სახლი ბარისახოზე (სრულად)

გეფიცებთ, ჰო, ყველაფერს გეფიცებით. იმ დღეს ვგრძნობდი...გესმით?! ვგრძნობდი, არა , ახლა იტყვით იტყუებაო... არც გამიკვირდება, იმ დღესაც ხომ ეს მოვისმინე? ჯერ დედაჩემისგან , მერე, სხვა ოჯახის წევრებისგან, დაქალისგანაც, და სულ ბოლოს უფროსისგანაც.

კესანე (სრულად)

კესანემ შვებით ამოისუნთქა და ოდნავ გაიღიმა. წყვილი ნელი ნაბიჯებით მიიწევდა ეზოს სიღრმისკენ. გოგონამ მხოლოდ ახლა შეათვალიერა კარგად ალექსანდრე. მისი შავი თვალები, ალბათ ნებისმიერს თავგზას აუბნევდა. ყოველ შემთხვევაში, კესო ყოველთვის იყო მისი მზერის

სიძულვილიდან სიყვარულამდე (სრულად)

აი ,ახლა ამბავს მოგიყვებით? გეფიცებით გაგიჟდებით და ვერ დაიჯერებთ!! მეც კი არ მჯერა. 10 წუთი გაქვთ თავისუფალი? მაშინ ჩაისუნთქეთ და ამოსუნთქვამდე გპირდებით რომ დავამთავრებ.. მაშ ასე, გაიცანით: ნატაშკა გოგებაშვილი და ლუკა წერეთელი!

ყოფილი ცოლის სურნელი (სრულად)

მაინც ვერ ვივიწყებ, წყეული გრძნობები! ჯვრისწერის ბეჭედსაც ცრემლები ატყვია, გარშემო ყველგან წყვდიადი გამეფდა და მოგონებები ფიქრსაც არ მაცლიან.“

სანდრა. (სრულად)

ვუჭერ, წვერთან ერთად მთლიანი ფანქარი ტყდება და ჩემს უკან სივრცეში ვისვრი. ალბომი ცარიელია, არაფერი დამიხატავს. გადასამოწმებლად წინა ფურცლებს ვათვალიერებ. ყველა ფურცელი თეთრია, არც ერთზე არაფერი ხატია.

მეორე შანსი (IX)(სრულად )

-ჰო რა იყო?-ამ დროს სანდრომ კარები შემოაღო და თითქოს არაფერიო ისე ჰკითხა.. -შენც აქ ხარ?-ნუთუ სანდროს ბავშვი იყო,, უკვე ყველაფერი ამერია.. -სანდრო.. რამის თქმა ხომ არ გინდა?-სანდრო შეცბა.

ბებერი აივნიდან ( სრულად

მთელი ღამის განმავლობაში თვალყურს ადევნებდა მის აივანს და ელოდა მის გამოსვლას მაგრამ უშედეგო აღმოჩნდა მისი ლოდინი,იმ დღის შემდეგ ბევრჯერ სცადა მისი ვინაობის გაგება..ბევრჯერ მოახერხა და მის აივანზეც გადაძვრა,ყველაფერი

ჩვენი ისტორია შემორჩება ისტორიას ( სრულად )

როცა მაკო დაინახა რატიმ , ფერები გადაუვიდა . გულში გაიფიქრა , ასეთი ანგელოზივით გოგო როგორ დავიმსახურე და როგორ შევაყვარე მას თავიო . ალბათ მილიონჯერ მეტად შეუყვარდა ამ წუთას მაკო . რომ მომკვდარიყო არ იდარდებდა

ჯადოქარი თოვლიდან (სრულად)

- ღამემშვიდობის მომავალო ჯადოქარო! - გაუღიმა პირდაღებულ ნიკეს და წელსზევით შიშველი რომ დაინახა გველნაკბენივით უკან შებრუნდა. - რა სირცხვილია! როგორ ბედავ! - ჩაცმული მონა სად გინახავს? - ახლა ვნახავ! ჩაიცვი!

ნებას გაძლევ ...სრულად...

-რა?! -დაბნეული ვუბრუნებ კითხვას, პასუხად კი ჩემს არათითზე მორგებულ ყვითელ რგოლებს უყურებს. ოდნავ სევდიანად მეღიმება და ბეჭედს ვუყურებ. -არა-ვამბობ ოდნავ ხმადაბლა.-ჩემი მშობლებისაა, მე...-ხმა მებზარება, მინდა ვუთხრა, რომ მათ სახსოვრად მაქვს, მათი