვთანხმდებით, პატარა გატუტუცებული ბავშვივით იქცევა და არ ადარდებს არაფერი საკუთარი თავის გარდა... სხვის გრძნობებზე არ ფიქრობს...

ბიჭი სახელად 66-33-XX (5)

ჩურჩულით ვთქვი: -„ვიცოდი, რომ შენ იყავი“... დავამთავრე თუ არა წინადადება, ვაჩე ტუჩებზე დამწვდა და ისე გამალებით მაკოცა, თითქოს წლების განმავლობაში გეგმავდა ამას და როგორ იქნა აასრულა ჩანაფიქრი... ციებ-ცხელება დამემართა... შიგნიდან მცხელოდა...