სიმპატიური უფროსი (13)

რამდენიმე დღის წინ არც ისე სახარბიელო რამ დამემართა, ეხლა დაკონკრეტებას აზრი არ აქვს, თუმცა რომ არა ერთი ადამიანი მე დღეს აქ არ ვიქნებოდი.. ოპერაციის დაწყებამდე, უკვე ნარკოზში მყოფს, მკაფიოდ ჩამესმა ექიმის სიტყვები..

სიმპატიური უფროსი (12)

--ზუკა-- სახლში გაგიჟებული შევვარდი, კარები ისე მივაჯახუნე ფანჯრები დაზანზარდა.... -რას ნიშნავს სახლში არაა? ხნას ვერ ვაკონტროლებდი, ნებისმიერისთვის ვინც დამნაშავე არაა შეიძლება უმიზეზოდ მეჩხუბა, ნებისმიერი გამვლელისთვისაც... -ზუკა დაწყნარდი

სიმპატიური უფროსი (11)

კარები ისე მივაჯახუნე მეგონა ჩამოვიღებდი, ლოგინზე აბღავლებული დავჯექი, თუმცა რა მატირებდა ვერ გავიგე... ალბათ ზუკა რომლის გაშვებაც ძვირი დამიჯდა... ჩემ გარდა არავინ იცის რა დამიჯდა ის სიტყვები რაც წასვლის ქინ ვუთხარი... ნახევარი სიცოცხლე დავლიე...

სიმპატიური უფროსი (9,10)

ესემესი რამდენჯერმე გადავიკითხე თუმცა ვერ მივხვდი ვისგან შეიძლება ყოფილიყო..... ცოტახანში იგივე ნომრიდან კვლავ სეტყობინება „მაინც ვერ მიხვდები ვინ ვარ“ ამან სულ გადამრია და გამაგიჟა... ლოგინში სევწექი და დაძინება ვცადე, ყოველი თვალის მოხუჭვაზე

სიმპატიური უფროსი (9)

როდს დამეძინა არ მახსოვს, მაგრამ გაღვიძებას არაფერი დამავიწყებს.... იმ გაყინულ წყალს, რომელიც გადამასხეს, როცა ტკბილად მეძინა და არავჯს არაფერს ვუშავებდი... -თოკოოოო ჯობია გამასწრო... გაგიჟებულმა წამოვყავი გაწუწული თავი და ჩაფსმამდე მომცინარე თ-მიდი

სიმპატიური უფროსი (8)

შეყვარებულის სახლში ხაე და რამდენს ბედავ, მერე ხო სულ გახვალ თავს... ისე ვამბობდი ამ ყველაფერს ჩემი თავი მსახიობი მეგონა... ზუკას გარდა ყველა იხედა სიცილით...გამაყრუებელი ხმაური ნაბიჯების ხმამ დაარღვია, შემდეგ კი კარების ძლიერმა მიჯახუნებამ..ეკამ

სიმპატიური უფროსი (6)

მეორე დღეს მთელი უნივერსიტეტი ჩვენზე ლაპარაკობდა..."ზუკა ჯოხაძე და სალომე გიორგობიანი ერთად არიან".... ცოტაც და ტელევიზიებიც ჩვენზე ილაპარაკებდნენ... -აუ ზუკაა დამღალეს უკვე... მანქანიდან გადმოვედით და კვლავ ასობით თვალი მივიბყარით მე და

სიმპატიური უფროსი (5)

ამ ამბის შემდეგ 1 თვე გავიდა და ზუკა ჯერაც არ ჩანდა... მე?? მე არ ვიცი..... ცოცხალ მკვდარი ვარ... არც საჭმლს ვჭამ და არც უნივერსიტეტში დავდივარ.... სამსახურზე ლაპარაკი ზედმეტია.... ეკა და თოკო ამაოდ ცდილობენ ჩემ მობრუნებას ცხოვრებისკენ....ჩვეულად

სიმპატიური უფროსი (4)

სახლში გაშტერებული ავედი და პირდაპირ ჩემ ოთახს მივაშურე... ყველაფერს რობოტივით ვაკეთებდი, არაფერი მახსოვს როგორ გავუხადე ტანსაცმელი და როგორ დავწექი... ნათლად მხოლოდ ზუკას სახე და სმს მახსოვს, რომელიც ძილის წინ ერთი ასჯერ მაინც წავიკითხე.. -სალომე

სიმპატიური უფროსი (3)

სახლში დაღლილი მივედი, ერათი სული მქონდა დამეძინა, მაგრამ მხოლოდ სურვილი... სალხლში მისულს ლიაკო დამეტაკა... -ანამარია ოთახში ადი გამოიცვალე, შენი ძმის ძმაკაცი ჩამოვიდა, საფრანგეთში გაიცნეს ერთმანეთი... -და მერე აქ ჩემი გამოცვლა რა აუცილებელია?