გოგონა სიზმრიდან - ნაწილი3

- აქ გამიჩერეთ, – წამოიძახა და ბიჭმაც შეაჩერა. – მადლობა, რომ მომაცილეთ, – მიუგო და სწრაფად გადავიდა მანქანიდან. იქვე, თავისი მეგობარი ელოდებოდა ქოლგით ხელში და სწრაფი ნაბიჯებით გაიქცა მისკენ.

გოგონა სიზმრიდან- ნაწილი2

არ ვიცი, როგორც ჩანს, ჩემმა რეაქციამ შეაშინა. _ ოხ, ლუკა. არაუშავს შენ მაინც სცადე.- თმები აუჩეჩა და წავიდა.

გოგონა სიზმრიდან ნაწილი1

ღამის ბურუსში გახვეულ ქალაქში ცივი სიო დაჰქროდა, ბიჭის ფანჯრებს ეამბორებოდა და თან მიმავალ ფიქრებს უტოვებდა ლუკა კი, სიზმრების უსაზღვრო სამყაროში ჩაძირული, მოსვენებას ვერ პოულობდა. მისი შფოთიანი სუნთქვა ოთახის სიჩუმეს არღვევდა, რაც იმის მანიშნებელი

სიზმრიდან რეალობაში (6)

ნახე შენი სიზმრის ბიჭი? როცა ყველა გაიხიკა საცეკვაოდ მაგიდასთან მხოლდ მე და ლაშა დავრჩით და სიტუაცია მაშინვე მის სასიკეთოდ შემოატრიალა.... -რა თქვი? გაკვირვებულმა და ოდნავ შეშინებულმა გავხედე... -ნახე ბოლო ბოლო შენი სიზმრის ბიჭი? შენთვითონ მითხარი

სიზმრიდან რეალობაში (5)

ბავშვი მინდა...მოულოდნელად დააბრევა ნუცამ და რაღაცნაირი თვალებით გამომხედა...მისმა ამ მოულოდნელობამ და ესე ვთქვათ აღსარებამ იმდენად გამაკვირვა, რომ პირდაპირი მნიშვნელობით თვალები შუბლზე ამივიდა..-ეგ მე კი არა შენ ქმარს

სიზმრიდან რეალობაში (1-4)

ხო... არა არ ვარ.... ძმაკაცთან... ამო ტო.... არა რა ტეხავს მისამართს მოგწერ.... -აუ ლუკა ნიტა , ხო არ ტეხავს ჩემი მამიდაშვილი რო ამოვიდეს? მესიჯი რომ გააგზავნა მერე შემოგვხედა მე და ლუკას და უკვე არა საჭირო კითხვა დასვა... -კი ტეხავს... გაეხუმრა

მამაკაცი სიზმრიდან (სრულად)

მჯერა,რომ ჩვენს ცხოვრებას ბედიც განაგებს.. მარტო ბედი არა „ც“-ც,მაგრამ მაინც განაგებს. მჯერა,რომ ახლა ჩვენ ერთად ვცხოვრობთ და ბედნიერები ვართ. მჯერა,რომ ცხოვრება ხანმოკლეა და უნდა მაქსიმალურად შეიგრძნო ის.. უნდა აჰყვე მის რიტმს..

ბიჭი სიზმრიდან (თავი მეექვსე, დასასრული)

მის სითბოს ყოველ ღამით კიდევ 4 დღე ვგრძნობდი. დათას ბოლო დღეს ჩემს სკოლამდე მივაცილებინე თავი. დათა ამის გამო ბრაზობდა. ჩახუტებისას მივხვდი რომ მასთან ერთად ვეღარც გავიღვიძებდი და ვეღარც დავიძინებდი. ძალიან დავნაღვლიანდი. დათა ყველაფერს მიხვდა და

''ბიჭი სიზმრიდან" (თავი მეხუთე)

დათა ძალიან ზრუნავდა ჩემზე. მთელი დღე თავს დამტრიალებდა და მეფერებოდა. კვლავ თავის თავს ადანაშაულევდა და ჩემ მხარს რო დახედავდა სახეზე ტკივილი და გაბრაზება ერთად ეხატებოდა,მისი სახის შემყურე გული მტკიოდა. სულ არ ვჩიოდი ჩემს მხარს უბრალოდ ჩემს გამო

''ბიჭი სიზმრიდან'' (თავი მეოთხე)

- დამიბრუნდი, ვეღარ ვძლებ!! - ვფიქრობდი ჩეთვის დამწუხრებული და ტუჩებს ნერვიულად ვათამაშებდი. უცებ საათს დავხედე უკვე თორმეტი გამხდარიყო. გარეთ უნდა გავიდე, გარეთ უნდა გავიდე- ვფიქრობდი. წამოვხტი და საჩქაროდ ჩავიცვი. გულმა გამჭვალა და სასიამოვნო