მიუწვდომელი სიყვარული ნაწილი-5.

არაფერი რომ არ შეენიშნა პირდაპირ ვისროლე ფეხსაცმელი ფანჯრიდან და შემდეგ მომღიმარი მივაჩერდი,მაგრამ ის ვერ გავთვალე რომ ეს ფეხსაცმელი ტობიასს დაეცემოდა! იდიოტმა ტობიასმა ამოიოხრა ,რაზეც ლუკასი დაბნეული  მომაჩერდა! -ფშშშ,ეს კატები მოკლედ. ჩავილაპარაკე

შიში პატივისცემა და სიყვარული {ნაწილი 2/7}

ადამიანები, მხოლოდ ცხოვრების წესებს ვწერთ, ცხოვრების კანონები კი, თავისით იწერება და მას სიმშვიდეში გაჩენილი ქაოსი, ან სიჩუმის-ხმაური ჰქვია!

მიუწდომელი სიყვარული-ნაწილი 4.

-რა გავაკეთო? ვიცეკვო? ვიკითხე გაღიზიანებულმა,რაზეც ჩაიცინა. -ჯერ არა. ჯერ არა!?

მოუწვდომელი სიყვარული ნაწილი-3.

-აჰჰ,კარგით მართალი ხართ. მაშინ ახლა კარგად მომისმინეთ რასაც გეტყვით! ვიცი რომ რაღაც არარეალურს გთხოვთ,მაგრამ მინდა რომ ლუკასს გრძნობები დაუბრუნოთ,რომელიც დაკარგა! რომელსაც ვეღარ გრძნობს! -რა?!მე?!

შიში პატივისცემა და სიყვარული {ნაწილი 2/7}

სამზარეულოს კართან მდგომი, ნიკოლოზ აბაშიძე, ღიმილით ისმენდა გოგონების საუბარს და იმის წარმოდგენაზე, რომ ანდრია ახვლედიანს, მახეს უგებს ნიცა, ხმით გაიცინა:

შიში პატივისცემა და სიყვარული {ნაწილი 2/6 }

ვაგონი ისევ გაივსო და დაიძრა, მაგრამ ნანხისგან დაზაფრული ხალხი ვინც მიხვდა, რომ მშვიდობა არ იყო გვერდს უვლიდა, ან სხვა ვაგონში ყოფნას არჩევდა და იქიდან სიტუაციას აკვირდებოდა..

შიში პატივისცემა და სიყვარული {ნაწილი 2/5 }

სვანეთის მთებში კი მყუდროებას, მხოლოდ ძაღლის ყეფა ან კიდევ შორი ახლოს მყოფი ნადირის ხმა არღვევდა, საათიც დაუღალავად წიკწიკებდა და სამი საათის შესრულებას ცდილობდა. უცებ, ხმით ტირილი და გაურკვეველი სიტყვები

სიყვარული

აღაც მიზიდავდა ანდამატივით და მაფრთხობდა ნადირივით. ჯერ ვერც ვხვდებოდი, ვერც ვიაზრებდი... ქარიანი ამინდები იყო, მე კი სულე მეხუთებოდა, სუნთქვას მიკრავდა მონატრება, ეჭვიანობა, სიბრაზე... უკვე მერამდენედ,

მიუწდომელი სიყვარული ნაწილი-2.

ის ჩემი მეორე ნახევარი არაა,მე ის არასოდეს არ შემიყვარდება! მითუმეტეს იმის შემდეგ რაც იმ დღეს მოხდა. თვალთმაქცობასაც ვერ შევძლებ! -ახლა რა უნდა ქნა?!

პირველი სიყვარული (სრულად)

ყოველთვის ვხვდებოდი, ცუდ ხასიათზე თუ იყო, რატომ იყო ისე, და გაღიმებულს რომ დავინახავდი, უკვე ვიცოდი, რაზე იღიმოდა. წამი არ გადიოდა მასთან ყოფნის სურვილი, რომ არ გამჩენოდა. როცა სტკიოდა, განსაკუთრებით