სიმშვიდიდან სიგიჟემდე,ძვირფასო!(დასასრული)

-მამიკოს ელოდა ალბათ-კვლავ მომაჯადოებელი ღიმილით გაუღიმა მამაკაცმა და კიდევ უფრო ძლიერად შეაყვარა თავი -მამას კიარა ბიძას!-შეუსწორა ღონემიხდილმა გოგონამ -მე და შენ და-ძმა არასდროს ვყოფილვართ და არც არასდროს ვიქნებით! ახლა კი სჯობს თეკლამ და კაკიმ

სიმშვიდიდან სიგიჟემდე,ძვირფასო!(თავი XXII)

-ოღონდ გეხვეწები,ნურასდროს იტყვი რომ მე შენი ძმა ვარ,არასდროს ვყოფილვარ და არც არასდროს ვიქნები.მე ყოველთვის მეყვარები,ელენა,შენ ის ერთადერთი ადამიანი ხარ ამ ქვეყნად ვისაც ეს სიტყვა ვუთხარი და ასევე დარჩები ჩემი ცხოვრების ბოლომდე-გოგონას სხეული

სიმშვიდიდან სიგიჟემდე,ძვირფასო!(თავი XXI)

-გზაზე ვარ,ელენა,მალე მოვალ გპირდები.. -გელოდები,შენთვის ძალიან მაგარი ამბავი მაქვს! -თეკლაზე და კაკიზე თუ ამბობ ყველაფერი ვიცი.-გაეღიმა მამაკაცს -არა,კიდევ სხვა ამბავი მაქვს,ერთი სული მაქვს როდის ჩამოხვალ -ახლა მითხარი-დაინტრიგდა მამაკაცი

სიმშვიდიდან სიგიჟემდე,ძვირფასო!(თავი XX)

-გაეთრიე!-უღრიალა წონასწორობა დაკარგულმა გოგონამ -რა?-გაუკვირდა მამაკაცს -წადი-მეთქი!-გაუმეორა კვლავ -ხუმრობ არა?-გაოგნებული იყო დემეტრე გოგონას ხასიათის რადიკალური ცვლილებით და ეგონა რომ აღარ უყვარდა ელენას -არ ვხუმრობ,ადექი და წადი!-კვლავ

სიმშვიდიდან სიგიჟემდე,ძვირფასო!(თავი XIX)

ცაში მწვრილ სხივებს რომ ფანტავდა,მისი სხივები კედრის წიწვებივით წვრილი იყო. ეს სხივები არ ათბობდნენ,უბრალოდ სხვანაირ ელფერს სძენდნენ ბუნების ბუნებრივ სილამაზეს. კაცი მზეს ფართოდ გახელილი თვალებითაც შეხედავდა. ვერცხლისფრად მიმოფანტულ მინდორს

სიმშვიდიდან სიგიჟემდე,ძვირფასო!(თავი XVIII)

საკმაოდ ბნელოდა,თავისი მანქანა დაინახა და გაეღიმა თეკლაზე,მერე მშვიდად შეაბიჯა სადარბაზოში,როდესაც ვიღაცამ უეცრად კედელზე ააკრა და ცხელი და გავარვარებული ტუჩები მიაკრა ყელზე -არ შემიძლია შენთან ასე შორს და თან ასე ახლოს ყოფნა...-ამოიგმინა და

სიმშვიდიდან სიგიჟემდე,ძვირფასო!(თავი XVII)

-აბა,იქნებ ამოსულიყავი?-ტელეფონში ჩასძახა დემეტრეს და აივნიდან გადახედა მანქანაზე მიყუდებულ მამაკაცს -აჯობებს დღეს მამაჩემთან დავრჩე,მიუხედავად იმისა რომ ამ ღამის პერანგში საოცრად სექსუალურად გამოიყურები-ელენა როგორც ყოველთვის წამოწითლდა, გაუხარდა

სიმშვიდიდან სიგიჟემდე,ძვირფასო!(თავი XVI)

-მაპატიე-ამოიჩურჩულა გოგონამ და თვალები დახარა,ისე უნდოდა ახლა მამაკაცის ტუჩებზე შეხება,როგორც წყალი უდაბნოში დაკარგულს -გთხოვ,მსგავსი აღარასდროს იფიქრო,ელენა,მე არასდროს ვეტყვი ქალს რომ ბავშვი მოიშოროს!-ახლა დემეტრემ დახარა თვალები და ღრმად

სიმშვიდიდან სიგიჟემდე,ძვირფასო!(თავი XV)

-შენ საზიზღარი ადამიანი ხარ ვინც კი როდესმე მინახავს! -უფრო საზიზღარს ვეღარასდროს ნახავ,გპირდები-არ წყვეტდა თავისას მამაკაცი -მძულხარ!-ღონემიხდილმა ამოიბუტბუტა და მკლავებში ჩაესვენა -არა,ელენა,შენ არ გძულვარ,შენ ისევე როგორც მე გიყვარვარ! -

სიმშვიდიდან სიგიჟემდე,ძვირფასო!(თავი XIV)

-დემეტრე,ზღვარს სცდები-ახლა დათუნამ აუწია ტონს-ის ჩემთან ერთად მოვიდა და მხოლოდ ჩემთან ერთად შეძლებს წასვლას-ამაზე სულ მთლად გადაირია დემეტრე და დათუნას მუშტი უთავაზა,დათუნამ შენ ასე არ გინდაო და მანაც დაარტყა,შუა ბარში ომი გააჩაღეს,სასოწარკვეთილი