თი ელ სი.

ოქტომბრის შუა რიცხვები იდგა, რაც იმას ნიშნავდა, რომ სტუდენტებს შუალედური გამოცდების ჩაბარება უწევდათ. მათ შორის, რა თქმა უნდა, ტაბითასაც, რომელმაც ისეთი მონდომებით გაიღვიძა დილით ჯერ კიდევ რვის ნახევარზე, თვითონაც ფრიად გაკვირვებული აღმოჩნდა. იმის

ბი ემ სი გორგია

ხომ არსებობენ ადამიანები,რომლის დავიწყებაც შეუძლებელია.არ აქვს მნიშვნელობა შენს ცხოვრებაში დიდი ხნით იყვნენ თუ არა..კარგად იცნობდი თუ არა...რომ მათ შეუძლია ბედნიერება მოგიტანონ,მათი გახსენებისას,სიმშვიდეს და სითბოს გრძნობდე,უცებ ქრებიან...არა

სი მიშგუ მიჟ ხი! (თავი 3)

,,-ახლა ჯერ მხოლოდ ათი საათია, ამიტომ ზევით ავალთ მთაზე და იქიდან გადმოვხედავთ სვანეთს. - იოანემ გამოგვხედა და ხელით გვანიშნა, თუ სად უნდა ავსულიყავით. ჩვენც თავი დავუქნიეთ და მას გავყევით. -თან ამ ადგილზე მოგვიყევი რამე, რა.. - ძალიან

სი მიშგუ მიჟ ხი! (თავი 2)

"ოთახში შესულმა სუნთქვა ძლივს დავირეგულირე, სწრაფად გავიხადე თბილი ტანსაცმელი და მოკლემკლავიანი მაიკის ამარა შევწექი ცივ ლოგინში. თავიდან გამაჟრიალა, თუმცა მერე მესიამოვნა კიდეც ეს ცივი მატერია. -გაუთლელი ხეპრე. - უცნობის გახსენებისას, კიდევ

სი მიშგუ მიჟ ხი! (თავი 1)

,,-გაცივდები. - წინიდან ხმა მომესმა, თუმცა მთვარის შუქზე სახის გარჩევა ვერ შევძელი. -ნუ იდარდებ. - ჩემს თავთანაც არ ვაღიარებდი, მაგრამ ძალიან შემაშინა უცნობის ასე მალე გამოჩენამ. ფეხზე წამოვდექი და სახლში შესვლა დავაპირე, ისევ უცნობის ხმა, რომ

მი სი მალატ (სვანურად) სრულად

დამღლელი ათ საათიანი მგზავრობის შემდეგ როგორც იქნა კვლავ შევძელი მიწაზე დადგომა, ღრმად ამოვისუნთქე, თითქოს თბილისიდან გამოყოლილი დაღლილობა ამ ერთ ამოსუნთქვაში ჩავატიე და ახლა უკვე ბედნიერმა მოვავლე თვალი გარემოს. ცამდე ასვეტილმა თოვლიანმა მთებმა

მი სი მალატ (სვანურად) "9 თავი"

გული შედარებით დავიმშვიდე და მანქანის უკანა სავარძელზე დავჯექი. გეგას მომლოდინე თვალები მივაპყარი, მაგრამ რატომღაც საუბრის დაწყებას აჭიანურებდა და მეც ნელ-ნელა მეცლებოდა მოთმინების უნარი.-მართა ბებიას სჭირს რამე? - ნერვიულად ამოვიჩურჩულე

მი სი მალატ (სვანურად) "8 თავი"

მართა ბებიას სახლისაკენ მიმავალ აღმართზე ვიგრძენი, თუ როგორ ამიჩქარდა გულისცემა, იქნებ მოვბრუნდე, გამეფიქრა და პასუხის მოლოდინში ტელფონის ეკრანს დავაჩერდი, მონიტორი 14:08 მიჩვენებდა, 01 - მოვბრუნდე, 02 - არ მოვბრუნდე, პატარა ბავშვივით

მი სი მალატ (სვანურად) "7 თავი"

უკვე ორი კვირაა, რაც გეგა არ მინახავს და ვგრძნობ, როგორ მიპყრობს ნელ-ნელა მონატრების მწარე განცდა. იქნებ, უბრალოდ მართა ბებიასთან ყოფნა მომენატრა?.. ვინ იცის, უკვე მერამდენედ ვცდილობ უარვყო, რომ ‘’ჩემი ჯიუტი თხა“ მომენატრა, არა რა ჩემი, მაშინვე

მი სი მალატ (სვანურად) "6 თავი"

- ბავშვებო ჯერ არაფერი გადაწყვეტილა, დირექტორთან შესვლა ვერ მოვასწარი საცხოვრებლის შეცვლის შესახებ და ვნახოთ რა მოხდება. - ღიმილით მივუგე და დავამატე: -აბა გადავშალეთ წიგნი და დავიწყეთ.-მობრძანდით - ოთახიდან ნებართვის ხმა მომესმა და მეც კარი