გამიზნული არსებობა (სრულად) დასასრული

ყოველთვის ასე იცოდა, თანაცხოვრებისას როცა რაღაც აღელვებდა სრულიად პარადოქსულ საკითხებზე აძლევდა ხოლმე შენიშვნას გოგონას, მაგრამ ელენე ყოველთვის უგებდა და ძლიერად ეხუტებოდა ხოლმე, ზუსტად იცოდა, რომ ალექსანდრე ამ დრსო ვერაფრით მიდიოდა მის წინააღმდეგ.

ნათითურები (სრულად)

დაღივით დასმული მისი ანაბეჭდი არადა არ ტოვებდა მის გულს. ბოლოს მიხვდა, რომ ეს საოცრად გავდა ნათითურებს, რომელთა კვალი არ გაქრებოდა და ნატრობდა ვინმეს ორივე ხელი მოეჭრა მისთვის, რადგან მან არ იცოდა როგორ ხდებოდა გადაყვარება ან საერთოდ თუ ხდებოდა რამე

ღამის მეგობრები [სრულად]

საკის მიუხედავად ზოგჯერ ახლაც მიპყრობს მათი ცემის სურვილი, თან ისე ძალიან რომ ემოციებს ვერ ვაკონტროლებ. ერთი ბიჭი მიყვარდა ბავშვობაში, ისიც ჩვენი ეზოს მეგობარი იყო. სულ ერთად ვაფუჭებდით რაც გასაფუჭებელი იყო. ჩემზე ორი წლით უფროსი იყო, მაგრამ მაინც

ღამის ექთანი [სრულად]

კვირა დღეს მეგობრებთან ერთად ბარში ვიყავი გასართობად და გულის გადასაყოლებლად, უკვე მეორე სამსახურიდან გამომაგდეს, ხოდა მეც ღირსეულად ავღნიშნავდი ჩემ “წარმატებას”. გამომაგდეს იმიტომ, რომ უფროს სიმართლის თქმა გავუბედე და არ დავუთმე, თუმცა რომ მითხრათ

the sound of silence (სრულად)

-ანი-უხმოდ წარმოთქვა ჩემი სახელი და შევატყვე როგორ დაეძაბა კისერი. გზაჯვარედინი გვყოფდა,მაგრამ,ყურთან ახლოს ვგრძნობდი მის ხმას.. არ მინდოდა და არც შემეძლო ობლად წამოსული ცრემლი მომეშრო,იმდენად გამაქვავა მისმა ნახვამ..

ათოვს აივნებს [სრულად]

ზუსტად ასე მზრდიდნენ/მზრდიან. მათთვის დღემდე ის სასწაული ვარ, მაშინ რაც ვიყავი. მიუხედავად ამხელა სიყვარულისა, მიუხედავად იმისა, რომ დღემდე თვალის ჩინივით მიფრთხილდებიან, ჩემთვის აკრძალვები არ არსებობს. არ მახსოვს ოდესმე რამეში შევეზღუდე, ოდესმე

შენი ბედისწერის ბრალია (სრულად)

რესტორანში ჯერჯერობით სიმშვიდე სუფევდა, მხოლოდ მომსახურე პერსონალი მიმოდიოდა სწრაფი, საქმიანი ნაბიჯებით, დროდადრო ისმოდა გადაძახილები, ხანდახან შეფპოვრის, შუახანს მიღწეული ლადოს გულიანი სიცილი და შდეგ ისევ სიჩუმე... ფაქტია რაღაც რიგზე ვერ იყო,

თავხედი სანტა (სრულად)

-აქ დავდგამ ,,სტენკას’’ - სრულიად არაადეკვატურ პასუხს ვცემ და ცამდე ბედნიერი, ალბათ საოცრად ანთებული თვალებით და ყურებამდე გაღიმებული შევყურებ... ისევ თვალებში! ორი წამით მიყურებს და მერე სასწაული ხმით იწყებს ხარხარს, მე ჯერ კიდევ სიტუაციით დაბნეულს

ღამე აივანზე [სრულად]

აივნის მოაჯირზე, ფეხები კომფორტულად მოვაკალათე და ტელეფონში ახლადმოსულ შეტყობინებას გადავხედე. ღამის ტრადიციას მე და ჩემი აივნის მეზობელი კვლავ არ ვარღვევთ და მიუხედავად იმისა რომ სულ რაღაც ერთი ხელის გაწვდენაზე მყავს, მაინც ვწერ... გავიგონე როგორ

ბალთაზარი (წიგნი პირველი სრულად)

შხაპის ქვეშ ვდგავარ ალბათ უკვე ორი–სამი საათი იქნება და ვფიქრობ, წყლის ჭავლს ვუშვერ ხელის გულებს, სახეზე ვისხამ, წვეთები სწრაფ–სწრაფად მესხმება სხეულზე, ვეთამაშები და კონცენტრაციას უფრო ვერ ვახერხებ.. გარეთ აუტანელი სიცხეა, აგვისტოს შუა რიცხვებია.