ჩრდილები სიბნელეში(12)

ამელია წავიდა, თუმცა ყველამ იცოდა რომ მოპოვებული გამარჯვება მას დიდხანს არ დააკმაყოფილებდა, მისი წასვლის შემდეგ ჯეიკობმა ჩემს საძინებელში გადამიყვანა და ჩემს საწოლთან მჯდომი ელოდა ჩემს გაღვიძებას, ამას ყველა ელოდა არავინ იცოდა რა მოხდებოდა, ისევე

ჩრდილები სიბნელეში (11)

როდესაც შელოცვა წარმოვთქვი წარმოდგენა არ მქონდა რას ვაკეთებდი ან რა მელოდა წინ, მე უბრალოდ შეპყრობილი ვიყავი იმ ძალის მიღებით რომელიც დედაჩემის დამარცხებაში დამეხმარებოდა. როდესაც რეალურ სამყაროში გონება დავკარგე სინამდვილეში მე გონებით სადღაც

ჩრდილები სიბნელეში (10)

რიჩარდის მიერი მოცემული წამლის წყალობით დილამდე მეძინა, როდესაც გამოვფხიზლდი მივხვდი რაც მოხდა საწოლიდან ავდექი, იქვე სკამზე ჩემთვის ტანსაცმელი იდო, ჩავიცვი და დაბლა ჩავედი. სასადილო ოთახში მაგიდა იყო გაშლილი, რიჩარდი მაგიდის თავში იჯდა და მე

ჩრდილები სიბნელეში(9)

სახლში დავბორიალობდი, ყველგან სიჩუმე და სიბნელე იყო გარდა სამზარეულოსა, სამზარეულოდან საუბრისა და სიცილის ხმა ისმოდა. მეც მინდოდა რომ მათთან ერთად ვყოფილიყავი თუმცა ახლა ეს შეუძლებელია, ვიქტორიამ ამიკრძალა მის ოჯახთან მიახლოება, მე ალექსანდრა სმიტი

ჩრდილები სიბნელეში (8)

დილით ადრე გამეღვიძა და თავში ისევ წუხელ ღამით მიღებული გაფრთხილება მიტრიალებდა, ვინ იყო ის ჩრდილი ან საიდან იცოდა ვინ ვიყავი, კითხვები არ მასვენებდა, საწოლში ვეღარ გავჩერდი ამიტომ ავდექი ხალათი მოვიცვი და ფანჯარასთან მივედი ფანჯრიდან დავინახე როგორ

ჩრდილები სიბნელეში(7)

ერთი კვირა თვალის დახამხამებაში გავიდა. ერთი კვირის მანძილზე ჩემს სახლში უამრავი ხალხი ირეოდა, დეკორატორები და ორგანიზატორები. მუშები რომლებიც კაილას ყველაფრის მოწყობაში ეხმარებოდა. ჩემი შეშლილი მეგობარი ამ საქმის ნამდვილი ოსტატია, ამიტომ ჩემი

ჩრდილები სიბნელეში(6)

დროა ყველაფერი ამიხსნა, დროა ვიცოდე რა ჯანდაბა ხდება შენს თავს, უნდა ვიცოდე როდიდან აღარ ვარ შენს ცხოვრებაშ -კაილა მაპატიე, არ მინდოდა ჩემი ცხოვრების საგიჟეთში ჩამეთრიე -არა არ გაპატიებ, შენი ცხოვრება ჩემი ცხოვრება. ახლა კი მითხარი რა ჯანდაბა ხდება

ჩრდილები სიბნელეში(5)

შუაღამეს უკვე სალემში ვიყავით, გარშემო სამარისებური სიჩუმე იდგა, თითქოს მოჩვენებების ქალაქი იყო, რომელიც ხალხმა დიდი ხნის წინ მიატოვა. ბებიას სახეზე აღელვება ეტყობოდა, მე მინდოდა დამემშვიდებინა და სიჩუმე დავარღვიე -მგონი ამ ქალაქში არავინ ცხოვრობს,

ჩრდილები სიბნელეში(4)

არ ვიცოდი როგორ მოვქცეულიყავი, აქამდე ყოველთვის მეგონა რომ მე და ბებიას საიდუმლოებები არ გვქონდა, ის ჩემთვის ბებიზე მეტი იყო ყოველთვის, ის ჩემი მისაბაძი ადამიანი იყო, პიროვნება რომელმაც თავისი ცხოვრება მე შემომწირა და მშობლების სიკვდილის შემდეგ

ჩრდილები სიბნელეში(3)

სახლში საშინლად დაღლილი და გამოცლილი დავბრუნდი, პირდაპირ ჩემს ოთახში ავედი, საწოლზე პირქვე დავემხე და გაუნძრევლად ვიწექი რამდენიმე საათი. ფიქრებით სადღაც შორს ვიყავი, უეცრად კარზე კაკუნი გავიგონე, საათს შევხედე უკვე გვიანი იყო. -საყვარელო კარგად